FEYENOORD DOET GOEDE ZAKEN IN WAALWIJK

Hoewel de traditionele voorbeschouwing van Bert van Marwijk nog steeds de vergelijking met een medisch college moeiteloos kan doorstaan, heeft de paniek rond het aantal blessuregevallen in De Kuip gedeeltelijk plaats gemaakt voor berusting. Sterker nog, het aantal blessures en het matige spel in combinatie met de eerste plaats op de ranglijst deden sommigen optimisten in Rotterdam-Zuid zelfs al voorzichtig denken aan het kampioensjaar. Ook toen speelde Feyenoord immers vaak moeizaam maar werden wèl telkens de punten bijgeschreven. Na afloop van de wedstrijd tegen Willem II, waarin Feyenoord nauwelijks domineerde maar wel gewoon met 3-1 won, kregen de hoofdrolspelers in Rotterdam al de vraag voorgelegd of er een parallel kon worden gelegd met het seizoen waarin de titel werd gepakt. Jan de Visser, een van de spelers wiens naam dankzij de aanhoudende blessuregolf in De Kuip plotseling weer met regelmaat in de opstelling is terug te vinden, was een van de Feyenoorders die van die vergelijking niets wilde weten. ‘Natuurlijk, we spelen de laatste tijd niet briljant en toch pakken we de punten. Wat dat betreft is er wel een vergelijk te maken met het kampioensjaar. Maar het is onzin om nu de conclusie te trekken dat we op deze manier wel weer de titel kunnen pakken. Daarvoor is het nog veel te vroeg. Het enige waar we ons aan kunnen vasthouden, is het feit dat deze ploeg met hard werken kennelijk veel kan compenseren. Dat hebben de afgelopen wedstrijden wel bewezen. Zoals ook is gebleken hoe belangrijk het tegenwoordig is om over een brede selectie te beschikken. Want alleen dankzij het feit dat Feyenoord over een kwalitatief volwaardige spelersgroep beschikt, hebben we de blessuregolf van de afgelopen tijd kunnen opvangen’, meende de gelegenheids-linksback. In aanloop naar de wedstrijd tegen RKC viel er één speler af (Kalou) en kwam er één (Emerton) bij. Dat leek op het eerste gezicht een goede deal voor Van Marwijk, maar schijn bedriegt. Emerton was dan wel, na een wereldreis vanuit Uruguay waar hij met de nationale ploeg van Australië een vruchteloze poging had ondernomen om zich voor het WK te plaatsen, tot Waalwijk doorgedrongen, maar de Australiër was na al dat gereis verre van fit. Van Marwijk hield de Australiër dan ook wijselijk naast zich op de bank op het moment dat RKC en Feyenoord aan hun wedstrijd begonnen. Emerton en zijn coach kregen daar overigens al dertig seconden na het beginsignaal de schrik van hun leven, toen Rick Hoogendorp gevaarlijk kon zijn na een foutje van Gyan. Gelukkig was Zoetebier vanaf het begin goed bij de les. Hij voorkwam dat Feyenoord al snel op achterstand kwam. De openingsfase van het duel bleef vervolgens boeiend, want drie minuten later was het bijna raak aan de andere kant. Ebi Smolarek toonde zich scherp bij de eerste de beste Rotterdamse aanval, maar in plaats van met een doelpunt werd hij daarvoor met een gele kaart beloond. Het was scheidsrechter Bossen niet ontgaan dat de Pool de bal met z’n hand had meegenomen, voordat hij ‘m in het doel deponeerde. RKC en Feyenoord hielden elkaar vervolgens enige tijd in evenwicht. De Rotterdammers konden bij vlagen tot het Waalwijkse strafschopgebied doordringen, maar strandden vaak in de laatste fase op een Brabants been. Aan de andere kant moest Edwin Zoetebier regelmatig handelend optreden om een tegengoal te voorkomen. Feyenoords gelegenheidsachterhoede, met Sprockel als vervanger van Van Wonderen en Jan de Visser als linksback voor de ontbrekende Rzasa, maakte het zichzelf bij vlagen lastig. Dat er toch iets viel te juichen voor de massaal meegereisde Feyenoord-fans had dan ook in eerste instantie alleen nog iets te maken met de vertoonde tussenstanden van de andere wedstrijden. Het gejuich was al niet van de lucht toen op het scorebord het bericht verscheen dat concurrent PSV met 0-1 achter stond tegen Utrecht. Maar het werd nog veel luidruchtiger achter het doel van keeper Zoetebier, toen te lezen viel dat ook Ajax op achterstand stond tegen FC Twente. De Rotterdamse supporters waren dus al enige momenten in feeststemming, toen Ebi Smolarek het vak met bezoekende fans pas echt liet exploderen. Hij profiteerde attent van een te korte terugspeelbal van verdediger Nascimento, wurmde zich tussen RKC’s aanvoerder en z’n keeper en hoefde toen nog maar betrekkelijk weinig moeite te doen om de bal in te tikken. Smolarek scoorde, brak zo de ban voor Feyenoord en vierde z’n doelpunt op z’n Italiaans, inclusief een wijzende vinger naar Het Legioen en het kussen van z’n clubembleem. De goal van Smolarek, wellicht in combinatie met de wetenschap dat de concurrentie het moeilijk had, gaf Feyenoord wat meer lucht. De Rotterdammers konden wat gas terugnemen, wat met name de balcirculatie ten goede kwam. Feyenoord leed minder balverlies dan voorheen en kreeg zo de wedstrijd iets meer in z’n greep. De belonding daarvoor kwam op een uiterst gunstig moment en was in grote mate te danken aan de wilskracht bij de Rotterdammers. Eerst bevrijdde Johan Elmander zich bij de cornervlag uit een soort sûr place-situatie met zijn directe tegenstander. Zijn voorzet werd in eerste instantie gemist door Tomasson, maar kwam in de rebound bij Van Hooijdonk terecht. De inzet van de lange spits trof geen doel maar had wel een scrimmage tot gevolg, waar Bosvelt uiteindelijk als grote winnaar uit te voorschijn kwam. Feyenoords aanvoerder gedroeg zich als een bulldozer in het strafschopgebied, veroverde uiteindelijk ook de bal en schoot toen onbarmhartig hard de 0-2 binnen. Feyenoord begon dus met een ideale stand aan de tweede helft, maar kreeg al snel ook met pech te maken. De hervatting was zeven minuten oud toen De Visser in een duel met Janssen de bal tegen z’n hand kreeg. Scheidsrechter Bossen ontging dit volledig, maar grensrechter Esmeijer wees z’n collega in het veld fijntjes op datgene wat hij wèl had waargenomen. Dus ging de bal, tot ontzetting van De Visser bij wie inderdaad geen enkele opzet in het spel was, op de stip. Hoogendorp maakte vervolgens vanaf elf meter geen fout: 2-1. Niet veel later was er weer appèl voor hands, maar toen aan de andere kant. Bossen wilde toen echter van geen strafschop weten. Gelukkig voor de meegereisde Rotterdamse fans had die tegenvaller geen invloed op de vechtlust van Feyenoord. Die bleef onverminderd aanwezig, wat onder meer werd onderstreept door een strakke kopbal van Tomasson en een afstandsschot van Bosvelt. Toch bleef ook RKC gevaarlijk en actief in het zoeken naar een doelpunt. De thuisclub werd daarvoor ook al betrekkelijk snel beloond, toen Rick Hoogendorp al na een uur spelen door ploeggenoot Cornelisse van een afgemeten voorzet van rechts werd voorzien. Hoogendorp accepteerde het buitenkansje en liet Zoetebier met een kopbal van dichtbij kansloos: 2-2. Na een half uur moest Feyenoord dan ook weer helemaal overnieuw beginnen. Gelukkig voor de Rotterdammers ging ook de thuisclub op jacht naar een derde doelpunt. Zo kreeg Feyenoord de kans te loeren op een counter. Toen de eerste de beste mogelijkheid zich voordeed, profiteerden de Rotterdammers daar ook gelijk van. Een lange bal van Gyan belandde bij Van Hooijdonk, die zich vervolgens niet zelfzuchtig toonde en een breedtepass gaf op de attent meegelopen Smolarek. Zo kreeg de jonge Pool de kans om uit te groeien tot de held van de avond op een presenteerblaadje aangereikt: 2-3.