Herhaling persconferentie

Het was typerend voor de malaise waarin trainer Bert van Marwijk verkeert dat hij in aanloop naar het duel met Willem II niet eens meer de moeite nam om het aantal blessuregevallen in zijn selectie één voor één op te noemen. Gevraagd naar de stand van zaken in Feyenoords ziekenboeg beperkte de coach zich tot de mededeling dat er van de groep gekwetsten niemand nog is staat was z’n rentree te maken. Dat betekende dus dat Van Marwijk het wederom moest doen zonder Paauwe, Van Wonderen, Van Gobbel, Van Gastel, Tininho, Collen, Van Haaren. ‘Het enige wat veranderd is in vergelijking met de wedstrijd tegen Freiburg’, zei de coach met een zuur gezicht, ‘is dat ik er twee nieuwe twijfelgevallen bij heb. Kalou en Rzasa’. Beiden waren in de wedstrijd tegen de Duitsers met een kwetsuur afgehaakt en niet op tijd fit om tegen Willem II in de basis te beginnen. Wel had Marwijk voor hen een plaatsje in de dug-out gereserveerd. Het was dus voor de zoveelste maal dat Feyenoord in een geïmproviseerde opstelling aan een competitiewedstrijd begon. Ditmaal profiteerde Jan de Visser van het personeelstekort aan Rotterdamse zijde. Hij mocht, als vervanger van Rzasa, als linksback beginnen. Ook Ebi Smolarek kreeg van Van Marwijk een basisplaats, net als Civard Sprockel overigens. De jonge verdediger, bezig aan een bliksemcarrière in De Kuip, had het in eerste instantie niet al te druk in zijn derde wedstrijd voor Feyenoord 1. De confrontatie met de Tilburgers speelde zich tenslotte grotendeels op het middenveld en de helft van de tegenstander af. Dat betekende echter niet dat Feyenoord vaak gevaarlijk kon zijn. Daarvoor was het spel van de Rotterdammers te onnauwkeurig. Hoewel met name Elmander en Van Hooijdonk zich in de voorhoede zeer actief toonden, slaagde Feyenoord er in die openingsfase maar zelden in om het Tilburgse doel te bereiken. Willem II was ook niet bepaald gelukkig in het scheppen van kansen, maar kreeg tot ontzetting van het Rotterdamse Legioen wel af en toe de hulp van de Feyenoord defensie. Met name Civard Sprockel deed de Kuip even huiveren, toen hij in eigen strafschopgebied Ceesay maar niet van zich af wist te schudden. De actie van Willem II’s meest actieve aanvaller had echter geen gevolgen. De Rotterdamse fans moesten vervolgens tot ver in de eerste helft wachten, voordat Feyenoord voor het eerste echt gevaarlijk kon zijn. Smolarek had al wat plaagstootjes uitgedeeld maar stond daarbij tot twee keer toe buitenspel, voordat een vloeiende combinatie tussen Elmander en Ono plotseling Paul Bosvelt in kansrijke positie bracht. De aanvoerder mocht met de bal aan de voet het zestienmetergebied betreden, had betrekkelijk veel tijd om z’n vizier op scherp te stellen maar zag zijn inzet desondanks over de lat gaan. Daarmee leek Feyenoord z’n beste kans te hebben gehad, tot scheidsrechter Wegereef vlak voor tijd voor een overtreding op Van Hooijdonk floot. Die beslissing leidde niet alleen tot een verwachtingsvol gejoel op de tribunes, maar ook tot paniek in de Tilburgse muur. De spelers van Willem II probeerden van alles om te voorkomen wat inmiddels een bijna onvermijdelijk karakter heeft gekregen. Verdediger Janssens besloot op het laatste moment zelfs naar de doellijn te sprinten, maar ook hij kon niet voorkomen dat Van Hooijdonk de bal weer ‘gewoon’ in de bovenhoek deponeerde. Daarmee brak hij voor de derde keer op rij uit een vrije trap de ban voor Feyenoord, zoals hij dat al eerder tegen FC Utrecht en Vitesse had gedaan. Feyenoord zat dus op rozen toen het aan de tweede helft begon, maar lang mochten de Rotterdammers niet in die situatie verkeren. Deel twee was ruim tien minuten bezig, toen Danny Landzaat plotseling met een steekpass werd bediend in het strafschopgebied. Ono noch De Haan konden vervolgens voorkomen dat de international met een leep schot de stand gelijk trok: 1-1. Het tegendoelpunt van Willem II bracht plotseling vuur in De Kuip. Zo plichtsgetrouw als beide ploegen voor die tijd speelden, zo fel werd er na de gelijkmaker gevoetbald. Het had een aantal vermakelijke situaties tot gevolg, waarbij Willem II in eerste instantie leek te gaan profiteren. De gasten waren in de personen van Abdellaoui en met name Shoukov een paar keer gevaarlijk. Zoetebier redde z’n ploeg met uitstekende reflexen, al had hij bij het schot van Shoukov wel de hulp van de lat nodig. Feyenoord liet zich echter niet overdonderen en bleef ook zelf de aanval zoeken. Daarvoor werd het uiteindelijk ook beloond. Elmander liet vanaf een meter of twintig een kanonskogel los die zó hard was dat De Vlieger de bal slechts met moeite kon keren. Van Hooijdonk was er vervolgens als de kippen bij om van de rebound te profiteren: 2-1. Het werd nog veel mooier voor de Rotterdammers, want een kwartier voor tijd was het wéér raak voor Feyenoord en wéér was het Van Hooijdonk die scoorde. Ditmaal rondde hij een prima voorzet van Gyan af. Hij besliste daarmee niet alleen de wedstrijd maar schoot zichzelf ook naar de top van het topscorersklassement. Bovendien betekende de tweede hattrick van het seizoen (eerder scoorde Van Hooijdonk driemaal tegen FC Utrecht) dat Feyenoord de koppositie van Ajax overnam en dat Van Marwijk de gelegenheid kreeg om met een gerust hart jeugdinternational Glenn Loovens tien minuten voor tijd te laten debuteren voor de vermoeide Sprockel. (KLIK HIERONDER VOOR STATISTIEKEN)