TITEL PLOTSELING VER WEG VOOR FEYENOORD

Het is door PSV ingehaald en de achterstand op de Amsterdammers bedraagt, met het competitieslot in zicht, nu vier verliespunten. Bert van Marwijk wist in aanloop naar de vijfde ontmoeting tussen PSV en Feyenoord twee dingen zeker: dat beide ploegen hoegenaamd geen geheimen meer voor elkaar hadden en de Eindhovenaren dus waarschijnlijk vanaf de eerste minuut een stormloop zouden ontketenen èn dat een vroeg doelpunt weleens bepalend zou kunnen zijn voor de uitslag. Het kwam echter van geen van beide. PSV startte opvallend afwachtend aan het treffen en liet Feyenoord alle ruimte om te voetballen. Ook een vroege openingsgoal zat er ook niet in, al was Jon Dahl Tomasson wel heel dichtbij. Er waren nog geen vijf minuten gespeeld of de Deen wist al uit een prima voorzet van Leonardo op de paal te koppen. De kleine Braziliaan was het enige nieuwe gezicht in Feyenoords gebruikelijke opstelling. Dat was een meevaller voor Bert van Marwijk, want zijn selectie had zich in aanloop naar het toptreffen nog verre van fit getoond. Dat Van Persie wegens liesklachten niet kon spelen was al snel duidelijk, maar of de coach wel zou kunnen beschikken over Tomasson, Van Hooijdonk en Kalou bleef lange tijd onduidelijk. Pas bij aankomst in het Philips-stadion kon de knoop worden doorgehakt. Zowel Kalou (hamstringblessure) als Tomasson (liesklachten) werden in staat geacht te spelen. Ook Van Hooijdonk wilde aan de start verschijnen, al was de spits verre van fit. Niet alleen liesklachten maar een algeheel gevoel van vermoeidheid speelde hem parten. ‘Pierre heeft, zoals hij dat zelf zegt, last van zand in de motor’, onthulde Van Marwijk voor de wedstrijd, ‘maar hij heeft zo’n goede mentaliteit dat hij zich daar over heen kan zetten’. Feyenoord moest dus terugvallen op z’n mentale kracht, die volgens verwachting na het bereiken van de UEFA Cup-finale een injectie zou hebben gehad. Het moest verdoezelen dat de ploeg in fysiek opzicht verre van topfit was. Wat dat betreft kwam het goed uit dat de verwachte Eindhovense stormloop in de beginfase uitbleef. Zo kreeg Feyenoord tijd en gelegenheid om in z’n spel te komen. Dat lukte goed, want met name de eerste twintig minuten had Feyenoord eigenlijk geen kind aan de Eindhovenaren. Eigenlijk schrokken de Rotterdammers in die periode nog het meest van de kamikaze actie waarmee Mark van Bommel z’n tegenstander Shinji Ono tegen de vlakte liep. Ono kon echter, ondanks de pijn in z’n gezicht na de botsing met het onderstel van PSV’s aanvoerder, verder spelen. Kort daarna brak het eerder verwachte Eindhovense offensief toch enigszins los. Van Bommel vormde daarvoor de inleiding. Hij profiteerde van een steekpass van Rommedahl, omspeelde Zoetebier maar wist desondanks niet te scoren. Paauwe redde op de lijn. Een minuut later was het Zoetebier die met z’n vuisten een gevaarlijk schot van Ooijer kon keren. Ondanks die twee Eindhovense kansen was het toch Feyenoord dat de bal het merendeel van de tijd in bezit had en eigenlijk betrekkelijk eenvoudig kon voetballen. Kezman noch Vennegoor of Hesselink zette druk op Feyenoords centrale verdedigingsduo, waardoor de Rotterdammers in alle rust konden opbouwen. Grote kansen leverde dat echter niet op, al waagde Shinji Ono in de eerste 45 minuten nog wel twee aardige pogingen. Ondertussen was ook al duidelijk geworden dat Kalou verre van fit was. Hij kwam niet aan z’n acties toe en maakte het alleen maar erger door in de slotfase van de eerste helft ook nog eens onnodig balverlies te lijden. Daarmee vormde hij ongewild de inleiding voor PSV’s beste actie van deel één. Een snelle uitbraak bracht de bal bij Vennegoor of Hesselink, die precies op tijd Kezman inspeelde. De spits maakte geen fout, gleed langs Zoetebier en scoorde op een voor Feyenoord psychologisch vervelend moment de openingsgoal: 0-1. Het was dus niet verwonderlijk dat Kalou in de rust in de kleedkamer mocht achterblijven. Zijn vervanger heette Johan Elmander. Toch was het niet Feyenoords verse kracht die de gelijkmaker op z’n schoen had. Andermaal was het Tomasson die in kansrijke positie kwam. Nikiforov verdedigde slecht uit, de attente Leonardo zat daar slim tussen en bediende Tomasson met een heerlijke steekpass. De Deen leek Feyenoord weer in de wedstrijd te brengen, maar zijn inzet ging voorlangs. Daarmee ging Feyenoords grootste kans tot dan toe verloren. Leonardo liet ondertussen meer en meer zien te zijn gegroeid als voetballer. De manier waarop hij regelmatig op snelheid lang Bogelund flitste was karakteristiek voor zijn spel, maar de grote winst was dat er nu ook telkens goede voorzetten volgden op dergelijke acties. Zo ook na een klein uur, toen hij vanaf links Van Hooijdonk bediende. De voorzet was perfect, de afronding van Feyenoords spits niet. Het schot van Van Hooijdonk ging naast. Feyenoord kreeg in het laatste half uur nog een paar kansen. Tomasson was dichtbij en ook Leonardo was in de buurt van een doelpunt. Dat er desondanks weer door PSV werd gescoord, dankte PSV dan ook voornamelijk aan scheidsrechter Wegereef. Hij zag een strafschop in de schouderduw waarmee Paauwe z’n tegenstander Van Bommel in het strafschopgebied opzij zette. Zoetebier redde de inzet van Kezman in eerste instantie nog met de voet, maar in de rebound was het toch raak: 2-0. Het restant van de wedstrijd duurde vervolgens te kort voor het vermoeide Feyenoord, om daar nog iets aan te doen. (KLIK HIERONDER VOOR STATISTIEKEN)