Training Nam-Il Kim bij Excelsior

Nam-Il Kim is in de Koreaanse nationale ploeg een beetje vreemde eend in de bijt. Waar de meeste spelers rustige, bedaarde jongens zijn, is Kim een gangmaker in het team. Tijdens zijn eerste interview in Rotterdam liet hij al meteen blijken ook hier vooral plezier te willen hebben. Want een glimlach is nauwelijks van zijn gezicht weg te denken. ‘Het is mijn derde bezoek aan Nederland’, lacht Kim vriendelijk op de vraag wat zijn eerste indrukken van het land zijn. ‘Hier wonen aardige mensen.’ Toch kwam de international niet voor de lol naar Rotterdam, hij hoopt namelijk een contract af te dwingen bij Feyenoord. Al te veel druk zal Kim zichzelf daarbij niet opleggen. ‘Ik ga gewoon mijn best doen en laten zien wat ik kan. Wat dat is? Ik kan goed ballen afpakken, ha ha.’ Om er serieus aan toe te voegen: ‘Ik denk dat Feyenoord me heeft uitgenodigd, omdat de defensie van de ploeg volgens mij het zwakste punt is. Daarom zoeken ze nog een verdedigende middenvelder. Al moet ik bekennen dat ik weinig van de club weet. Ja, PSV is de rivaal en Song speelt er al.’ Met hem heeft Kim na zijn aankomst in Rotterdam al even contact gehad. ‘We hebben het niet over iets speciaals gehad. Song is namelijk niet zo’n goede vriend, ha ha.’ Een week geleden was Kim ook al in Europa. In Engeland probeerde hij tevergeefs een contract af te dwingen bij West Ham United. ‘Ik denk dat het niet gelukt is, omdat de communicatie erg moeilijk was. Okee, in Nederland ook, maar hier doen de mensen meer moeite om je te verstaan. Ik voel me in deze omgeving veel prettiger.’ Niettemin hoopt Kim ooit nog eens op het Eiland te mogen voetballen. ‘En in Spanje. Maar Nederland is ook mooi. In Korea is de competitie nauwelijks bekend, alleen door Hiddink verandert dat. Of de stijl van het spel mij ligt? Dat weet ik nog niet. Al moet ik wel zeggen dat ik me de ontmoeting met trainer Koster veel oncomfortabeler had voorgesteld. Maar dat is heel erg meegevallen, ik ben vandaag goed opgevangen.’ Toch was er één klein ding waar Kim meer moeite mee had: het weer. ‘Dat is echt heel slecht, heel deprimerend.’ Moeilijk voor een jongen die in eigen land juist bekend staat als enorm vrolijk. ‘Nee, nee, dat ben ik niet. Ik ben juist heel stil! In Korea heb ik een soort macho-imago en dan krijg je dat. Of ik het ook ben? Ja, eigenlijk wel, ha ha. Ik kan in eigen land ook niet over straat. Daarom ben ik blij dat ik nu in Nederland ben.’ Hij lacht weer.