PIJNLIJK VERLIES IN ENSCHEDE: 4-2
Uitgerekend in het stadion waar Feyenoord vorig jaar een van z’n beste wedstrijden ooit speelde, liep het nu tegen een pijnlijke nederlaag op. Tegen FC Twente had Feyenoord dit keer niets in te brengen en verloor het met 4-2. De Rotterdamse doelpunten werden gescoord door Kuyt en Pardo. Patrick Paauwe moest het veld al vroeg met een hamstringblessure verlaten en tot overmaat van ramp liep ook Alfred Schreuder nog tegen een gele kaart op. Hij is daardoor automatisch geschorst voor de komende competitiewedstrijd tegen RKC.
Voorafgaand aan de wedstrijd tegen FC Twente, werd Bert van Marwijk regelmatig geconfronteerd met beelden van de partij van een jaar eerder. Feyenoord was toen oppermachtig, won met 1-5 en speelde volgens Van Marwijk zelfs de beste wedstrijd ooit onder zijn regime.De herinneringen aan Enschede waren dus zoet voor Feyenoord, maar de partij van zaterdagavond was nog geen tien minuten onderweg, of de echo van die veelgeroemde zege uit het verleden was al weer verstomd.
De ijzersterke Blaisse N’Kufo schoot in die fase de 1-0 binnen voor Twente. Het meest pijnlijke van die goal, was dat het nog als een terechte beloning kwam ook. Twente was tenslotte feller aan de wedstrijd begonnen en had in N’Kufo niet alleen een spits in vorm, maar beschikte ook over de gave om deze met de regelmaat van de klok in stelling te brengen.
Feyenoord, met Van Haaren en niet Snoyl op de linksbackplaats, had veel meer moeite z’n aanvallers te bereiken. Kuyt maakte minstens zo veel kilometers als N’Kufo, maar kreeg, in tegenstelling tot z’n collega van Twente, maar zelden een bruikbare bal aangespeeld.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat de tweede goal ook van Twentse makelij was, net zo min als het een verrassing kon zijn dat de maker N’Kufo heette. Hij kapte eerst Van den Berg uit, de invaller van de geblesseerd geraakte Paauwe (hamstrings). Daarna tikte hij de bal door de benen van Swerts, om vervolgens Lodewijks kansloos te laten met een onbarmhartig hard diagonaal schot.
Feyenoord wist in de eerste helft geen vuist te maken. Met name het middenveld, met een door ziekte verzwakte Ono, kon niet domineren. Het had tot gevolg dat de aanvallers van Feyenoord grotendeels geïsoleerd kwamen te staan. Pas toen Van Wonderen een keer doorschoof naar voren, ontstond er eindelijk gevaar. Hij kon na een één-twee combinatie met Kuyt van afstand schieten, maar zag Cees Paauwe de bal corner tikken. Feyenoord leek genoegen te moeten nemen met die speldenprik, maar uit de hoekschop van Van Persie kwam toch nog succes. Kuyt wist tussen twee man in, binnen te koppen.
De 2-1, vlak voor rust, leek Feyenoord weer leven te hebben ingeblazen. Met Pardo als vervanger voor de zwakke Ono, kregen de Rotterdammers in de tweede helft meer stootkracht. Met name Van Persie leek daar van te gaan profiteren, maar toen er tien minuten waren gespeeld in deel twee was de marge tussen Feyenoord en Twente toch weer twee. John profiteerde van de ruimte die hij kreeg in het strafschopgebied en schoot de bal in de verre bovenhoek: 3-1.
Daarna werd het alleen nog maar erger voor Feyenoord. Schreuder kon na 65 minuten spelen de wegdraaiende John alleen maar met z’n handen stoppen en zag die actie bestraft met een gele kaart en een strafschop. Hij mist daardoor de wedstrijd tegen RKC en moest in Enschede lijdzaam toezien hoe invaller Polak de pijnlijke 4-1 stand op het scorebord bracht.
Vijf minuten voor tijd verzachtte Pardo de pijn enigszins, door de 4-2 binnen te schieten. Het was een knappe goal, maar wel te laat om de inleiding te kunnen vormen voor een slotoffensief van enige omvang. Daartoe was Feyenoord dit jaar in Enschede niet meer in staat.