STERK FEYENOORD BLIJFT MAKKELIJK OVEREIND IN GLASGOW

En de manier waarop de Rotterdammers de puntendeling afdwongen was indrukwekkend. Want de Rangers werden afgetroefd op mentaliteit. Een goddelijke flits van Shinji Ono bleek vervolgens voldoende voor een mooie uitgangspositie voor volgende week. Pas een uur voor de aftrap legde Alex McLeish zich als laatste neer bij de afwezigheid van Ronald de Boer. De spelmaker uit Grootebroek heeft zich de laatste weken opgeworpen als een van de belangrijkste schakels in het soepel draaiende team van ‘Eck’ McLeish en daarbij verwachtte de manager dat alleen de aanwezigheid van de oud-Ajacied Feyenoord al de nodige angst in zou boezemen. Maar De Boer raakte niet op tijd fit. Anders dan in het competitieduel tegen Motherwell – toen was het Latapy - koos McLeish er dit keer voor om De Boer te vervangen door Stephen Hughes, een pas 19-jarige, technisch begaafde maar fysiek minder sterke middenvelder en product van de eigen jeugdopleiding. Aan de andere kant kende Bert van Marwijk een soortgelijk probleem, zij het in centrum van de verdediging in plaats van op het middenveld. Ook Van Marwijk koos ervoor om het gemis van een ervaren kracht op te lossen door een in de eigen gelederen opgegroeide speler in te zetten: Glenn Loovens. En dus was het afwachten welke van de twee youngsters het best met de druk en de ambiance om konden gaan. FLAIR Glenn Loovens won de vergelijking met Hughes in het eerste bedrijf met vlag en wimpel. De jonge Rotterdammer won de o zo belangrijke eerste duels van Flo en speelde met flair en vertrouwen, terwijl Hughes het op het middenveld af moest leggen tegen de ervaring van Bosvelt en Van Wonderen. Loovens bleef overeind zoals heel Feyenoord gemakkelijk overeind bleef. De Rotterdammers speelden de bal rustig rond, precies zoals Bert van Marwijk dat van tevoren gehoopt had, en hielden Tore Andre Flo zo ver mogelijk van de eigen goal af. De verwachte storm van de Rangers bleef dan ook uit en de vooraf zo gevreesde ambiance van Ibrox viel mee: het was in Glasgow sfeervol, maar allesbehalve angstaanjagend. ZUIVER Dat was voor een groot deel te danken aan de manier waarop Feyenoord zich op Ibrox presenteerde: fel in de duels en zuiver in de passing, terwijl de dikbetaalde profs van de Schotse miljoenenploeg elkaar vrijwel niet wisten te vinden. Ballen over tien meter kwamen niet aan en de talentvolle flankspelers Caniggia en Lovenkrands vielen meer op door het tempo waarmee ze naar de grond gingen dan door hun anders zo loepzuivere balbehandeling. Na een goed half uur zwichtte scheidsrechter Poulat - op het oog niet bepaald op de hand van de rood-witten – voor de buitelingen van de voormalige wereldkampioen Caniggia en gaf hij de kalm en goed spelende Tomasz Rzasa geel. Het was Feyenoord dat in de eerste helft de beste kansen kreeg, al waren de Rotterdammers helaas weer wat slordig in de eindpass. Er waren wel een vrije trap van Paauwe, een prachtige actie van Kalou, een kopbal van Van Hooijdonk en een opzetje tussen Van Wonderen en Tomasson, maar alle acties misten effectiviteit. En zo slaagde Feyenoord er niet in om al bij rust een voorsprong op het bord te krijgen, daarmee voor zichzelf een probleem creërend voor de tweede helft. Want aan de langs de lijn druk coachende Alex McLeish was af te lezen dat de Rangers heel anders uit de kleedkamer zouden komen dan dat ze er in gingen. Aan het publiek van de Rangers lag het na de hervatting zeker niet, maar de ‘Light Blue Brigade’ kon ook in de tweede helft maar zelden een vuist maken. Dat kwam ook omdat Feyenoord zich weigerde te laten intimideren. Onder aanvoering van Pierre van Hooijdonk bleven de Rotterdammers de duels met geslepen messen aangaan. Het kwam de ‘lange uit Breda’ direct na de thee op geel te staan, toen hij de jonge Stephen Hughes voor de schenen trapte. Op het eerste oog niet slim, maar dergelijke acties bleken genoeg om de Rangers van al te aanvallende gedachten af te houden. KOPJE ONDER Het was jammer dat Shinji Ono bijna kopje onder ging in de fysieke strijd. De Japanner sneeuwde op de linkerflank onder, waardoor rechtsback Fernando Ricksen veel te veel ruimte kreeg. Toen Van Marwijk Robin van Persie het sein gaf warm te lopen, rekende iedereen dan ook op een wissel van Ono. Opvallend genoeg koos Feyenoords coach er na een uur echter voor om de gevaarlijke Kalou naar de kant te halen, daarmee speculerend op de eindpass van Ono. Van Persie ging op links spelen en Ono mocht naar de rechterflank. In eerste instantie leken de criticasters gelijk te krijgen, omdat Feyenoord er een fase lang niet in slaagde om de bal voorin vast te houden. Bovendien braken de Rangers een keer gevaarlijk uit via de voor Flo ingevallen publiekslieveling Michael Mols, maar gelukkig kon Tomasz Rzasa redding brengen. Aan de andere kant gingen de Rangers steeds ongeduldiger en rommeliger spelen. Daarmee speelden ze Feyenoord weliswaar in de kaart, maar onder andere Tomasson, Van Hooijdonk en Van Persie konden er geen gebruik van maken. In de 71e minuut kreeg Van Marwijk toch nog gelijk. Shinji Ono pikte een afvallende bal op en haalde van 25 meter verwoestend uit met rechts. En - oh ironie - via de rug van oud-Feyenoorder Bert Konterman plofte de bal achter de kansloze Stefan Klos, waardoor Ono net als tegen Freiburg weer goud waard was. Niet geheel verrassend betekende de goal van Feyenoord het begin van een Schotse storm. De druk op Feyenoords achterhoede werd opgevoerd en in de 79e minuut bezweek de tot dat moment uitmuntend spelende Loovens onder de druk. Eerst verloor hij de bal aan Peter Lovenkrands en in een poging die vervolgens het scoren te beletten, veroorzaakte de Rotterdammer een strafschop. Rangers-aanvoerder Barry Ferguson stuurde Edwin Zoetebier vervolgens naar diens rechterkant en schoot de bal vervolgens droog in de andere hoek, de Rangers daarmee een onverdiende gelijkmaker bezorgend. 1-1 was nochtans een uitslag waarmee Feyenoord met het oog op de return van komende week best kon leven. De gelijke score werd in de slotfase dan ook met hand en tand verdedigd, wat Robin van Persie en Jon Dahl Tomasson (geschorst voor de return) nog op geel kwam te staan van de irritante leidsman Poulat. Maar Feyenoord manoeuvreerde zichzelf wel in een mooie en onverwacht goede uitgangspositie. Bovendien bood het spel van de Rotterdammers veel vertrouwen voor de aankomende zware periode. En dat is veel meer dan waarop vooraf gerekend was. (KLIK HIERONDER VOOR STATISTIEKEN)