FEYENOORD GAAT DOOR IN EUROPA

‘Mysterieus’. Zo omschreef trainer Bert van Marwijk de hamstringblessure die Kees van Wonderen maar blijft achtervolgen. Alles had de coach van Feyenoord er aan gedaan om z’n spil in de defensie klaar te stomen voor het belangrijke Europese duel met Freiburg. De routinier had rust gekregen tijdens de wedstrijd tegen RKC, speelde wel in Heerenveen maar werd ook daarna op de trainingen met alle zorg omgeven. Van Wonderen moest en zou fit zijn voor het treffen met de Duitsers. Dat was hij dan ook op het moment dat de Rotterdammers in Zuid-Duitsland aan de laatste training voor de wedstrijd begonnen. Tot het noodlot in de slotminuten van de oefensessie wederom toesloeg. Van Wonderen kreeg weer last van z’n hamstring en wel in zo’n mate dat hij zich alsnog moest afmelden bij coach Van Marwijk. Daarmee was hij de zoveelste verdediger die op het absentielijstje terecht kwam, want naast Collen, Van Gobbel en Gyan had ook Emerton zich wegens een dijbeenblessure moeten afmelden. Het bracht Van Marwijk er toe om Jean-Paul van Gastel, in eerste instantie niet bij het reisgezelschap ingedeeld, op de wedstrijddag alsnog hals over kop te laten invliegen. Maar toen om half negen de Italiaanse scheidsrechter Trentalange voor het beginsignaal floot, moest de Brabander andermaal toekijken. Van Marwijk had toch voor andere namen gekozen bij het samenstellen van z’n gelegenheidsdefensie. Leonardo dos Santos moest opdraven als rechtsback, een positie die hij in een grijs verleden ook al eens had bekleed. Op links kon Tomasz Rzasa gewoon z’n werk doen, terwijl het centrum werd gevormd door De Haan en Patrick Paauwe. Het veranderde niets aan de intentie waarmee Van Marwijk z’n spelers in Freiburg het veld in stuurde. Feyenoord begon aan het treffen in de comfortabele wetenschap dat het een 1-0 voorsprong had te verdedigen, maar desondanks eiste Van Marwijk dat zijn elftal voor de winst zou gaan. ‘Wij zijn geen ploeg om op de nul te spelen’, vond de trainer. ‘Dat zullen we dus ook niet proberen. Freiburg moet scoren om de volgende ronde te bereiken en is dus gedwongen aan te vallen. Normaal gesproken heeft dat tot gevolg dat er dan ruimte voor ons ontstaat. Daar moeten we van zien te profiteren’, vond de coach, die weer een beroep kon doen op Van Hooijdonk, nadat de spits z’n schorsing van drie wedstrijd had uitgezeten. De prognose van Van Marwijk kwam gedeeltelijk uit. Freiburg viel inderdaad vanaf het eerst fluitsignaal aan, maar afgezien van een poging van Tomasson kon Feyenoord in die openingsfase niet van de geboden ruimte profiteren. Sterker nog, de Duitsers waren de eersten die mochten juichen. De levensgevaarlijke Iasjvili had toen al twee keer een waarschuwing gegeven, door vanaf links gevaarlijk voor te zetten. Feyenoord had daarbij nog het geluk gehad dat er niemand van Freiburg in het Rotterdamse strafschopgebied stond om te profiteren. Maar de eerste de beste keer dat Iasjvili het vanaf de andere kant probeerde was het gelijk raak voor de thuisclub. Iasjvili kapte op knappe wijze Patrick Paauwe uit, gaf met links voor, waarna Sebastian Kehl, niet gehinderd door z’n bewaker Johan Elmander, eenvoudig kon binnentikken: 1-0. Er waren amper 20 minuten gespeeld, toen Feyenoord z’n twee weken eerder opgebouwde krediet kwijt was en weer gewoon op nul moest beginnen. Het pleitte voor de Rotterdamse ploeg dat het niet in paniek raakte door die relatief vroege tegengoal. Feyenoord bleef z’n eigen spel trouw en werd daarvoor beloond in de vorm van een licht veldoverwicht. De Rotterdammers hadden dus meer balbezit dan de thuisclub, maar toch echt grote kansen leidde die situatie voor de rust niet. Eigenlijk was Feyenoord maar één keer echt gevaarlijk. Dat was toen Pierre van Hooijdonk na een dik half uur wist in te koppen, ondanks het feit dat hij door twee verdedigers op de huid werd gezeten. Feyenoords lange spits sprong boven alles en iedereen uit maar zag z’n poging een meter naast het doel belandden. Het leek voor Feyenoord dan ook zaak om in deel twee de rust te bewaren en tegelijkertijd iets meer druk te zetten op het Duitse doel. Eén treffer zou immers genoeg zijn om als derde Nederlandse club door te dringen tot de laatste zestien van het UEFA Cup-toernooi. Dat veranderde echter op slag toen scheidsrechter Trentalange in een ogenschijnlijk onschuldig duwtje van Johan Elmander in de rug van Ramdana een zware overtreding zag. Zo zwaar dat de Zweed geel kreeg voorgehouden en de bal op de stip werd gelegd. Kobiasjvili aanvaardde dat presentje vervolgens met genoegen. Hij joeg de bal vanaf elf meter knalhard door het midden achter Zoetebier: 2-0. Feyenoord moest nu dus wel vol gas geven om uitzicht te blijven houden op de volgende ronde. Eén doelpunt zou genoeg zijn. Merkwaardig genoeg dienden de kansen zich vrijwel direct aan. Waren de Rotterdamse mogelijkheden in de eerste helft nog zeer beperkt, na de 2-0 kreeg Feyenoord plotseling de ene na de andere kans. Eerst was Tomasson dicht bij een doelpunt, daarna schoot Bosvelt met links hard op het doel. Gescoord werd er echter niet door de Rotterdammers, tot Pierre van Hooijdonk mocht aanleggen voor een vrije trap. Op een ogenschijnlijk onmogelijke positie legde de Brabander aan voor een schot. Zowel de hoek naar het doel als de afstand (30,5 meter) leken in het nadeel van de Feyenoorder te spreken, maar voor een specialist van Van Hooijdonk lijken inmiddels andere wetten te gelden. Als een granaat liet hij de bal in de verste kruising verdwijnen. Doelman Golz zal er de videoband vannacht nog eens voor moeten terugspoelen om zich te realiseren wat hem precies is overkomen. Zo stond Feyenoord dus plotseling weer met één been in de volgende ronde en had het de resterende dertig minuten eigenlijk nog maar één opdracht: geen fout maken en deze stand tot aan het laatste fluitsignaal handhaven. Dat bleek uiteindelijk gemakkelijker dan verwacht, omdat Freiburg danig leek te zijn aangeslagen door de getoonde veerkracht van Feyenoord. De beste kansen waren dan ook voor de Rotterdammers. Rzasa, Smolarek en Elmander waren dichtbij een treffer, hoewel Rzasa ook nog eens de fout inging door een tegenstander de bal in de voeten te spelen. Gescoord werd er echter niet, tot Bert van Marwijk tien minuten voor tijd Leonardo in het veld bracht. De kleine Braziliaan, door sommigen al voorzichtig afgeschreven, had precies vijf minuten nodig om te laten zien dat hij mentaal is gegroeid. Hij schoot uit een rommelige situatie op wilskracht de bal via doelman Golz in het doel en vierde de 2-2 met z’n maatje Leonardo dos Santos. De kleinste van de twee Leonardo’s kon daarbij z’n ogen even niet droog houden. De Braziliaan huilde in Duitsland tranen van geluk. Dat Feyenoord er uiteindelijk in slaagde tamelijk eenvoudig de volgende ronde te bereiken mag als een groot compliment worden beschouwd voor de gehavende ploeg, die het op basis van een volwassen instelling en een uitstekende wedstrijdmentaliteit uiteindelijk ook verdient te overwinteren in Europa. (KLIK HIERONDER VOOR STATISTIEKEN)