Herhaling persconferentie

Het is tegenwoordig voor de Feyenoord supporters zaak om vanaf de eerste minuut scherp te zijn, want de ploeg van Bert van Marwijk heeft er een gewoonte van gemaakt om binnen enkele ogenblikken de score te openen. In de wedstrijd tegen FC Utrecht had Jon Dahl Tomasson twee minuten nodig om de 0-1 aan te tekenen. Een paar dagen later, in Eindhoven tegen PSV, duurde het vier minuten voordat de Rotterdammers op voorsprong kwamen. En in de eerste thuiswedstrijd van de tweede seizoenshelft had het Legioen zich ook net goed en wel genesteld, of het was weer raak voor Feyenoord. Ditmaal was het Brett Emerton die de eerste de beste Rotterdamse aanval met succes afrondde. De Australiër anticipeerde uitstekend op een lange bal van Bosvelt, toonde zich koelbloedig in het strafschopgebied en zette Feyenoord zo binnen twee minuten op een 1-0 voorsprong. De ploeg van Bert van Marwijk, die eerder in de week nog indruk had gemaakt in het verloren bekerduel met PSV, kende zo voor de derde opeenvolgende maal een droomstart. Toch werd het nog mooier voor de Rotterdammers, die tegen de Limburgers in dezelfde formatie als tegen PSV aantraden. De vierde minuut was net aangebroken, toen Emerton in het zestienmetergebied werd vastgehouden door Vandenbroeck. De Australiër twijfelde geen moment en ging direct naar de grond. Scheidsrechter Luijten leek iets meer twijfels te hebben, maar besloot na een eerste weifeling toch voor een strafschop te fluiten. En met Pierre van Hooijdonk in de gelederen, werd die beslissing door alles wat Feyenoord was gevierd als een doelpunt. De specialist stelde z’n ploeggenoten vervolgens niet teleur. Met een droge knal bepaalde hij niet alleen de tussenstand maar ook het wedstrijdbeeld van de eerste helft. Feyenoord hoefde dankzij die vroege 2-0 voorsprong immers niet meer zo nodig en nam direct wat gas terug. Roda JC, dat in een wel zeer behoudende opstelling aan het treffen was begonnen, had moeite om de omschakeling te maken en wist zich in eerste instantie geen raad met de ontstane situatie. Het leek een goede gelegenheid voor Feyenoord om door te drukken en het publiek op een doelpuntenfestijn te trakteren, maar daar kwam het in de eerste helft helemaal niet van. Feyenoord nam juist – bewust of onbewust – meer en meer gas terug. Dat zorgde er niet alleen voor dat het na de spectaculaire openingsfase angstig stil werd in De Kuip, maar ook dat Roda zo de gelegenheid werd geboden om van de eerste schrik te bekomen. Feyenoord hielp de Limburgers dus ongewild weer enigszins in het zadel, zonder dat het daar in de resterende minuten van de eerste helft in aanvallend opzicht veel tegenover kon zetten. Van Marwijk had Elmander op links laten beginnen en Ono op rechts. Als de coach dat had gedaan in de hoop dat beide spelers dan wat meer naar binnen zouden trekken en voor meer gevaar zouden gaan zorgen dan ze bijvoorbeeld tegen PSV hadden gedaan, moet het optreden van de twee flankspelers voor hem een teleurstelling zijn geweest. Ono noch Elmander kwamen in de eerste helft in het stuk voor. Enige voordeel van het feit dat Ono wat meer naar binnen trok, was dat er zo al snel ruimte ontstond voor Emerton. Ook toen Elmander later in de eerste helft weer z’n vertrouwde positie op rechts innam, bleef de Australiër daar Feyenoords meest gevaarlijke speler. Toch was het in de slotfase van de eerste helft niet Feyenoord, maar het langzaam uit z’n schulp gekropen Roda JC, dat voor een handvol gevaarlijke momenten wist te zorgen. Soetaers schoot na een krap half uur een keer van dichtbij op doel, maar Zoetebier toonde zich toen attent. Ook toen Soetaers een paar minuten later van afstand schoot en Nygaard in de rebound gevaarlijk kon zijn, redde Feyenoords doelman zijn ploeg. Feyenoord kon daar, afgezien van een te zwakke kopbal van Van Hooijdonk, in de slotfase van de eerste helft weinig tegenover zetten. Desondanks wekte Feyenoord geen moment de indruk de regie over de wedstrijd kwijt te zijn. De bevestiging daarvan kwam vroeg in de tweede helft, toen Smolarek inmiddels de plaats van Elmander had ingenomen en Feyenoord weer via de rechterflank voor het meeste gevaar zorgde. Emerton, die gaandeweg de wedstrijd uitgroeide tot beste man aan Rotterdamse zijde, had ditmaal geen hulp van z’n ploeggenoten nodig om te scoren. De rechtsback stoomde met de bal aan de voet op richting Limburgs doel, ontdeed zich met een paar mooie passeerbewegingen van drie tegenstander en schoot de bal vervolgens onhoudbaar in de lange hoek: 3-0. Feyenoords derde treffer was de inleiding voor de meest aantrekkelijke periode uit de wedstrijd. De Rotterdammers zetten een tandje bij en werden daarvoor direct beloond met een aantal grote kansen. Tomasson was een keer dichtbij een doelpunt en ook Van Hooijdonk kreeg een goede mogelijkheid. Het bleek de voorbode van een Rotterdamse aanvalsgolf waarop Roda JC uiteindelijk het antwoord moest schuldig blijven. Paauwe ramde eerst nog een vrije trap op de lat, voordat het uiteindelijk, na dik een uur spelen, alsnog raak was voor Feyenoord. Ono bediende Smolarek met een hoge voorzet. De Pool zag zijn kopbal met moeite gekeerd door Kalac, waarna Van Hooijdonk er als de kippen bij was om de rebound te verzilveren: 4-0. Feyenoord kon zich zo opmaken voor een heerlijke slotfase. Met Dos Santos als vervanger van Van Wonderen ging Feyenoord op zoek naar meer doelpunten. Lang duurde het niet voordat de Rotterdammers weer succesvol waren. Rzasa liet na zeventig minuten een hoge voorzet van links los, die door Tomasson succesvol werd afgerond: 5-0. Slechts voor Robin van Persie waren de laatste minuten van Feyenoord-Roda JC meer dan een formaliteit. Hij mocht tien minuten voor tijd zijn debuut maken in De Kuip als vervanger van Jon Dahl Tomasson. KLIK VOOR STATISTIEKEN HIERONDER