DAGBOEK VAN RON VLAAR (5)
Ron Vlaar houdt deze dagen voor Feyenoord.nl een dagboek bij. Daarin kijkt hij terug op de voorbije maanden waarin hij hard werkte aan zijn herstel van een kniebandscheuring. Daarnaast bericht hij over zijn ervaringen in Oostenrijk en kijkt hij vooruit naar het nieuwe seizoen. Vandaag het laatste deel: ‘De kop is eraf.’
‘Na ruim tien maanden heb ik gisteravond weer gespeeld. Het leek wel een eeuwigheid geleden dat ik voor het laatst een wedstrijd speelde, al voelt het moment dat ik geblesseerd raakte nog heel actueel aan. Het was toch best even spannend gisteravond. Niet zozeer om hoe m’n knie het hield, maar meer omdat ik eindelijk weer eens kon voetballen.’
‘Ik ben zelfs nog door die knie gegaan tijdens de wedstrijd. Dat was op een moment dat ik wat vervelend uitkwam met mijn enkel en mijn knie verkeerd mee bewoog. Maar er was niks aan de hand. Eigenlijk ben ik blij dat het gebeurd is, want nu ben ik daar ook weer doorheen en voelt het toch weer als iets meer zekerheid.’
‘Ik merkte wel dat ik ritme mis. We willen vooruit verdedigen, maar het viel me op dat ik zo nu en dan naar achteren liep. Het is nog wat onwennig. Ik ben nog zoekende, maar dat is iets waar ik me geen enkele zorgen over maak. Dat komt vanzelf terug. Dit is pas de eerste stap, dat besef ik heel goed. De knie geeft het antwoord op de vraag hoe snel ik terugkeer.’
‘Eerlijk gezegd was ik ’s avonds helemaal kapot. Ik ben nog even naar de dokter en fysiotherapeut gegaan en gelijk m’n bed in gedoken. Het is ook logisch, want het was een zwaar trainingskamp. Op zaterdag is er nog een training en een wedstrijd, waarna er op zondag een vrije dag volgt. Eerlijkheidshalve kan ik wel zeggen dat ik me daar best op verheug. Even bijtanken van een zware week. Ik heb weer een paar stappen vooruit gezet. Natuurlijk geeft me dat een goed gevoel. Het ziet er positief uit, daar kan ik alleen maar blij om zijn.’
‘Ik ben zelfs nog door die knie gegaan tijdens de wedstrijd. Dat was op een moment dat ik wat vervelend uitkwam met mijn enkel en mijn knie verkeerd mee bewoog. Maar er was niks aan de hand. Eigenlijk ben ik blij dat het gebeurd is, want nu ben ik daar ook weer doorheen en voelt het toch weer als iets meer zekerheid.’
‘Ik merkte wel dat ik ritme mis. We willen vooruit verdedigen, maar het viel me op dat ik zo nu en dan naar achteren liep. Het is nog wat onwennig. Ik ben nog zoekende, maar dat is iets waar ik me geen enkele zorgen over maak. Dat komt vanzelf terug. Dit is pas de eerste stap, dat besef ik heel goed. De knie geeft het antwoord op de vraag hoe snel ik terugkeer.’
‘Eerlijk gezegd was ik ’s avonds helemaal kapot. Ik ben nog even naar de dokter en fysiotherapeut gegaan en gelijk m’n bed in gedoken. Het is ook logisch, want het was een zwaar trainingskamp. Op zaterdag is er nog een training en een wedstrijd, waarna er op zondag een vrije dag volgt. Eerlijkheidshalve kan ik wel zeggen dat ik me daar best op verheug. Even bijtanken van een zware week. Ik heb weer een paar stappen vooruit gezet. Natuurlijk geeft me dat een goed gevoel. Het ziet er positief uit, daar kan ik alleen maar blij om zijn.’