FEYENOORD BLIJFT OP SCHEMA

Feyenoord-coach Bert van Marwijk wist in aanloop naar de competitiewedstrijd tegen Fortuna Sittard al welke kritiek z’n ploeg te verduren zou krijgen in geval van puntverlies. ‘Let maar op’, voorspelde de coach voor vertrek in Rotterdam, ‘mocht het misgaan in Limburg, dan begint iedereen te roepen dat Feyenoord al met z’n gedachten bij de UEFA Cup-finale is. Dat is onzin, want deze ploeg is nog helemaal niet bezig met 8 mei, maar ik weet zeker dat dat gaat gebeuren. Alleen al om dat te voorkomen, moeten we er voor zorgen dat we in Sittard gewoon drie punten pakken.’. Op papier leek dat een betrekkelijk eenvoudige opgave, maar in de praktijk zaten daar toch wat haken en ogen aan. Al was het alleen maar omdat Feyenoords ziekenboeg richting het einde van het seizoen weer voller en voller begint te raken. In combinatie met de geschorsten Bosvelt, Dos Santos en Collen zorgde dat er voor dat Van Marwijk in Limburg tien absenten had. Daarnaast moest de coach het doen met drie spelers die twee dagen eerder al in actie waren gekomen. Zowel Elmander als Tomasson en Rzasa hadden nog een interland in de benen, toen ze in Sittard weer voor hun club aan de bak moesten. Van Marwijk ontkwam er dus niet aan om te schuiven in zijn elftal. Elmander speelde voor de geblesseerde Kalou en Leonardo nam de plaats in van de gekwetste Van Persie. De belangrijkste wisseling vond echter plaats aan de rechterkant. Chris Gyan begon als rechtsback, waardoor Van Marwijk Brett Emerton als vervanger van Bosvelt kon opstellen. Dat bleek een uitstekende zet, want Emerton groeide in Limburg al snel uit tot Feyenoords beste middenvelder. Daarmee onttrok de Australiër zich als een van de weinigen aan het armoedige niveau van de wedstrijd, want er viel over het algemeen weinig te genieten in het zuiden. Feyenoord had in de eerste minuten van de wedstrijd even tijd nodig om op gang te komen, maar toen de ploeg eenmaal was warm gedraaid leek het een gemakkelijke avond tegemoet te gaan. De tegenstand van het in doodsnood verkerende Fortuna bleek met name in aanvallend opzicht gering, waardoor Feyenoord alle tijd had om van achter uit op te bouwen. Toch waren de uitgespeelde kansen van Feyenoord op de vingers van één hand te tellen. Lange tijd ging het goed, vaak dankzij tactisch sterk spel van Emerton die meer dan eens z’n maatje Elmander op avontuur stuurde, maar net zo vaak was de laatste pass te zwak om ook daadwerkelijk te kunnen scoren. Het was dan ook geen toeval dat Feyenoord uit een dood spelmoment op voorsprong kwam, zoals het ook geen toeval was dat Pierre van Hooijdonk de man was die van dat moment profiteerde. Er stonden 23 minuten op de klok, toen Leonardo voor even z’n flankpositie had verlaten en door het centrum op avontuur ging. De Braziliaan gleed langs z’n eerste tegenstander, ging ook Dirkx voorbij maar werd toen door diezelfde Dirkx tegen de grond gewerkt. Het gevolg was een gele kaart voor de Fortuna-verdediger en een vrije trap op een plaats waar Van Hooijdonk het water van in de mond liep. Had de spits voorgaande vrije trappen nog aan Patrick Paauwe overgelaten, dit buitenkansje liet de specialist zich niet ontnemen. Van Hooijdonk schatte met z’n timmermansoog de afstand tot de muur in, nam z’n karakteristieke aanloop en plantte de bal vervolgens onhoudbaar in de kruising. De 24ste goal van Van Hooijdonk betekende 0-1 op een psychologisch sterk moment. De verwachting was dan ook dat Feyenoord de wedstrijd nu helemaal zou gaan controleren en de voorsprong snel zou uitbreiden, maar het liep tegen de hekkensluiter anders dan verwacht. Nadat Elmander nog een grote kans had gehad (zijn schot ging voorlangs en was net iets te scherp voor Tomasson om nog te kunnen profiteren), kreeg Fortuna z’n eerste kans van de wedstrijd. Er waren toen veertig minuten gespeeld. De trefzekerheid van de thuisploeg vergoedde echter veel. Het was namelijk gelijk raak voor Fortuna. Landerl gaf voor, Hamming schoot achter Van Wonderen langs en legde bal bij de tweede paal in het doel: 1-1. Deel twee begon in eerste instantie zoals deel één was geëindigd. Verandering kwam er pas met de komst van Igor Korneev. Hij verving Elmander en stond nog maar net in het veld, toen hij een voorzet vanaf rechts losliet. Van Hooijdonk kaatste de bal richting Paauwe, die zich geen moment hoefde te bedenken. Hij kwam los van de grond en ramde de bal in één vloeiende beweging achter doelman Hesp. Fortuna, dat in de slotfase Dirkx met z’n tweede gele kaart kwijtaakte, kon daar, op een kans van Hamming na, niets meer tegenover stellen. Paauwe, als voetballer gedeeltelijk opgegroeid in het groengeel van Fortuna, bezorgde Feyenoord zo niet alleen drie heel belangrijke punten in de jacht op Champions League-voetbal, maar voltrok zo ook het vonnis over zijn voormalige werkgever. Door Paauwe’s tweede goal van het seizoen, werd de lang dreigende degradatie van Fortuna Sittard definitief. (KLIK HIERONDER VOOR STATISTIEKEN)