FEYENOORD DOET Z’N PLICHT IN ZWOLLE

Pas in de slotfase kon Van Hooijdonk aan alle twijfel een einde maken door de eindstand op 3-1 te bepalen.. Feyenoord kon na de slijtageslag tegen Ajax wel een rustig middagje gebruiken en werd in de openingsfase in Zwolle op z’n wenken bediend. Ook zonder Ono, die vanwege een enkelblessure had moeten afhaken, hoefde Feyenoord zich nauwelijks in te spannen om de basis te leggen voor een ogenschijnlijk gemakkelijke middag. Er was een kwartier gespeeld op de stroeve grasmat van Zwolle, toen de mannen van Bert van Marwijk al op een comfortabele 2-0 voorsprong stonden. Met Acuña als vervanger van Ono kreeg Feyenoord in die beginperiode alle medewerking van de thuisclub, waardoor Thomas Buffel al binnen zes minuten kon scoren. Een pass van Van Persie werd door Pierre van Hooijdonk slim opzij gelegd voor Buffel, die vervolgens als een stoomlocomotief door het hart van de Zwolse defensie denderde. Hij passeerde de neefjes Roelofsen, leek even de bal te ver voor zich uit te spelen, maar wist deze dankzij een sliding alsnog knap over doelman Van der Werff te wippen. Het was niet de laatste keer dat Feyenoord kon profiteren van de chaos die in die periode regeerde in de Zwolse defensie. Van Persie bijvoorbeeld, profiteerde slim van een uitbraak na een corner en liet vanuit de middencirkel een lob los. Zijn inzet belandde nog op de paal, maar binnen een paar minuten was het alsnog raak voor Feyenoord: Van Hooijdonk kreeg de bal van een tegenstander en zag zichzelf plotseling oog in oog met Van der Werff. Daarna was het voor de spits een koud kunstje om de score te verdubbelen: 2-0. Het eerste kwartier, dat werd gekenmerkt door geklungel in de Zwolse defensie, leek de voorbode van een monsteroverwinning. Feyenoord had het dit seizoen tenslotte zelden zo gemakkelijk als in de openingsminuten. Toch liep het anders in het oosten, waar de thuisclub zich na het chaotische begin langzaam maar zeker herstelde. Feyenoord had het aan zichzelf te danken dat Zwolle terug kwam in de wedstrijd. Het gemakkelijke begin bracht een vorm van nonchalance in het Rotterdamse elftal, dat vroeg of laat voor problemen moest gaan zorgen. En de voorbode daarvan diende zich al voor de rust aan. Wat in het eerste kwartier nog onmogelijk leek, werd in de laatste periode van de eerste helft toch realiteit: Zwolle had niet alleen meer balbezit dan Feyenoord, de thuisclub kreeg plotseling ook een aantal behoorlijke kansen. De grootste was voor Promes. Hij leek te gaan profiteren van een inschattingsfout van De Nooijer, maar zag zijn schot net naast gaan. In de tweede helft werd de opleving van de thuisclub wel beloond. Er waren nog geen vijf minuten gespeeld of Bosschaart wist te scoren. De Zwollenaar raasde langs linksback Paauwe alsof hij er niet stond en knalde de bal in de verre hoek achter Lodewijks: 2-1. Daardoor moest Feyenoord, ondanks het ontspannen begin, toch nog aan de bak. Van Marwijk realiseerde zich dat ook en haalde een dik half uur voor tijd Kalou naar de kant. Hij was onzichtbaar geweest en werd vervanger door Lurling. De entree van Lurling kon niet voorkomen dat de beste kans in die fase weer voor Zwolle was. Cvetkov wurmde zich zowel langs Emerton als Van Wonderen en het was vervolgens aan Paauwe te danken dat Zwolle niet op gelijke hoogte kwam. Hij haalde de bal voor de doellijn weg. De gang van zaken bracht Van Marwijk er toe op Van Persie, die ook al een gele kaart had moeten incasseren, voortijdig naar de kant te halen. Zijn vervanger was Song, maar ook met de Koreaan in het team wist Feyenoord z’n voorsprong lange tijd niet verder uit te breiden. Bosvelt was tien minuten voor tijd nog wel dichtbij, maar zag zijn schot door Doesburg van de lijn gehaald. Feyenoord leek zo, ondanks de voortekenen van een monsteroverwinning in de beginfase, in Zwolle te blijven steken op een magere 2-1 zege. Tot Van Hooijdonk op de valreep nog scoorde en eindstand bepaalde op 1-3.