Persconferentie Inter
In een kolkende Kuip heeft Feyenoord zich geplaatst voor de finale om de Uefa Cup. De Rotterdammers speelden in een prachtige wedstrijd gelijk tegen de miljoenenploeg van Inter Milaan: 2-2. Dat was na de 1-0 van Milaan genoeg voor de eindstrijd. De finale wordt op 8 mei, ook in de Kuip, gespeeld. Het is na 1970 en 1974 de derde Europese eindstrijd voor de Rotterdammers.
Op de zege van Feyenoord was werkelijk niets af te dingen. Het presenteerde zich aan Europa als een volwassen elftal, dat zich geen moment van de wijs liet brengen door de praatjesmakers uit Milaan. De 1-0 zege uit de eerste wedstrijd ten spijt besefte Feyenoord ter dege dat het karwei tegen Inter niet te makkelijk mocht worden opgevat.
IJVERIG
Feyenoord begon supergeconcentreerd aan de wedstrijd, maar moest in de openingsfase wennen aan de nieuwe bezetting op het middenveld. Brett Emerton toonde zich op de plek van Shinji Ono vanaf de eerste seconde ijverig als altijd, maar was wat ongelukkig in de passing. En dat gold voor meer spelers. Aan Interzijde was het vooral de verguisde Clarence Seedorf die gretig was en aan het Nederlandse publiek wilde laten zien dat hij wel degelijk een voetballer van allure is. Het leek er op alsof Feyenoord een moeilijke avond tegemoet zou gaan. Maar de eerzucht van Seedorf sloeg gelukkig voor Feyenoord niet over op zijn teamgenoten.
BIJZONDER
Het waren de routiniers die opstonden en Feyenoord bij de hand namen. Pierre van Hooijdonk, Patrick Paauwe, Kees van Wonderen, Paul Bosvelt en Jon Dahl Tomasson vormden in het centrum van het veld een blok en etaleerden de absolute wil om iets bijzonders neer te zetten. Hun inzet gaf de rest van de spelers het vertrouwen om boven zichzelf uit te stijgen en dat bleek het recept voor succes. Chris Gyan en Mauricio Aros groeiden in het duel en speelden alsof ze al maanden basisspeler waren, Brett Emerton liet zien ook op het middenveld een meerwaarde te zijn en op de vleugels waren Robin van Persie en Bonaventure Kalou permanent op zoek naar de zwakke plekken van de vleugelbacks Ferraro en Zanetti. Na goed 20 minuten was het Van Persie die het eerste gat vond. De Rotterdammer creëerde ruimte voor zichzelf en leverde een prachtige voorzet af. Die belandde bij de tweede paal op het hoofd van Pierre van Hooijdonk, die hoog boven iedereen uittorende en zijn ploeg met een fantastische goal lucht gaf.
SCHERP
Het doelpunt van Feyenoord had in eerste instantie niet het gewenste effect, want het zette de Italianen ertoe aan vol gas te geven. Minutenlang omsingelden ze het strafschopgebied van Feyenoord. Ronaldo schoot tot twee keer toe hard in, maar Zoetebier en zijn verdedigers wilden van geen wijken weten. En uitgerekend op het moment dat Feyenoord zijn moeilijkste periode van de halve finale kende, sloegen de Rotterdammers de Interisti met een Italiaans wapen om de oren: met een messcherpe counter. Van Hooijdonk lanceerde Kalou, die liet zien weinig hinder te hebben van zijn hamstringblessure. De Ivoriaan ging alleen op Toldo af. Hij miste, maar de attent meegelopen Jon Dahl Tomasson schoot in de rebound raak. 2-0 en het Legioen raakte buiten zinnen van vreugde.
De 2-0 bood Bert van Marwijk de gelegenheid om Robin van Persie naar de kant te halen ten faveure van Leonardo. De jonge Rotterdammer had al in de beginfase een spiertje in de lies verrekt en kreeg daar steeds meer last van. Van Persie mocht gaan douchen in de wetenschap dat hij zijn waarde meer dan bewezen had.
LAT
Direct na de hervatting liet Inter zien niet van plan te zijn zich neer te leggen bij de achterstand. Binnen 3 minuten hadden de nerazzurri tot twee keer toe de lat geraakt. Maar daarna controleerde Feyenoord de wedstrijd op een bijna on-Nederlandse manier. De Italiaanse hooghartigheid uit de aanloop naar het duel werd met gelijke munt terugbetaald: op verschillende plaatsen op het veld werden de Italianen gedold als waren ze cafévoetballers. Daarbij was natuurlijk een hoofdrol weggelegd voor balvirtuoos Kalou, die met een beweging à la Van Persie in San Siro Javier Zanetti voor paal zette. De pesterij schoot bij de Argentijn - die door zijn trainer om onbegrijpelijke redenen op de linkerkant was neergezet - in het verkeerde keelgat: zodra hij de gelegenheid kreeg trapte hij samen met de eveneens oververhitte Emre flink na tegen de op de grond liggende Kalou. Scheidsrechter Lopez Nieto vond het slechts een gele kaart voor Emre waard, zoals hij de natrappende Ferraro even later ook al zou sparen.
TEGENSLAG
Feyenoord kreeg een aantal kansen, maar miste de echte scherpte voor het doel en verzuimde daardoor de Italianen op een nog grotere achterstand te zetten. Na een uur voetballen kregen de Rotterdammers bovendien hun eerste grote tegenslag te verwerken, toen Brett Emerton wegens treuzelen een gele kaart kreeg. De Australiër mist daardoor de finale, realiseerde zich dat direct en was even uit het veld geslagen.
HELD
Omdat Hector Cupèr ook nog steeds aan die finale dacht, bracht hij Mohammed Kallon voor de falende Ronaldo. Zo was het spitsenduo Ventola-Kallon uit de heenwedstrijd hersteld en langzaam maar zeker zette Inter aan voor een eindsprint. In de 72e minuut dook Ventola plotseling oog-in-oog op voor Edwin Zoetebier, maar de held van San Siro redde zijn ploeg ook dit keer.
Van Marwijk bracht daarop Leonardo dos Santos voor de moegestreden Kalou en dat betekende de inleiding voor een nerveuze slotfase. Want Dos Santos zat niet zo lekker in de wedstrijd als Kalou dat had gezeten en bovendien werden ook zijn ploeggenoten moe. Dat leidde tot meer balverlies en minder dreiging voorin, terwijl Inter met de verse kracht Conceiçao gevaarlijker werd.
NOODLOT
Het noodlot leek toch nog toe te slaan toen het in de 83e minuut Cristiano Zanetti was, die met een schot van zo’n 16 meter de 2-1 op het bord zette. De zenuwen sloegen toe bij Feyenoord en vooral bij de supporters. De schrik sloeg eenieder om het hart, toen Lopez Nieto de bal in de 90e minuut op de stip legde, nadat Leo dos Santos Emre wat onhandig attaqueerde en de Turk makkelijk naar de grond ging. Kallon schoot de 2-2 binnen en de bank van Inter veerde op. Het zou in het zicht van de finish toch niet alsnog misgaan?
Maar het ging niet mis. Want na een paar razendspannende slotminuten blies Lopez Nieto voor het einde en mocht Feyenoord zich voor het eerst sinds 28 jaar UEFA Cup-finalist noemen. En eens te meer bleek dat Bert van Marwijk een team heeft gesmeed dat tot bijzondere dingen in staat is. Op 8 mei heeft het team in de eigen Kuip de kans om echt geschiedenis te schrijven. Dan zal Borussia Dortmund de tegenstander zijn. Een zware, misschien wel onverslaanbare tegenstander… maar dat was Inter ook.
(KLIK HIERONDER VOOR STATISTIEKEN)