FEYENOORD MORELE WINNAAR IN EINDHOVEN

Het affiche van PSV-Feyenoord vermeldde dat beide ploegen elkaar troffen in het toernooi om de UEFA Cup, maar het spel van de Eindhovenaren en de Rotterdammers deed toch sterk denk aan een eerdere ontmoeting in Nederlands competitie-verband. Net als in De Kuip, toen Feyenoord en PSV elkaar in negentig tamelijk bloedeloze minuten op 0-0 hielden, werd ook deze editie grotendeels bepaald door het tactische spel van beide trainers. En dat kwam het spektakel in de strafschopgebieden met name in de eerste vijfenveertig minuten niet bepaald ten goede. De opstelling waarmee Feyenoord in Eindhoven aan de klus begon kende geen verrassingen, of het moet Van Marwijks keuze voor Tomasz Rzasa zijn geweest. De Pool kreeg de voorkeur boven Mauricio Aros en werd geacht om PSV’s snelste man Dennis Rommedahl uit te schakelen. Enige opzienbarende aan de basisopstelling van de Rotterdammers was dat Van Marwijk ook in de kwartfinale van het toernooi om de UEFA Cup z’n vertrouwen had gegeven aan twee relatief onervaren spelers van achttien jaar. Glenn Loovens nam in de defensie de taken over van de geschorste Patrick Paauwe. Op links mocht Robin van Persie vanaf de eerste minuut aan de klus beginnen. Diezelfde Van Persie vestigde al in de openingsfase alle aandacht op zich, door na drie minuten aan de linkerflank door te breken. De balvaste Rotterdammer wist op snelheid tot de rand van het strafschopgebied door te dringen, besloot de vrijstaande Tomasson tot diens ongenoegen te negeren en liet een schot los dat door de buitenkant van de paal werd gekeerd. De aalgladde Van Persie leek daarmee de toon te hebben gezet voor de rest van de wedstrijd, maar de werkelijkheid bleek al snel anders. Zo snel als Feyenoord z’n eerste serieuze kans kreeg, zo lang duurde het voordat de volgende mogelijkheid zich aandiende. Daarmee is niet gezegd dat Feyenoord slecht speelde. Met name op het middenveld, waar Ono kennelijk de taak had gekregen om de gevaarlijke Van Bommel zo veel mogelijk voor de voeten te lopen, had Feyenoord de touwtjes redelijk strak in handen. En ook in verdedigend opzicht gaven de Rotterdammers weinig weg. Het duurde dan ook tot de 26ste minuut, voordat PSV voor het eerst gevaarlijk kon zijn. Bouma had zich toen weten te ontrekken aan z’n bewaker Emerton, wipte de bal leep over de Rotterdamse defensie en gaf daarmee Vennegoor of Hesselink de kans op een schot. Zijn poging ging over. Feyenoord, dat toen al een vrije trap van Van Hooijdonk had zien naastgaan, leek steeds meer grip op de wedstrijd te krijgen, al bleven ook aan Rotterdamse zijde de uitgespeelde kansen spaarzaam. Een krachteloze kopbal van Van Hooijdonk uit een vrije trap van Van Persie, veel verder kwam Feyenoord lange tijd niet. Omdat ook PSV, op een door Zoetebier gestopt schot van Vennegoor of Hesselink na, nauwelijks gevaarlijk was geweest, leken beide ploegen af te stevenen op een 0-0 ruststand. Tot Tomasson, die er z’n hele loopbaan al een gewoonte van heeft gemaakt om op elke bal te lopen, werd beloond voor z’n ijver. Hij was er in de laatste minuut van de eerste helft dan ook als de kippen bij om een fout van Hofland af te straffen. De Deen ontfutselde hem de bal, kende plotseling een vrije doortocht naar Waterreus maar had z’n zenuwen niet voldoende in bedwang om van die buitenkans te profiteren. Zijn inzet werd gekeerd door Waterreus, die echter niet had gezien dat Van Hooijdonk klaar stond om van de rebound te profiteren. De lange Feyenoord-spits kon ongehinderd aannemen, had zelfs nog tijd om een hoek uit te zoeken en bepaalde met een bekeken schuiver de stand op 0-1. Feyenoord ging dus rusten met meer dan waarop het gehoopt had, maar lang konden de Rotterdammers niet van hun voorsprong genieten. De tweede helft was immers nog geen minuut oud, toen de stand al weer gelijk was. Kezman ontving de bal met een gelukje van een ploeggenoot en realiseerde zich plotseling dat hij een vrije doortocht had naar het doel. Kees van Wonderen probeerde nog wel met een lange sprint te verhinderen dat de PSV’er ging scoren, maar tegen de tijd dat de Feyenoord-routinier in de buurt van z’n tegenstander was, lag de bal al achter Edwin Zoetebier: 1-1. De manier waarop de organisatie van Feyenoord met name in defensief opzicht plotseling in duigen viel, moet Bert van Marwijk op z’n zachtst gezegd hebben gealarmeerd. Even leek Feyenoord de kluts kwijt te zijn, maar afgezien van een aantal hachelijke situaties in het Rotterdamse strafschopgebied, had dat geen gevolgen. Pierre van Hooijdonk had vervolgens de kans om z’n ploeg weer op het goede spoor te krijgen, toen hij ongehinderd mocht koppen uit een afgemeten voorzet van Kalou. Ondanks het feit dat er geen tegenstander in de buurt was, bleef zijn poging echter onbeloond. Toch putte Feyenoord kennelijk hoop uit die mogelijkheid, want de ploeg wist zich in organisatorisch opzicht beetje bij beetje te herstellen. Het kwam zelfs weer regelmatig in de buurt van het Eindhovense strafschopgebied, al dankte het dat ook aan de slordigheid die af en toe in het spel van PSV sloop. Het had een hectische slotfase tot gevolg, waarin met name de thuisploeg aandrong. Gescoord werd er echter niet meer door beide ploegen, waardoor Feyenoord het Philips-stadion kon verlaten in de prettige wetenschap dat het volgende week donderdag aan een 0-0 gelijkspel genoeg heeft om zich bij de laatste vier in het toernooi om de UEFA Cup te scharen. PSV moet het dan doen zonder Kevin Hofland, die in de blessuretijd een gele kaart opliep en zo automatisch is geschorst voor de return. (KLIK HIERONDER VOOR DE STATISTIEKEN)