Spelers richting kleedkamer na winst

Met een monoloog die op z’n hoogtepunt zelf Beenhakkeriaanse trekjes was gaan vertonen (‘Iedereen bij ons is boos, maar ik kan me niet voorstellen dat er iemand bozer is dan ik’), had Bert van Marwijk in aanloop naar de return met Rangers alles uit de kast gehaald om z’n ploeg op scherp te zetten. Binnenskamers was er een aantal goede gesprekken gevoerd en had de coach er bij zijn spelers tot slot op gehamerd dat de ploeg niet moest vertrouwen op het in Schotland behaalde resultaat. Feyenoord moest op zoek blijven naar een goal, zonder dat het zich daarbij door de Rangers moest laten opjagen. Met die instelling moesten de Rotterdammers de wedstrijd in. Feyenoord-Rangers was 26 minuten oud, toen Bert van Marwijk zijn strijdplan in de prullenbak kon gooien. De inleiding vormde een onnodige overtreding van Bosvelt op Ronald de Boer. De positie waar dat gebeurde, halverwege het middenveld, leek weinig perspectief te bieden voor de Schotten, maar captain Barry Ferguson dacht daar anders over. Hij zag McCann achter Loovens langs de diepte in sprinten en leverde de bal precies op maat aan. De Rangers aanvaller ondervond geen enkele hinder van Brett Emerton en kon de bal met gemak achter Zoetebier deponeren. Wèg was het Rotterdamse voordeel dat een week eerder in Glasgow met zo veel bloed, zweet en tranen was bevochten. Na een krap half uur spelen moest Feyenoord weer helemaal opnieuw beginnen. Bovendien kreeg de ploeg nu plotseling wèl met tijdsdruk te maken. Bij deze stand was het Europese avontuur immers afgelopen. De Rotterdammers moesten dus zo snel mogelijk tegenscoren. Het pleitte vervolgens voor de ploeg van Van Marwijk dat het niet in paniek raakte, maar de rust bewaarde en op precies dezelfde wijze op jacht ging naar een goal als vóór de tegentreffer. Het liep bij Feyenoord tot die tegengoal immers relatief gesmeerd. Net als in Glasgow leed de ploeg opvallend weinig balverlies. Daardoor kon het met name Robin van Persie regelmatig aan de linkerflank op avontuur sturen. De jongeling lijkt, ondanks z’n bescheiden aantal speelminuten in het eerste, alle schroom van zich te hebben afgegooid. Hij leverde al na drie minuten een gevaarlijke voorzet af, die vervolgens door Emerton maar net werd overgekopt. En nog geen tien minuten later draaide diezelfde Van Persie met twee kapbewegingen z’n tegenstander dol, om vervolgens Ono bij de eerste paal in stelling te brengen. De Japanner kwam net een paar centimeter te kort om te kunnen profiteren. Feyenoord kon die plaagstootjes uitdelen omdat het spel zich in de openingsfase grotendeels op de helft van de Rangers afspeelde, waar centrale verdediger Amoruso en rechtsback Vidmar al snel niet meer konden verhullen dat zij de zwakke schakels waren in de Schotse ploeg. Toch hadden de Rotterdammers de hulp van de Duitse arbiter nodig om te scoren. Van Hooijdonk werd vastgehouden op een plek die leek te zijn gemaakt voor een van zijn fameuze vrije trappen. En wat de laatste tijd in competitieverband maar niet wilde lukken, lukte nu onder immense druk wèl. Van Hooijdonk plantte de bal vanaf een meter of twintig in de benedenhoek en verloste z’n ploeg zo van een steeds groter wordende druk. Het typeerde vervolgens het gebrek aan voetbalintelligentie van pseudo-vedette Amoruso om nog geen tien minuten later op vrijwel dezelfde plek weer een overtreding te maken. Van Hooijdonk accepteerde dit buitenkansje met veel genoegen en ging volgens beproefd recept te werk. Wéér schatte hij met zijn timmermansoog de afstand naar het doel van keeper Klos in, wéér maakte hij z’n traditionele ‘hupje’ voor het schieten en wéér was het raak. Van Hooijdonk schoot de bal onhoudbaar in precies dezelfde hoek: 2-1. In een wedstrijd waarin de routiniers de kar moesten gaan trekken, deed Van Hooijdonk dus precies wat er van hem verwacht werd. Toch kon Bert van Marwijk nog niet helemaal achterover leunen. De 2-1 stand bleef voor Feyenoord immers nog een gevaarlijke. Eén Schotse tegengoal en Rangers zou doorgaan naar de kwartfinale. De opluchting was dan ook groot, toen Feyenoord vrijwel direct na rust weer kon scoren. Van Persie draaide Vidmar weer eens dol, loste vanaf de rand van het strafschopgebied een onverwachts schot en zag zijn poging vervolgens via de paal het veld weer inspringen. Daarmee leek Feyenoords beste aanval afgeslagen, maar Van Hooijdonk dacht daar anders over. Hij gaf de bal nog eens voor, waarna Kalou ‘m voor het inkoppen had: 3-1. De Kuip maakte zich toen al langzaam op voor een feestje, al bleven er natuurlijk nog 44 minuten te spelen. Op het eerste gezicht leken de Rotterdammers zich daarover niet al te veel zorgen te hoeven maken, want Rangers maakte al snel een uitgebluste indruk. Alles veranderde echter in de 52ste minuut, toen de Feyenoord defensie werd verrast door een lange bal van de Rangers. Michael Mols, al vroeg in de wedstrijd ingevallen voor de in Rotterdam niet bijster populaire Ronald de Boer, kon plotseling alleen op Zoetebier af. Paauwe restte toen niets anders meer dan aan de noodrem te trekken. Het leverde hem een rode kaart op. Paauwe liep al in de spelerstunnel toen hij nog net het gejuich van de 2500 Schotse fans kon horen. Zij vierden de strafschop van Ferguson: 3-2. Zo kwam er weer vuur in de toch al niet bepaald saaie wedstrijd. Feyenoord leek aangeslagen door het heenzenden van Paauwe en moest even op zoek naar de juiste samenstelling met tien man. Van Wonderen zakte al snel een linie terug, maar ook hij kon niet verhinderen dat de Schotten meer en meer aandrongen. De Rotterdammers ging halverwege de tweede helft zelfs even door het oog van de naald, toen Caniggia op links langs Rzasa raasde. Zijn voorzet bereikte de compleet vrijstaande Lovenkrands, die kennelijk zo schrok van de vrijheid die hij had, dat zijn schot ver naast ging. Feyenoord leek met tien man in de verdrukking te komen, maar de verlossing kwam in de 72ste minuut. McCann maakte een domme overtreding op Emerton en kreeg geel. Omdat hij ook in de eerste helft al was bestraft kon ook hij vertrekken en werd de slotfase van Feyenoord-Rangers door 20 man gespeeld. Beide ploegen stonden in de slotfase dan ook onder hoogspanning. Feyenoord had geluk toen Mols een opgelegde kans miste en moest ook in de laatste minuten nog alle zeilen bijzetten om de partij tot een goed einde te brengen. Toen dat uiteindelijk met kunst- en vliegwerk was gelukt, ging de ploeg onder een staande ovatie van het veld.