Van Hooijdonk alsnog op de Coolsingel
Voor Pierre van Hooijdonk (42) is het tot op de dag van vandaag een smet op de UEFA Cup winst dat er geen huldiging op de Coolsingel plaats kon vinden. Het gedroomde slotakkoord van het wonderlijke toernooi waarin de spits acht keer scoorde bleef in 2002 uit in verband met de dood van Pim Fortuyn. Tien jaar na dato stond de spits alsnog met de beker op het bordes, voor een speciale reportage in Feyenoord Magazine.
Pas achteraf is Van Hooijdonk gaan beseffen hoe bijzonder het verloop was van het toernooi dat hem de grootste prijs uit zijn loopbaan bezorgde. Als hij de beelden bekijkt lijkt het soms wel alsof het was voorbestemd dat Feyenoord dat jaar de UEFA Cup zou winnen, uitgerekend in eigen stadion. Dat de wedstrijd werd gespeeld in De Kuip was, zeker achteraf, zeer belangrijk. Van Hooijdonk: ‘Ik heb grote twijfels of wij de finale hadden gewonnen als we bijvoorbeeld in Parijs hadden gespeeld. In De Kuip, met onze eigen kleedkamer, waar alles herkenbaar is, hadden we extra vertrouwen. Het mentale aspect heeft daar wel een rol in gespeeld.’
Toch, als hij nu de tijd terug kon draaien, had Van Hooijdonk die finale het liefst in een ander stadion gespeeld. ‘Althans, als ik de zekerheid had gehad dat we dan ook hadden gewonnen’, lacht hij. ‘Dat komt door de beelden die ik als kind al zo vaak had gezien, van mannen die met een beker in hun hand uit het vliegtuig stappen. Een finale spelen ergens in Europa, met een grote aanhang mee. Zo'n hele entourage vind ik mooi. Dat is echt Europa Cup, dat gevoel had je in De Kuip niet.’
Van de impact die het winnen van de UEFA Cup zou hebben, kon Van Hooijdonk zich in 2002 nog maar moeilijk een voorstelling maken. ‘Wel hadden Kees, Paul, Patrick en ik het vaak over eeuwige roem’, glimlacht hij. ‘Dan zeiden we tegen elkaar: nog één wedstrijdje winnen en dan krijgen we eeuwige roem. Dat kwam elke keer weer terug. We realiseerden ons dat we met iets bezig waren dat niet standaard was.’
Toch, als hij nu de tijd terug kon draaien, had Van Hooijdonk die finale het liefst in een ander stadion gespeeld. ‘Althans, als ik de zekerheid had gehad dat we dan ook hadden gewonnen’, lacht hij. ‘Dat komt door de beelden die ik als kind al zo vaak had gezien, van mannen die met een beker in hun hand uit het vliegtuig stappen. Een finale spelen ergens in Europa, met een grote aanhang mee. Zo'n hele entourage vind ik mooi. Dat is echt Europa Cup, dat gevoel had je in De Kuip niet.’
Van de impact die het winnen van de UEFA Cup zou hebben, kon Van Hooijdonk zich in 2002 nog maar moeilijk een voorstelling maken. ‘Wel hadden Kees, Paul, Patrick en ik het vaak over eeuwige roem’, glimlacht hij. ‘Dan zeiden we tegen elkaar: nog één wedstrijdje winnen en dan krijgen we eeuwige roem. Dat kwam elke keer weer terug. We realiseerden ons dat we met iets bezig waren dat niet standaard was.’
Dan, serieus: ‘Eeuwige roem telt, natuurlijk. Hier zit iemand die het niet vanzelfsprekend vind dat wij met een beker in onze handen stonden bij Feyenoord. Als ik bij AC Milan of Barcelona had gevoetbald, had ik daar een veel minder romantisch gevoel bij gehad. Hoe je het ook wendt of keert, onze groep zal voor altijd gekoppeld blijven aan die titel. Tussen de UEFA Cups van 1974 en 2002 zat een aardig gat van 28 jaar. We zijn nu alweer tien jaar verder. Je weet nooit hoe het gaat lopen, maar ik zou er toch geen geld op durven zetten dat Feyenoord binnen 18 jaar weer een Europa cup wint.’
Lees het volledige verhaal met Pierre van Hooijdonk deze maand in Feyenoord Magazine. De mei-editie van het clubmagazine staat volledig in het teken van de winst van de UEFA Cup tien jaar geleden.