Herhaling persconferentie

Het was precies tien jaar geleden dat Feyenoord en FC Den Bosch elkaar voor het laatst troffen in het kader van de strijd om de Amstel Cup, die toen overigens nog gewoon KNVB beker werd genoemd. In 1991 betrof het de finale en pakte Feyenoord, dankzij een doelpunt van Rob Witschge, de beker. Willem van Hanegem, destijds trainer van de Rotterdammers, vond het toen ‘wel aardig voor die gasten’ dat ze ‘die dennenappel’ in ontvangst mochten nemen. Verder wenste De Kromme eigenlijk niet al te veel woorden aan de zege vuil te maken. Dat hoefde ook niet, want die ene zin was voldoende om de status van het nationale bekertoernooi in Nederland te typeren. Kort samengevat: cupvoetbal leeft niet in Nederland. En zeker niet als het de achtste finale betreft en de tegenstander FC Den Bosch heet. Dat was vanavond in De Kuip onder meer af te lezen aan het aantal lege plekken op de tribune. Zonder de aanwezigheid van het merendeel van Feyenoords seizoenskaarthouders, die voor dit treffen gewoon een kaartje moesten kopen wilden ze getuige zijn van Feyenoords eerste bekerwedstrijd van het jaar, was het ongebruikelijk stil in De Kuip. Dat bekervoetbal in Nederland van ondergeschikt belang is aan de competitie en het Europese avontuur, bleek ook enigszins uit de opstelling. Zo gebruikte Bert van Marwijk het treffen met de Brabanders om Jon Dahl Tomasson rust te gunnen. In aanloop naar het belangrijke treffen met PSV, aanstaande zondag, mocht de Deense kilometervreter even op adem komen. Diep in z’n hart had Feyenoords coach misschien nog wel meer spelers een snipperdag willen geven, maar dat laat de ziekenboek in Rotterdam vooralsnog niet toe. Dus moest bijvoorbeeld Paul Bosvelt, die in deze fase van de competitie ongetwijfeld ook wel eens een wedstrijdje aan zich voorbij zou willen laten gaan, gewoon aantreden op het middenveld. Feyenoords aanvoerder vormde daar een duo met Shinji Ono. De Japanner blijkt zich als een vis in het water te voelen op de plek die normaal gesproken voor Patrick Paauwe is gereserveerd en dat komt goed uit, want Paauwe voelt zich ook prima als vervanger van de geblesseerde Van Wonderen in het centrum van de verdediging. Feyenoord begon aan het bekertreffen met Den Bosch in de wetenschap dat het eerder dit seizoen in competitieverband niet verder was gekomen dan een bloedeloze 0-0. Dat had toen in Brabant niet zo zeer te maken met Feyenoords onvermogen in aanvallend opzicht, als wel met de blauwwitte muur die de Bosschenaren destijds optrokken. Den Bosch-trainer Wiljan Vloet had er toen totaal geen moeite mee om z’n ploeg in eigen huis zo verdedigend mogelijk te laten spelen, was het ergste deed vrezen voor het bekerduel in De Kuip. Feyenoord-FC Den Bosch was nog maar een paar minuten oud, toen bleek dat die vrees terecht was. Met een vijfmansverdediging concentreerde Den Bosch zich ook dit keer voornamelijk op z’n defensieve taken en liet het, zoals verwacht, alle initiatief aan Feyenoord. Het had al snel een eentonig spelbeeld tot gevolg: Feyenoord had balbezit en probeerde zo goed en zo kwaad als het ging tot het vijandelijks strafschopgebied door te dringen, terwijl FC Den Bosch zich voornamelijk concentreerde op het voor de voeten lopen van de Rotterdammers. Pierre van Hooijdonk leek dan ook de aangewezen persoon om de wedstrijd al in een vroeg stadium een andere wending te geven. De lange spits kreeg tot twee keer toe in de openingsfase de kans om dat met een vrije trap te doen, maar toonde toen aan ook gewoon van vlees en bloed te zijn. Z’n eerste poging ging naast, z’n tweede vrije trap eindigde op het dak van het doel. Van Hooijdonk was in de openingsfase de meest actieve Feyenoord-aanvaller en deelde die rol met Ebi Smolarek. De jonge Pool, die langzaam maar zeker z’n vorm begint terug te vinden, was een paar keer gevaarlijk, maar stuitte telkens in de slotfase op een muur van Bossche verdedigers. Dat gold trouwens voor vrijwel alle Feyenoorders. Met name Kalou, die weer als rechterspits in de basis mocht beginnen, liep zich geregeld vast in een woud van blauwwitte spelers. Zelf waren de gasten in de eerste helft welgeteld één keer gevaarlijk. Dat was toen Mourad na een half uur spelen kon doorbreken. Tot opluchting van het uitgedunde Legioen toonde Zoetebier zich toen attent en redde hij met één hand. Datzelfde moest Feyenoords doelman vroeg in de tweede helft nòg een keer doen. Toen was het een inzet van Bart van den Eede die Zoetebier met één hand moest wegtikken. Het doelpunt waarmee Feyenoord uiteindelijk toch aan de leiding kwam, paste precies in het spelbeeld. Verdediger Uneken maakte een fout waardoor Ebi Smolarek plotseling in kansrijke positie mocht uitbreken. Doelman De Jong leek nog het enige obstakel voor de Pool, maar toen de sprintende Uneken, in een wanhoopspoging te redden wat er te redden viel, ook nog uitermate onhandig z’n eigen doelman tegen de vlakte liep, was het voor Smolarek verder een koud kunstje om de score te openen: 1-0. Veel invloed op het spelbeeld had die treffer niet. Feyenoord bleef het merendeel van de tijd in balbezit, zonder dat dat direct al te veel uitgespeelde kansen tot gevolg had. De Rotterdammers moesten het dan ook van individuele acties hebben om de Bossche muur te slechten en Patrick Paauwe gaf daar met een mooie rush het startsein voor. Zijn voorbeeld werd al snel gevolgd door de goed spelende Shinji Ono. Zijn eerste poging was nog zonder resultaat, maar de tweede keer dat de Japanner het probeerde was het raak. Hij bepaalde met een mooi schot de stand op 2-0. Dat was voor Bert van Marwijk het sein om Ono naar de kant te halen en hem rust te gunnen. Zijn vervanger was Civard Sprockel. Later mocht ook Elmander voortijdig gaan douchen, toen hij werd vervangen door Leonardo. Veel misten de Japanner en de Zweed niet aan de laatste slotfase. Feyenoord speelde de wedstrijd geroutineerd uit en kan zich nu - in dubbel opzicht - gaan opmaken voor het treffen met PSV. LOTING: Ajax 2 - Telstar FC Utrecht - Heerenveen Ajax - Groningen PSV - Feyenoord (KLIK HIERONDER VOOR DE STATISTIEKEN)