FEYENOORD UITGESCHAKELD NA STRAFSCHOPPEN

Alsof er een blik wordt opengetrokken, zó gemakkelijk lijkt het tegenwoordig voor Bert van Marwijk om zijn heil op Varkenoord te zoeken wanneer hij in personele problemen raakt. Dat bleek maar weer eens bij de kwetsuur van Ferry de Haan. De centrale verdediger, zelf een produkt van de eigen jeugdopleiding, scheurde afgelopen zondag in het competitieduel met FC Utrecht een spiertje in z’n lies en is een aantal weken uitgeschakeld. Normaal gesproken zou hij worden vervangen door Civard Sprockel, ook een speler uit de eigen gelederen, maar de 18-jarige verdediger die al eerder dit seizoen het vertrouwen van Van Marwijk kreeg, kampt met een rugblessure. Een mooi moment dus om de derde voetballer die op Varkenoord werd opgeleid officieel te laten debuteren. Glenn Loovens, die tijdens het vriendschappelijke toernooi op Gran Canaria al een volledige wedstrijd in de hoofdmacht speelde, vormde tegen PSV een centraal verdedigingsduo met Patrick Paauwe. ‘Glenn is een echte verdediger’, legde Van Marwijk zijn keus uit, ‘Toen hij er tegen Utrecht in kwam stond hij er gelijk. Zoals ook Sprockel er bij z’n debuut gelijk stond. Met dit soort jongens durf ik de gok wel aan’. Patrick Paauwe is, in tegenstelling tot Loovens, geen geboren verdediger, maar voelt zich desondanks thuis op z’n nieuwe plek in het hart van de defensie. ‘Ik heb altijd geweten dat ik ooit eens ergens libero zou komen te spelen. Dat is nu dus gebeurd’, aldus Paauwe, die weet wat er van hem verwacht wordt. ‘Als middenvelder had ik het te druk met m’n eigen spel om anderen te coachen. Nu is dat juist een van mijn hoofdtaken. Het is de bedoeling dat ik de wedstrijd analyseer en aan de hand van die bevindingen beslissingen neem’. Feyenoord begon dus met een relatief nieuw centraal verdedigingskoppel aan het treffen met PSV, dat het zelf ook zonder één van z’n steunpilaren in de defensie moest doen. Kevin Hofland ontbrak vanwege een hersenschudding. Hij werd vervangen door Ernest Faber. En waar Feyenoord, naast De Haan, geen beroep kon doen op Kalou, Van Haaren, Van Gobbel en Collen, miste Gerets, afgezien van Hofland, ook Waterreus, Ramzi en Lucius. Het vorige treffen tussen Feyenoord en PSV, toen in De Kuip en in competitieverband, werd destijds al snel een schaakspel dat zich voornamelijk op het middenveld afspeelde. Het had toen een bloedeloze 0-0 tot gevolg. Tot opluchting van de toeschouwers zorgde Jon Dahl Tomasson er al snel voor dat een herhaling van dat schouwspel werd uitgesloten. Scoorde de Deen afgelopen zondag in Utrecht al binnen twee minuten de openingstreffer voor Feyenoord, ditmaal was het na vier minuten raak. Edwin Zoetebier bediende met een verre uittrap Pierre van Hooijdonk. Feyenoords spits speelde direct z’n maatje Tomasson in, die zich vervolgens geen moment bedacht en direct vanaf een meter of 20 uithaalde: 1-0. Feyenoord beleefde dus voor de tweede maal binnen een week een droomstart. Maar waar het in Utrecht niet scherp genoeg was om dat voordeel langer dan een paar minuten te behouden, toonde Feyenoord nu aan te hebben geleerd van het verleden. Het elftal bleef rustig, slaagde er op belangrijke momenten zelfs in om te temporiseren, maar zorgde er intussen wel voor dat het de Eindhovense aanvallers niet te veel ruimte gaf. ‘De groep oogt fitter, attenter’, stelde Bert van Marwijk na het trainingskamp op Gran Canaria vast en in Eindhoven maakte het elftal de woorden van z’n oefenmeester waar. In verdedigend opzicht toonde Feyenoord zich messcherp, al had met name Tomasz Rzasa wel z’n handen vol aan de snelle Rommedahl. Maar met de meedogenloze Loovens – die gelukkig niet alleen weet wat hij kan, maar zich ook drommels goed realiseert wat hij niet kan – aangevuld met de diesel Emerton en de creatieve Paauwe, had Van Marwijk een defensie waar hij weinig omkijken naar had. Met name Paauwe toonde aan zich als een vis in het water te voelen op z’n nieuwe positie en dat kwam goed uit, want ook Van Wonderen moet blij geweest met de wisseling die in het elftal heeft plaatsgevonden. De man uit Bennekom kon zich op het middenveld helemaal uitleven en was één van Feyenoords beste spelers. De eerste 45 minuten van PSV-Feyenoord waren al boeiender dan de voorgaande negentig in competitieverband bij elkaar. Toch kregen beide ploegen maar weinig echte kansen. PSV was een keer dichtbij toen Ooijer uit een vrije trap van Bruggink naast kopte. Feyenoord wist een aantal gevaarlijke aanvallen op te zetten, maar de eindpass blijft een probleem bij de Rotterdammers. Meer dan eens sneuvelde een goed opgezette aanval in het allerlaatste stadium. Het was dan ook niet toevallig dat Feyenoords beste kans van de eerste helft uit een dood spelmoment voortkwam. Elmander, net als Ono de eerste vijfenveertig minuten vrijwel onzichtbaar, werd aan de rechterkant van het veld gevloerd. Paauwe was vervolgens de man die zich voor de vrije trap meldde. De forse afstand naar het doel van Lodewijks – een dikke twintig meter – vormde voor de verdediger geen beletsel om het in één keer te proberen. En bijna met succes, want de paal voorkwam uiteindelijk dat Feyenoord met een comfortabele 0-1 voorsprong ging rusten. Feyenoord begon in ongewijzigde samenstelling aan deel twee van het bekertreffen. Gerets bracht Nikiforov in het veld voor Faber en besloot na een dikke tien minuten om ook Bruggink te wisselen voor Kezman. Dat laatste was slecht nieuws voor de Rotterdammers, want Kezman had nog maar net z’n entree gemaakt of het stond alweer gelijk. Een flitsende combinatie tussen Van Bommel en Rommedahl bracht de bal uiteindelijk bij Kezman, die bij z’n eerste serieuze balcontact direct raak schoot: 1-1. Het doelpunt van Kezman vormde de inleiding voor Feyenoords minste fase in de wedstrijd. De Eindhovenaren drongen meer en meer aan en waren plots een stuk gevaarlijker dan de Rotterdammers. Het bracht Van Marwijk ertoe om ook te wisselen. De onzichtbare Ono mocht als eerste vertrekken. Ebi Smolarek kreeg in zijn plaats wat speelminuten. Veel invloed op het spelbeeld had die wissel overigens niet. Feyenoord bleef moeite houden met PSV, was een paar keer gelukkig dat het vizier van de Eindhovenaren niet op scherp stond en kwam zelf ondertussen maar nauwelijks aan uitgespeelde kansen toe. Pas toen de teleurstellende Elmander was vervangen door Dos Santos en er nog maar tien minuten op de klok stonden, kon Feyenoord even gevaarlijk zijn. De kopbal van Tomasson, hoewel niet gehinderd door een tegenstander, was toen echter te zacht. Nadat Feyenoord nog door het oog van de naald was gegaan, toen in de 89ste minuut een schot van Vennegoor of Hesselink voorlangs was gegaan, werd duidelijk dat de golden goal of eventueel strafschoppen uiteindelijk de beslissing moesten brengen. Het werd uiteindelijk een strafschoppenserie. Paauwe begon voor Feyenoord en scoorde. Ooijer deed dat ook voor PSV. Dos Santos was de volgende. Hij schoot naast. Van Bommel schoot wèl raak. Bosvelt toonde zich koelbloedig en scoorde ook. Datzelfde deed Kezman namens PSV. Korneev, speciaal voor de penalties in de ploeg gebracht, maakte z'n naam waar en schoot raak. Maar Bruggink deed datzelfde voor PSV. Toen moest Van Hooijdonk onder een hels fluitconcert z'n werk doen. De spits faalde niet. Bouma kon het toen afmaken, maar Zoetebier redde op het moment dat het moest. Hij hield Feyenoord in de race. Vervolgens was het de beurt aan Tomasson. De Deen schoot de bal koelbloedig in het dak van het doel. Vogel moest toen voor PSV scoren en deed dat ook. Van Wonderen was vervolgens aan de beurt. Ook hij scoorde. Nikiforov idem namens PSV. Emerton was de volgende Feyenoorder die achter de bal moest plaatsnemen. De rechtsback schoot slap in en zag zijn inzet gestopt door Lodewijks. En terwijl Emerton met de handen in het haar plaatsnam in de middencirkel, velde Rommedahl het vonnis over Feyenoord: 6-7.