Wieffer: ‘Probeer zoveel mogelijk te genieten’

‘Het is moeilijk om te beseffen wat er dit jaar allemaal is gebeurd. Soms, als ik thuis rustig op de bank zit, denk ik eraan hoe snel het is gegaan. Wie mij afgelopen winterstop had verteld dat ik zou uitgroeien tot een vaste basiskracht bij Feyenoord, Europese wedstrijden zou spelen, landskampioen zou worden én zou debuteren voor het Nederlands elftal, had ik voor gek verklaard. Toch is het allemaal werkelijkheid. Aan de ene kant is dat typisch de voetbalwereld, waarin je na een paar goede wedstrijden meteen een held bent, maar aan de andere kant is het vooral heel mooi; een teken dat het goed gaat. Iets waar ik zo veel mogelijk van probeer te genieten. Al is dat niet makkelijk. De wedstrijden volgden elkaar zo snel op. Misschien dat het échte besef pas komt als ik op vakantie ben en alles een beetje kan laten indalen. Daar kijk ik wel naar uit.’

‘Ik weet nog goed dat ik mijn basisdebuut maakte voor Feyenoord, begin januari voor de beker tegen PEC Zwolle – de eerste seizoenshelft had ik alleen een paar korte invalbeurten. Hoewel ik voelde dat ik er klaar voor was, dacht ik ook: oké, nu moet ik het laten zien. Een wedstrijd is iets anders dan een training. In het begin moest ik erg wennen bij Feyenoord. Qua topsportomgeving zit er een groot verschil tussen Feyenoord en de clubs daaronder. Ik kwam van Excelsior, een club met vrijwel alleen maar Nederlandse jongens, en ging naar een team met veel andere culturen, waarbij ik de hele dag Engels moest praten. Dat was ik niet gewend.’

‘Ook op de trainingen moest ik me aanpassen. Als we bij Excelsior, waar ik altijd een van de beteren was, een positiespel deden, dan kon ik het meestal wel rustig aan doen. Er werd minder snel druk gezet en anders zette ik mijn lichaam er even in. Bij Feyenoord komen spelers van veel meer kanten op je af en moest ik leren om meer te kijken. Ik wist dat ik mezelf de tijd moest gunnen. Dat had de trainer ook tegen me gezegd toen ik naar Feyenoord kwam. “Je krijgt de tijd, je moet je gewoon rustig aanpassen en dan komt de rest vanzelf wel.” Maar ik ben niet echt iemand die zichzelf die tijd gunt. Van mij mag het allemaal wel wat sneller. Op de trainingen kwam het er nog niet echt uit. Er zaten dagen bij dat ik zo vaak de bal verloor dat ik dacht: hoe kan dit nou weer? Vooral in het begin wil je je extra bewijzen. Dan raak je gefrustreerd als het even minder goed gaat. Als je ergens nieuw bent en je hebt net – zoals ik bij aanvang van het seizoen – een blessure gehad, dan krijg je zo’n gevoel van: wat zullen ze wel niet van me denken?’

‘Dat zelfkritische zit in mij. Dat heb ik altijd al gehad. Vroeger in de jeugd van FC Twente bijvoorbeeld. Als ik in het begin van een wedstrijd drie ballen verloor, dan had ik voor m’n gevoel een wereldpass nodig om dat te compenseren. Daardoor ging ik dingen geforceerd doen. En dan gaat het fout. Daar heb ik toen met mensen over gesproken, want dat was wel echt een probleem van mij. Nu heb ik daar geen last meer van. Daarom ben ik ook tevreden met mijn ontwikkeling bij Feyenoord. Persoonlijk vind ik dat ik vrij stabiel speel. Wat dat betreft was het bekerduel met PEC Zwolle, een club uit de Eerste Divisie, wel een lekkere wedstrijd om erin te komen. Dat zijn duels waarin Feyenoord normaal gesproken veel de bal heeft en je je dus kunt laten zien. Dat ging meteen lekker. We wonnen en ik maakte direct een doelpunt. Qua opbouw was het eigenlijk perfect voor mij. Na Zwolle volgde FC Groningen-uit en een week later hadden we Ajax-thuis. Dat was telkens een stapje hoger. Als ik meteen tegen Ajax had moeten beginnen, dan zou het iets anders zijn geweest qua spanning. Nu was het ideaal.’

Lees het volledige interview met Mats Wieffer in het nieuwe Feyenoord Magazine. Wil jij ook elke editie van het officiële clubmagazine thuis ontvangen, sluit je dan aan bij Het Legioen via hetlegioen.feyenoord.nl.