DUBBEL VERLIES IN DOETINCHEM

Tot overmaat van ramp voor Feyenoord kreeg Pierre van Hooijdonk in de slotfase ook nog een rode kaart. Mooi is het niet wat Feyenoord in z’n laatste wedstrijden voor het einde van deze voetbaljaargang laat zien. De Rotterdammers slepen zich naar het einde van de competitie. Moest de ploeg van Bert van Marwijk eerder al in Sittard alle zeilen bijzetten om tegen Fortuna geen kostbaar puntverlies op te lopen, ook tegen het laaggeklasseerde De Graafschap kon de UEFA Cup-finalist het zich niet veroorloven om op halve kracht te spelen. Op een uitverkochte Vijverberg moest Feyenoord vanaf het beginsignaal alles geven in z’n poging om Champions League-deelname veilig te stellen. Dat het uiteindelijk kostbaar puntverlies leed lag dan ook niet aan de instelling, maar wel aan het feit dat de Rotterdammers er nooit in slaagden het eigen spel te spelen. Feyenoord had het in het oosten een stuk gemakkelijker kunnen hebben als het al vroeg in de wedstrijd afstand had genomen. Daartoe had het ook tot tweemaal toe de kans. Eerst was Ono dichtbij een treffer, toen hij al vroeg in de wedstrijd met een verfijnde boogbal doelman Postma op de proef stelde. De keeper van De Graafschap wist er nog net een paar vuisten achter te krijgen. Even later was het Van Persie, genoeg hersteld van zijn blessure om in de basis te beginnen, die Feyenoord in rustiger vaarwater had kunnen brengen. Hij kreeg na acht minuten spelen een kans van formaat, nadat hij zichzelf met een fraaie kapbeweging had vrij gespeeld. Het schot waarmee Feyenoords jongste speler zijn actie afsloot was weliswaar hard, maar niet zuiver genoeg. De inzet van Van Persie ging voorlangs. Ondertussen was duidelijk geworden dat Feyenoord geen gemakkelijke avond tegemoet zou gaan. De Graafschap, met ex-Feyenoorder Peter van Vossen als linksbuiten in de basis, zette vroeg druk en zorgde er met name in de openingsfase voor dat Feyenoord maar weinig ruimte kreeg om te voetballen. Het had een chaotische eerste helft tot gevolg, waarin de thuisploeg nauwelijks kansen kreeg maar wel succesvol was in het ontregelen van de Rotterdamse aanvalsopbouw. De kansen waren voor Feyenoord, dat in z’n vertrouwde opstelling aan het duel kon beginnen. Bijvoorbeeld voor Van Hooijdonk, die al snel de meest spectaculaire actie van de eerste helft op z’n naam schreef. Kalou liet na een kwartier spelen een afgemeten voorzet los op Van Hooijdonk, die aan de rand van het zestienmeter gebied geen enkele twijfel kende. Feyenoords spits nam de bal in één keer op z’n slof en had het aan pech te danken dat z’n volley geen doel trof. Feyenoord bleef in die periode nadrukkelijk op zoek naar de openingstreffer, maar had net zo veel moeite met het felle De Graafschap als met het hobbelige veld. Even leek het geluk aan Rotterdamse zijde toen Van Hooijdonk na een minuut of twintig mocht aanleggen voor een vrije trap. Zijn schot was hard en verrassend maar belandde, tot afgrijzen van de meegereisde Rotterdamse fans, op de dak van het doel. Hoe langer het duurde voordat Feyenoord daadwerkelijk kon profiteren van het lichte overwicht, des te meer vertrouwen kreeg de thuisploeg. Lange tijd had dat geen enkel gevaar voor doelman Zoetebier tot gevolg, maar richting slotfase van de tweede helft kroop de ploeg van trainer Koolhof toch meer en meer uit z’n schulp. Het had een minuut of tien voor rust een fase tot gevolg waarin Feyenoord plotseling onder vuur kwam te liggen. Graafschap-spits Valeev vormde daarvoor de inleiding. Hij bracht de eerste serieuze Doetinchemse kans op z’n naam, door na 38 (!) minuten op het Rotterdamse doel te schieten. Zijn schot ging voorlangs, maar betekende wel het startsein voor wat met enige fantasie een offensief van de thuisclub kon worden genoemd. Na Valeev waren het in korte tijd immers Meerdink en Vreeman die plotseling voor gevaar konden zorgen. Gescoord werd er echter niet, al was Feyenoord op slag van rust nog wel heel dichtbij. Van Hooijdonk, die zich gaandeweg de eerste helft meer en meer liet terugzakken en veel vuil werk verrichtte, mocht toen aanleggen voor z’n tweede vrije trap van de wedstrijd. De hoek van waaruit moest worden geschoten deed denken aan de inmiddels legendarische treffer tegen Freiburg, maar het resultaat was minder aansprekend. Vloog de bal in Duitsland destijds onhoudbaar in de kruising, ditmaal eindigde de poging van Feyenoords topscorer op de lat. De tweede helft liet eenzelfde beeld zien als de eerste helft. De 11.000 toeschouwers kregen vechtvoetbal voorgeschoteld, waarbij de beste kansen ook na de rust in eerste instantie voor Feyenoord waren. De Rotterdammers gingen echter meer en meer tegen de klok spelen, wat Van Marwijk er na 65 minuten spelen toe bracht om Leonardo in het veld te brengen voor Van Persie. Een logische beslissing, die echter al binnen een minuut een averechts resultaat had. De kleine Braziliaan stond nog maar net in het veld, of Feyenoord keek plotseling tegen een achterstand aan. Spits Valeev wurmde zich door een woud van spelers en trapte de bal uiteindelijk achter doelman Zoetebier: 1-0. Daarmee brak een hectische fase aan voor Feyenoord, waarin Van Marwijk al snel overging tot de tweede wissel. Gyan kwam in het veld voor de geblesseerd geraakte Ono. Later kwam Korneev nog in het veld voor Kalou, maar ook dat hielp niet meer. Sterker nog, het werd alleen maar erger voor Feyenoord toen Pierre van Hooijdonk na een opstootje met ex-Feyenoorder René Bot in de slotfase nog met een rode kaart van het veld werd gestuurd.