De jongens van F5 ‘De bal, jongens. Op de bal!’

‘Pi! Ka! Chu!’, roepen ze. ‘Pi! Ka! Chu!’
Trainer Harrie probeert de schoenmaten van de jongens op een rijtje te krijgen. Hij raakt de tel kwijt, komt overeind en tolt van de Pokémon-oefeningen om hem heen. ‘Jongens, van elkaar afblijven! Nu is het leuk, maar straks wordt het janken.’
Niek heeft als eerste door wat er aan de hand is. ‘Krijgen we nieuwe voetbalschoenen?’
Hij rommelt in zijn voetbaltas, haalt twee nog prima schoenen tevoorschijn. ‘Krijgt íedereen nieuwe?’
Trainer Ronald komt de kleedkamer binnen. ‘Niek, jij krijgt nieuwe panty’s.’
Marouan is een familieman. ‘Ik geef mijn ouwe aan mijn broertje, Najib.’
Daar gaan ze op hun slippers, op weg naar trainer Gerard die de ene na de andere schoenendoos uitdeelt. Marouan weet niet wat hij ziet als hij de doos openmaakt. ‘Vuurwerkschoenen!’
De jongens van F5 lopen de rest van het seizoen op paarse, doorzichtige en witte noppen. Didi is de enige die niet geholpen wenst te worden bij het strikken van de gifgroene veters. Trainer Ronald legt uit hoe je met nagellak de witte hiel wit kan houden, Joshua wrijft over de zilveren stippen en adidas-strepen. Dan glipt trainer Gaston de kleedkamer binnen. ‘Menno’, fluistert hij. ‘Staat er nog gebak?’
De jongens van F5 trakteren als ze jarig zijn. Trainer Gaston doet alsof hij snel een lik slagroom in zijn mond stopt. ‘Want je weet wat er gebeurt, hè’, en weg is-ie weer.
Joshua vertelt onderweg naar het trainingsveld moppen. ‘Trainer Harrie, wat is een kameel met drie bulten?’
Trainer Harrie krijgt geen tijd om te antwoorden. ‘Zwanger!’ roept Joshua.
De jongens van F5 trainen elke dinsdag met de jongens van F3 en F4, een parcours van vier oefeningen. Trainer Harrie is druk met aannemen en passen. Trainer John ook, maar dan met grote, opgeblazen poppen als extra hindernis. ‘Als je overspeelt’, zegt hij. ‘Moet de lijn naar je ploeggenoot vrij zijn.’
Trainer Ronald tilt Joshua op. Van onder zijn oksels wordt-ie tijdens het twee-tegen-één eerst een paar meter naar voren getild, daarna naar achteren. Hangend in de lucht leert Joshua hoe hij aanspeelbaar is. Vijf minuten en een paar geslaagde acties later wil trainer Ronald van de jongens weten wat er nodig is om twee-tegen-één uit te spelen.
‘Oogcontact’, zegt Joshua.
‘Goed zo. En, wat heb je nodig voor oogcontact?’
‘Een stokje onder je kin!’ roepen de jongens in koor.
Trainer Ronald strooit met complimentjes, een veldje verderop legt trainer Etienne een partijtje drie-tegen-drie stil. ‘Het is goed dat jullie fel zijn’, zegt hij, terwijl hij de onderuit geschopte Abdel overeind helpt. ‘Maar jullie moeten op de bal spelen, niet op elkaars enkels.’
‘Maar Appie trapt zelf ook’, zegt een jongen van F3.
Abdel wacht tot trainer Etienne is uitgepraat. ‘Trainer’, zegt hij. ‘Mogen we wel gewoon slidings maken?’
De eerste regen van de avond maakt het kunstgras nat. Abdel glijdt met bal en al over de zijlijn, Niek is even bezig met belangrijkere zaken. Hij heeft zijn hoofd achterover gegooid en loopt met open mond over het veld. Niek vangt dikke regendruppels op met zijn tong, scharrelt zo in het felle kunstlicht langzaam terug naar zijn post achterin. Totdat er een bal voorbij rolt, aan de voet van een tegenstander. Abdel en Niek zetten het op een sprinten, trainer Etienne begint te roepen. ‘De bal, jongens. Op de bal!’ 

Bron: Feyenoord Magazine