‘Gladiator’ Marcos Senesi: ‘Ik doe alles om te winnen’

Het legioen heeft Senesi sinds zijn komst naar Feyenoord in 2019 daadwerkelijk leren kennen als een gladiator in het veld, al toonde de verdediger buiten de lijnen ook een ander gezicht. Toen hij rond de afgelopen kerstdagen videoboodschappen van zijn familie uit Argentinië te zien kreeg, hield hij het bijvoorbeeld niet droog, terwijl ook op andere momenten de tranen snel aan de oppervlakte kwamen als hij dacht aan zijn familie.

Je leven is het laatste anderhalf jaar flink veranderd. Van het vertrouwde San Lorenzo in Buenos Aires naar Rotterdam bij Feyenoord. Wat zijn de grootste verschillen tussen Argentinië en Nederland?
Senesi: ‘Om te beginnen natuurlijk de taal, de andere cultuur en gewoonten. Alles is nieuw, alles is anders, je kent nergens de weg. Dat was zeker in de eerste vijf, zes weken best lastig. Gelukkig was in die periode mijn moeder bij mij, dat was een fijne steun. In het begin verbleef ik ook nog in een hotel, daardoor heb je ook niet het gevoel van een eigen plek. Later ging ik naar een appartement en vanaf dat moment voelde ik me eigenlijk vrij snel thuis. Rotterdam is een geweldige stad, ik heb het hier erg naar mijn zin. De supporters en de Rotterdammers zijn ook warm en aardig, dat heeft wel geholpen om me hier snel op mijn gemak te voelen.’

Tussen Buenos Aires en Rotterdam liggen ruim 11.000 kilometer, een immense oceaan en – bijna letterlijk – een wereld van verschil. Wat mis je het meest?
‘Zonder enige twijfel mijn familie. We zijn heel close, mijn ouders, grootouders en broers en zussen. Het gemis van je familie is het grootste offer dat je brengt als je besluit je geluk te zoeken aan de andere kant van de wereld. Natuurlijk hebben we wel veel contact dankzij de techniek van tegenwoordig, maar dat is toch anders dan elkaar echt zien en omhelzen. Gelukkig ben ik in de omstandigheid dat ik mijn ouders regelmatig in Nederland kan laten zijn.’

En de asado? Ze zeggen dat Argentijnen niet buiten hun steaks en worsten op de barbecue kunnen. In jouw familie ben jij ook nog eens degene die dat allemaal klaarmaakt en het vlees grilt. Is er een goed adres in Rotterdam?
‘Ja, bij mij thuis! Ik heb een echte Argentijnse barbecue in ons huis, dus wat dat betreft kom ik niks tekort. Soms klagen de buren alleen een beetje over de rook en de geur van gebraden vlees, maar ik probeer uiteraard rekening met hen te houden.’

Je hebt tien jaar bij San Lorenzo gespeeld. Was het lastig om afscheid te nemen van de club?
‘Ja. Het was ook een emotioneel afscheid. Van de club, van de fans. San Lorenzo was mijn thuis, méér dan dat eigenlijk. Ik had er op dat moment bijna de helft van mijn leven doorgebracht, ik kende alles en iedereen binnen de club en ik heb heel veel geleerd bij San Lorenzo. Daar ben ik de speler geworden die Feyenoord wilde hebben en daar ben ik de club heel dankbaar voor. Vertrekken bij San Lorenzo was niet makkelijk. Maar ik had wel het gevoel dat ik klaar was voor de stap naar het buitenland.’

En toen stond je als 22-jarige jongen ineens op het veld van De Kuip in Rotterdam. Heb je je op een of andere manier voorbereid op je overgang naar Nederland en Feyenoord?
‘Eerlijk gezegd niet. Mijn transfer ging uiteindelijk ook best snel. Feyenoord had al een tijdje interesse, maar de onderhandelingen met San Lorenzo duurden best lang. In die tijd speelden we met San Lorenzo nog in de nationale competitie en de Copa Libertadores, dus veel tijd om na te denken of me voor te bereiden was er niet. En toen de transfer rond was, zat ik twee dagen later in het vliegtuig naar Nederland.’

Het volledige interview met Marcos Senesi lees je in het nieuwe Feyenoord Magazine. In het officiële clubmagazine zijn verder verhalen te lezen over onder meer Lutsharel Geertruida, Mark Diemers, Dick Schneider en Julio Cruz. Ook vier keer per jaar Feyenoord Magazine ontvangen? Sluit je dan aan bij Het Legioen via www.hetlegioen.nl.