Herhaling persconferentie

Het besef dat Feyenoord al voor de winterstop een unieke kans had om PSV definitief uit te schakelen als concurrent voor de landstitel, was in de dagen vóór het toptreffen ook al tot de Rotterdamse selectie doorgedrongen. ‘Of het de genadeklap is moet je altijd maar afwachten, maar zeker is dat we bij winst een aardig ‘tikkie’ kunnen uitdelen’, zei Pierre van Hooijdonk. Ook Patrick Paauwe, in een ver verleden nog in dienst van de Eindhovenaren, wist welke belangen er op het spel stonden. ‘Als we van PSV winnen ontstaat er een gat van dertien verliespunten. Dat is wel een erg groot verschil om nog goed te maken’, zei de middenvelder, die tegen de Eindhovenaren weer als vervanger van Kees van Wonderen in het centrum van de verdediging moest spelen. Bert van Marwijk toonde zich voor de wedstrijd nog iets voorzichtiger. ‘Op dit moment tel ik PSV nog steeds mee als kandidaat voor de titel. Net als vorig jaar is de ploeg slecht begonnen, maar als het bij PSV eenmaal loopt, zijn de spelers in staat om in de rest van de competitie geen wedstrijd meer uit handen te geven’, zei de coach, die ongetwijfeld nog herinneringen had aan vorig seizoen, toen de Eindhovenaren met de kerst vijf punten achter stonden maar dat verschil na de winterstop meer dan goed maakten. Feyenoord wist dus wat het te doen stond, toen het op een uitstekend bespeelbaar veld aan de klus tegen de Eindhovenaren begon. De Rotterdammers konden dat voor het eerst sinds lange tijd doen in een opstelling die de ideale basisformatie van Bert van Marwijk benaderde. Had Feyenoords trainer in aanloop naar het treffen nog wel wat vraagtekens in zijn selectie (Emerton, Ono), toen beide ploegen in de uitverkochte Kuip het veld opkwamen bleken Van Marwijks problemen beperkt tot het ontbreken van Kees van Wonderen. Zowel Ono als Emerton bleek op tijd hersteld van zijn respectievelijke enkel- en dijbeenblessure om aan de wedstrijd te beginnen. Dat kwam goed uit, want Feyenoord moest vrijwel vanaf het eerste fluitsignaal vol aan de bak tegen PSV. Zo saai en plichtmatig als de bekerwedstrijd tegen Den Bosch was geweest in een vrijwel leeg stadion, zo boeiend en snel was het duel tegen PSV in de kolkende Kuip. Toch duurde het even voordat die speelwijze de eerste serieuze mogelijkheden opleverde. Feyenoord dacht een gelukje te hebben toen Bogelund al na een paar minuten een overtreding op Tomasson maakte in het strafschopgebied, maar van een strafschop wilde arbiter Luinge toen niets weten. De scheidsrechter, toch al niet al te populair in Rotterdam-Zuid, had het toen gelijk gedaan bij het Legioen. Dat was niet helemaal terecht, want zo zwaar was de charge van Bogelund niet. Sterker nog, de actie van PSV’s back verbleekte bij het aantal stevige ingrepen dat daarna aan beide kanten werd uitgevoerd. Feyenoord-PSV werd op het scherp van de snede gespeeld en dat maakte het duel, ondanks het ontbreken van veel uitgespeelde kansen, tot een boeiend duel. Met name het eerste half uur kende eigenlijk geen enkel saai moment. Slechts Ferry de Haan zal met minder plezier aan die openingsfase terugdenken. De verdediger blesseerde zich al snel op ongelukkige wijze aan z’n lies en bleef daar zichtbaar last van houden. Een wissel zag de centrale verdediger in eerste instantie niet zitten, maar toen De Haan na een duel weer naar z’n lies greep wist Bert van Marwijk genoeg. Hij wisselde De Haan en bracht Sprockel in het veld. PSV had toen ook al gewisseld. Bruggink ging geblesseerd van het veld en werd vervangen door Ramzi. De PSV-aanvaller zorgde vervolgens direct na zijn entree voor de gevaarlijkste Eindhovense kans. De wedstrijd was toen al een dik half uur onderweg en had voor Feyenoord nog niet al te veel mogelijkheden opgeleverd. Elmander was een paar keer gevaarlijk geweest door binnendoor te gaan bij zijn bewaker Heintze, maar het ontbrak de Zweed nogal eens aan een goed vervolg van zijn acties. Ook op links toonde een Feyenoorder zich opvallend actief. Ebi Smolarek had in de bekerwedstrijd tegen Den Bosch al laten zien dat z’n vorm aan het terugkeren is en zette die lijn tegen PSV gewoon door. Toch echte doelkansen voor Feyenoord leidde dat echter niet. Slechts Pierre van Hooijdonk kreeg een aantal keer de kans om de score te openen. De spits, die tot nu toe heel weinig vrije trappen nodig had om zich naar de top van het topscorersklassement te schieten, was dit keer heel wat minder gelukkig bij z’n pogingen. Tot drie keer toe kreeg de Brabander de kans zijn specialiteit te benutten, maar zijn schoten strandden of in de Brabantste muur of gingen rakelings over. Geheel tegen zijn gewoonte in liet Van Hooijdonk ook Patrick Paauwe eens een poging wagen, maar ook zijn vizier stond niet helemaal scherp. Feyenoord en PSV beginnen dan ook met een 0-0 stand aan de tweede helft, die al snel werd gedomineerd door de gasten. PSV bleek als enige in staat het tempo van het eerste half uur te handhaven en bracht Feyenoord daarmee regelmatig in problemen. Met name het eerste kwartier was het regelmatig gevaarlijk voor het doel van Edwin Zoetebier, met mogelijkheden van Ramzi en Bouma als grootste kansen. Feyenoord kon daar in aanvallend opzicht weinig tegenover stellen. Zowel Elmander als Smolarek vielen in vergelijking met de eerste helft ver terug, wat de jonge Pool uiteindelijk op een wissel kwam te staan. Hij werd vervangen door Kalou. Even leek het heilige vuur bij Feyenoord te zijn gedoofd, tot Tomasson bij een uitbraak in het strafschopgebied neerging. Feyenoord vroeg om een strafschop, maar Luinge zag geen overtreding in de actie van Bogelund. Toen niet veel later Van Hooijdonk in een opstootje met Lucius verzeild raakte, sloeg – zowel op het veld als op de tribune - alsnog de vlam in de pan. Het publiek ging achter Feyenoord staan, wat een stormachtige periode tot gevolg had. Het was ook de inleiding voor Feyenoords beste kans tot dan toe. Elmander leverde na een mooie rush op rechts een voorzet af die door Kalou werd ingekopt. Zijn poging werd geblokt, waarna de bal plotseling voor de voeten van Bosvelt viel. Feyenoords aanvoerder leek alle tijd te hebben om aan te leggen voor de 1-0, maar zijn schot vloog over het doel van Waterreus. Kalou verzorgde niet veel later weer de inleiding voor een Rotterdamse kans. Hij liep zich vast in de Eindhovense verdediging, maar de rebound was op maat voor Tomasson. De Deen zag zijn schot echter naast gaan. Feyenoord hervond zichzelf dankzij die kansen en werd daarvoor in de slotfase nog bijna beloond, toen Van Hooijdonk een vrije trap van Emerton kon inkoppen. Zijn inzet ging rakelings naast. Zo werd gaandeweg de slotfase duidelijk dat Feyenoord er niet in zou slagen PSV definitief uit te schakelen in de strijd om de titel. Het verschil tussen beide ploegen blijft tien verliespunten en gezien de kansenverhouding in de onderlinge confrontatie kan Feyenoord daarmee niet anders dan tevreden zijn. (KLIK HIERONDER VOOR HET WEDSTRIJDVERSLAG)