HISTORISCH DUEL: FEYENOORD – FC DEN BOSCH

De editie Feyenoord – FC Den Bosch kent een eenzijdige verhaallijn. Een lijn die steevast eindigt met een zege voor Feyenoord. Slechts één keer wisten de bezoekers voor een ander plot te zorgen en liefst met 1-4 te winnen. En juist die nederlaag in de laatste competitiewedstrijd in 1988 verdringt alle overwinningen van Feyenoord tegen Den Bosch naar de achtergrond. ‘Dat seizoen was het dieptepunt in de geschiedenis van Feyenoord’.

Pijn deed de nederlaag tegen Den Bosch. Heel veel pijn, weet toenmalig speler Mario Been. Niet zozeer de grote nederlaag tegen de Brabanders, maar het hele rampseizoen. ‘De prestaties waren ondermaats’, zegt Been. ‘Het was een dramatisch seizoen, waarbij een heel negatieve sfeer rondom de club hing. Er zaten ook maar een paar duizend man in het stadion. Ik botste dat seizoen met trainer Israel. De club koos voor Israel en ik ben vertrokken naar het Italiaanse Pisa. Daarom heb ik nooit spijt van gehad, want ik kon een sportieve stap voorwaarts zetten in de Serie A. En Feyenoord, dat een sportief dieptepunt beleefde, hield nog wat geld aan me over.’

In de wedstrijd tegen FC Den Bosch kwamen alle frustratie van het rampseizoen samen. Supporters klommen over de afrastering om trainer Israel, die naar de kleedkamer vluchtte, te bereiken. De politie had veel moeite om het stadion na afloop leeg te krijgen. In de laatste competitiewedstrijd begon het nog goed voor de Rotterdammers. René Hofman bracht Feyenoord op voorsprong en de ruim vierduizend (!) toeschouwers in De Kuip hoopten op iets wat een waardige afsluiting van het ongelukkige seizoen zou worden. Dat werd het niet, want Den Bosch-aanvaller Henk Grim kreeg het op zijn heupen na rust. Grim scoorde drie keer. ‘Feyenoord was toen niet de topclub die het nu is, maar toch ben ik nog steeds trots op die prestatie’, zegt Grim. ‘Weinig spitsen hebben me dat nagedaan. Twee jaar daarvoor scoorde ik ook al drie keer tegen Feyenoord, toen ik nog bij NEC speelde. Het was een vreemde wedstrijd. We speelden in die fantastische Kuip, maar dat leek die dag net een spookhuis. Er zaten zo weinig mensen! Er hing vanaf het begin een dreigend sfeertje, maar ik ben nooit bang geweest, want het was vooral gericht tegen Rinus Israel.’

Israel vertrok een maand later bij Feyenoord. Een half jaar later keerde hij terug in het betaalde voetbal, als hoofdtrainer bij FC Den Bosch. Daar werd hij herenigd met Grim, de man die verantwoordelijk was voor het trieste einde van Israel bij Feyenoord. ‘Hij heeft er nooit met één woord over gerept. En geloof me, hij het was het echt niet vergeten. Maar zo is die man nu eenmaal.’

Deel dit bericht