Herhaling persconferentie

Feyenoord-RKC begon met de inmiddels traditionele straf voor de speler die was vergeten de klok een uur vooruit te zetten. Ditmaal was het Robin van Persie die halsoverkop en een uur te laat De Kuip kwam binnen geraasd. Het jonge talent was toen nog net op tijd om van zijn trainer te horen dat zijn plek voor straf zou worden ingenomen door Leonardo. Had Van Persie het aan zichzelf te danken dat hij vanaf de bank moest toekijken, voor Kees van Wonderen, Civard Sprockel en Glenn Loovens gold dat niet. Zij waren op de dag van Feyenoord-RKC alledrie door buikgriep geveld. Voor Ferry de Haan was dat goed nieuws. Als laatst overgebleven centrale verdediger mocht hij nu z’n rentree maken in het eerste. De laatste wedstrijd van De Haan dateerde nog van vorig jaar. De verdediger speelde op 16 december voor het laatst een competitiewedstrijd (0-0 tegen PSV), liep daarin een liesblessure op en had vervolgens maanden nodig om te herstellen. De Haan had zich een prettiger gelegenheid kunnen voorstellen om z’n rentree te maken. Feyenoord kende namelijk een moeizame middag tegen RKC. Dat had deels te maken met het spel van de Waalwijkers, maar eigenlijk nog meer met Feyenoord zelf. De Rotterdammers kampten met een probleem dat alle ploegen die nog op twee fronten strijden regelmatig treft: het onvermogen om van wedstrijd tot wedstrijd te leven. Feyenoord was – ondanks verwoedde pogingen van trainer Bert van Marwijk om het vizier op de competitie gericht te houden – al net iets te veel met de gedachten in Milaan om de klus tegen RKC op ontspannen manier te klaren. Paul Bosvelt stond in de eerste helft symbool voor het probleem van Feyenoord. Uitgerekend de man die voor Oranje bedankte om zich volledig te kunnen concentreren op zijn werk in De Kuip, had moeite om z’n gedachten bij de wedstrijd tegen RKC te houden. En hij was niet de enige. Heel Feyenoord, met Kalou misschien als enige uitzondering, had moeite om z’n draai te vinden. Het gevolg was veel balverlies, weinig uitgespeelde kansen en een goedgevulde Kuip die stiller en stiller werd. Feyenoord had geluk dat RKC het gebrek aan concentratie niet direct wist af te straffen. De Waalwijkers profiteerden weliswaar regelmatig van schoonheidsfoutjes in de Feyenoord opbouw, maar echt grote kansen had dat niet tot gevolg. Alleen Eddy Putter kon voor serieus gevaar zorgen, toen hij handig gebruik maakte van een te zwakke kopbal van Patrick Paauwe richting Edwin Zoetebier. Hij onderschepte de bal en waagde een doelpoging, maar zag zijn inzet over het doel gaan. Feyenoord kon daar in aanvallend opzicht maar weinig tegenover zetten. Leonardo begon spectaculair aan de wedstrijd met een aantal flitsende acties aan de linkerflank, maar toen de Braziliaan zich meer en meer in de as van het veld ging melden nam zijn gevaar evenredig af. Het was dan ook geen toeval dat de eerste Rotterdamse kans ontstond op het moment dat Kalou en Leonardo van positie waren gewisseld. Dat was na 20 minuten spelen. Kalou gleed door de Waalwijkse verdediging en besloot precies op het goede moment te schieten. Doelman Sinouh – vervanger van de zwaar geblesseerde ex-Feyenoorder Rob van Dijk – hoorde de bal alleen maar overvliegen maar had vervolgens het geluk dat de lat Kalou’s inzet keerde. Daarmee had Feyenoord z’n beste mogelijkheid van de eerste helft om zeep geholpen, want na die korte opleving verviel de ploeg al snel weer in hetzelfde patroon. Het zocht steeds minder vaak de flanken en liep zich daardoor onbedoeld steeds vaker vast in de verdediging van RKC. Tomasson probeerde na een half uur nog iets te forceren door een geslaagde één-twee combinatie met Van Hooijdonk af te ronden met een lobje, maar de Deen had weinig geluk. Zijn inzet belandde op het dak van het doel. Terwijl Feyenoords voorwaartsen bleven ploeteren op zoek naar een goal, moest trainer Bert van Marwijk in de slotminuten van de eerste helft nòg een teleurstelling verwerken. Patrick Paauwe, één van de weinige Rotterdamse centrale verdedigers die nog fit was, raakte op ongelukkige wijze geblesseerd. Paauwe speelde de eerste helft nog wel hinkend uit, maar toen Feyenoord en RKC aan deel twee begonnen, had Chris Gyan de plaats van Paauwe noodgedwongen overgenomen. Het uitvallen van Paauwe was een tegenvaller die slechts een voorbode bleek van nog slechter nieuws. De tweede helft was immers nog geen vijf minuten bezig, of RKC kon profiteren van de lichtzinnigheid in het Rotterdamse spel. Robert Fuchs mocht ongehinderd een voorzet aannemen en had vervolgens ook nog alle tijd om uit te halen. Zijn schot was onhoudbaar voor Zoetebier: 0-1. Dat was het sein voor Bert van Marwijk om laatkomer Van Persie alsnog in te brengen. Zijn entree ging ten koste van Leonardo. Of het aan Van Persie lag of aan het feit dat Feyenoord zich plotseling realiseerde dat het punten moest pakken wilde het nog aanspraak blijven maken op de titel, werd niet duidelijk, maar feit is dat Feyenoord iets beter ging voetballen na de tegengoal. Al moest ook in die periode Bert van Marwijk zich vaker dan hem lief was langs de zijlijn melden voor instructies. Feyenoord zette druk en werd daar na een uur spelen bijna voor beloond. Eerst was het Ono die het met een afstandsschot probeerde en doelman Sinouh de bal maar net naast zag tikken. Vervolgens was Van Persie dichtbij een goal, toen hij een vrije trap mocht nemen en de bal maar rakelings naast het doel krulde. Maar ook RKC bleef voetballen en was zelfs nog even dicht bij de 2-0, toen een schot van Putter naast ging. Bert van Marwijk bracht de laatste 25 minuten Igor Korneev in, maar veel meer dan de waardering van het Legioen leverde dat lange tijd niet op. De Kuip irriteerde zich ondertussen meer en meer aan scheidsrechter Van Dijk, die ook bij overduidelijke overtredingen op de rand van het strafschopgebied weigerde te fluiten in het voordeel van Feyenoord. De Rotterdammers moesten het dus helemaal op eigen kracht doen en persten er zowaar een slotoffensief uit. Maar met Van Persie, Ono en Kalou als enige spelers in de juiste vorm, leek Feyenoord te weinig stootkracht te hebben om de stand gelijk te trekken. Tot Feyenoord tien minuten voor tijd een vrije trap mocht nemen. Korneev zette zich achter de bal en bediende Van Hooijdonk op maat. De spits deed vervolgens wat hij al weken doet. Hij presteerde op het moment dat het moest. Met een rake kopbal hielp hij Feyenoord aan een punt en dat was – samen met de wetenschap dat Ajax in Arnhem inmiddels tegen een 3-1 achterstand tegen Vitesse aankeek – voldoende voor een uitgelaten stemming in De Kuip. Kalou had het feest zelfs nog groter kunnen maken, maar zijn inzet werd in de slotfase maar net overgetikt. (KLIK VOOR STATISTIEKEN HIERONDER)