FEYENOORD SPEELT MET TIEN MAN GELIJK: 2-2

Feyenoord voelde de druk in de dagen na de deceptie tegen AZ stijgen en zal zich hebben voorgenomen zo scherp als een mes te beginnen aan de confrontatie met ADO Den Haag, maar toen scheidsrechter Jack van Hulten in het Zuiderpark het beginsignaal had laten horen, deed het gehavende Feyenoord niet direct denken aan een ploeg die uit is op eerherstel. Daarvoor werden de Rotterdammers in de beginperiode te vaak afgetroefd in de persoonlijke duels. Feyenoord miste in de residentie z’n twee vaste backs Song en Van Haaren, een gemis dat al in de achttiende minuut op pijnlijke wijze werd gevoeld. Na een stevige openingsfase, waarbij Feyenoord met name op het middenveld moeite had het spel te controleren en de aanvalslinie tot niet één uitgespeelde kans kwam, ging gelegenheidslinksback Chris Gyan in de fout. Hij verkeek zich op de snelheid van rechtsbuiten Castelen toen deze met een lange bal werd bediend door Savreeda. Het gevolg was een schot dat onhoudbaar was voor Lodewijks, de doelman die overigens al in de derde minuut geblesseerd was geraakt na hard inkomen van spits Simons. Lodewijks hield het tot de 33ste minuut vol. Daarna moest hij zich laten aflossen door Zoetebier. Dat gebeurde in een periode waarin Feyenoord niet alleen met 0-1 achterstond, maar ook nog steeds niet de regie over de wedstrijd had kunnen voeren. ‘Feyenoord wakker worden’, zongen de 600 meegereisde fans uit Rotterdam, maar het duurde lang voordat Feyenoord dit advies ter harte nam. Het zat de Rotterdammers eigenlijk pas mee in de 37ste minuut, toen Van Persie uit het niets kon scoren. Met het nodige geluk promoveerde hij een voorzet van Kuyt tot doelpunt: 1-1. Het zou het zetje in de rug moeten zijn voor de geplaagde ploeg van Van Marwijk, maar nog geen drie minuten na de gelijkmaker kreeg Feyenoord de volgende bittere pil te slikken. Gyan was te laat met een ingreep na een actie van Castelen, zag de rechtsbuiten vervolgens vol enthousiasme de lucht invliegen, waarna Van Hulten met een wel heel zware straf op de proppen kwam: de rode kaart. Met tien man in het veld besloot Van Marwijk z’n defensie te reduceren tot drie man (Swerts, Van Wonderen en Paauwe) en verder zo min mogelijk te veranderen aan de formatie. Uitgespeelde kansen had dit nog steeds niet tot gevolg. Dat Feyenoord toch met een voorsprong de rust in ging, dankte het dan ook voornamelijk aan geluk. Een hoekschop van Van Persie werd gesmoord door Paauwe, waarna Buffel de bal plotseling voor z’n voeten kreeg. De Belg profiteerde graag van dit buitenkansje en schoot Feyenoord met een frommelgoal vlak voor rust naar 2-1. Die tussenstand was voor Bert van Marwijk reden om de viermans defensie in de tweede helft weer in ere te herstellen. Van den Berg (in het veld gekomen voor Smolarek) vormde centraal achterin een duo met Van Wonderen, waardoor Paauwe linksback kon gaan spelen. Lang duurde dat overigens niet, want binnen twintig minuten haalde Van Marwijk van Wonderen naar de kant. Snoijl was zijn vervanger, waardoor er eindelijk een linksback op de linksbackpositie kwam te staan. Het versterken van de defensie was overigens geen overbodige luxe, want de tien man van Feyenoord stonden in de tweede helft onder zware druk. Zoetebier en de zijnen hadden daarbij lange tijd het geluk dat de Haagse aanvallers zeer onnauwkeurig te werk gingen. Tot Van der Gun vlak voor tijd een niet te missen kans kreeg. Hij scoorde van dichtbij de gelijkmaker: 2-2. Daarna kreeg Den Haag nog zelfs kans op de zege, maar de van Feyenoord gehuurde Leonardo dos Santos miste een goede voorzet van Castelen op een haar na. Ferne Snoijl maakte dat overigens niet meer mee, hij was toen al met een schouderblessure naar de kant gehaald.