EERSTE PRIJS IS BINNEN VOOR BEEN
Mario Been heeft de eerste prijs van het seizoen binnen. Feyenoords trainer kreeg maandagmiddag op een zonovergoten boot, gelegen voor Brasserie Kaat Mossel, uit handen van de burgermeester van Rotterdam Ahmed Aboutaleb de ‘Gouden Mossel’ uitgereikt. Been volgde daarmee voormalig Feyenoord-trainer Bert van Marwijk op, die vorig jaar de prijs voor iemand met bijzondere verdiensten voor Rotterdam in ontvangst mocht nemen. ‘Ik ben teruggekomen bij Feyenoord om prijzen te winnen, maar dat we er al zo snel een zouden pakken, had ik niet durven dromen’, lachte een trotse Been de aanwezigen toe. ‘Ik vind het een eer dat ik deze prijs heb gekregen, zeker ook als ik zie wie hem in het verleden toebedeeld hebben gekregen.’
De Gouden Mossel werd voor de zestiende keer uitgereikt en ging in het verleden verder naar onder anderen Fred Blankemeijer, Lee Towers, Leontien van Moorsel en Coen Moulijn. De voormalige wereldkampioen met Feyenoord zag met een tevreden glimlach hoe Been de prijs met een paar goed getimede grappen in ontvangst nam van Aboutaleb. ‘Ik vind het leuk dat ik deze prijs door de burgermeester krijg uitgereikt’, zei de oefenmeester onder meer. ‘Ik hoop dat ik in mei weer iets uit handen van hem in ontvangst mag nemen.’
![]()
Onder de aanwezigen waren naast de oer-Feyenoorders Moulijn, Ben Wijnstekers en Gerard Meijer ook tal van met Feyenoord sympathiserende Rotterdammers. Beens analyse van de huidige sportieve situatie ging er bij hen in als zoete koek. ‘We komen met Feyenoord van ver’, zei de oefenmeester. ‘We zijn slechts vijf wedstrijden onderweg, maar iedereen is weer trots op Feyenoord. We zijn dus op de goede weg.’
![]()
Nadat de prijsuitreiking erop zat, begon Been aan een lange terugtocht naar zijn tafel. De coach kwam onderweg handen te kort om de vele felicitaties en gelukwensen in ontvangst te nemen. Ondertussen zong Lee Towers op de achtergrond ‘Mijn Feyenoord’, dat hij naar eigen zeggen speciaal voor Been inzette. Toen die eenmaal terug was bij zijn tafel, was zijn vriend Wijnstekers een van de laatsten die de oefenmeester kon feliciteren. ‘Mario heeft zo ontzettend veel verdiensten voor Feyenoord en Rotterdam gehad’, zei Wijnstekers. ‘Als er iemand de Gouden Mossel verdient, is hij het wel.’
![]()
Gerard Meijer was zelfs even tot tranen geroerd. ‘Het doet me deugd dat Mario hem gekregen heeft’, zei de ambassadeur van Het Legioen. ‘Ik heb hem als knulletje zien komen bij de club. Als jeugdspeler had hij eens een blessure waardoor ik hem meerdere keren op de massagetafel kreeg. Met Sinterklaas gaf hij me een boterletter om me te bedanken. Toen heeft hij mijn hart gestolen. Ik ben ontzettend trots op hem.’
Onder de aanwezigen waren naast de oer-Feyenoorders Moulijn, Ben Wijnstekers en Gerard Meijer ook tal van met Feyenoord sympathiserende Rotterdammers. Beens analyse van de huidige sportieve situatie ging er bij hen in als zoete koek. ‘We komen met Feyenoord van ver’, zei de oefenmeester. ‘We zijn slechts vijf wedstrijden onderweg, maar iedereen is weer trots op Feyenoord. We zijn dus op de goede weg.’
Nadat de prijsuitreiking erop zat, begon Been aan een lange terugtocht naar zijn tafel. De coach kwam onderweg handen te kort om de vele felicitaties en gelukwensen in ontvangst te nemen. Ondertussen zong Lee Towers op de achtergrond ‘Mijn Feyenoord’, dat hij naar eigen zeggen speciaal voor Been inzette. Toen die eenmaal terug was bij zijn tafel, was zijn vriend Wijnstekers een van de laatsten die de oefenmeester kon feliciteren. ‘Mario heeft zo ontzettend veel verdiensten voor Feyenoord en Rotterdam gehad’, zei Wijnstekers. ‘Als er iemand de Gouden Mossel verdient, is hij het wel.’
Gerard Meijer was zelfs even tot tranen geroerd. ‘Het doet me deugd dat Mario hem gekregen heeft’, zei de ambassadeur van Het Legioen. ‘Ik heb hem als knulletje zien komen bij de club. Als jeugdspeler had hij eens een blessure waardoor ik hem meerdere keren op de massagetafel kreeg. Met Sinterklaas gaf hij me een boterletter om me te bedanken. Toen heeft hij mijn hart gestolen. Ik ben ontzettend trots op hem.’