OVERZICHT VAN BERICHTEN IN HET ALGEMEEN DAGBLAD

Op datzelfde moment was de UEFA Cup in de verlaten Kuip. Als het leven z'n normale loop had genomen, had de beker op deze hemelvaartsdag staan glimmen op het balkon van het stadhuis, voor duizenden bewonderaars. Nu lag hij in een donkere kluis en stonden de dikke rijen mensen elders in de stad, voor de kathedraal met het ontzielde lichaam van Fortuyn. De supporter die woensdagavond laat op het balkon van het stadhuis klom, had in de ene hand een Feyenoord-vlag, in de andere een foto van de maandag omgebrachte Pim Fortuyn. Hij zei wat velen onder hem, op het plein, ook riepen: ,,Ik ben voor Pim Fortuyn én voor Feyenoord.'' Hij kon treuren en juichen. Hij had ook kunnen zeggen: Ik ben voor Pim - en voor Pierre. Naar Pierre van Hooijdonk, de spits die de finale tegen Borussia (3-2) openbrak. Vooraf werd het een eindstrijd zonder franje genoemd. Het Feyenoord-legioen had 28 jaar op zo'n grote Europa Cup-dag moeten wachten en eigenlijk dachten velen dat het van zo'n grote finale wel niet meer zou komen. Daarvoor was het Nederlandse voetbal, was Feyenoord te klein geworden in die grote, commerciële wereld. Maar toen die finaledag na dat lange wachten toch naderde, werd Rotterdams gemeenteraadslid en landelijk lijsttrekker Fortuyn omgebracht. Uitgerekend op de dag dat hij 's ochtends nog in De Kuip had gesproken met voorzitter Jorien van den Herik. Het was een dreun voor de democratie, het betekende meteen ook het einde van alle feestscenario's. De finale mocht doorgaan, maar de huldiging werd op last van burgemeester Ivo Opstelten geschrapt. Hij wist toen nog niet dat zich woensdagavond, tijdens dat fascinerende voetbalgevecht in De Kuip, toch spontaan een menigte zou verzamelen in de kransslagader van de stad. Rotterdam mocht dan rouwen, gaandeweg de dag sloeg de stemming om. Feyenoord-Borussia kreeg een aparte plaats in het rouwproces, het werd een finale op zichzelf. Dat hadden de spelers de dag ervoor voorspeld. ,,Als we op het veld staan, telt nog maar één ding'', zei Van Hooijdonk. Trainer Bert van Marwijk had 's ochtends zijn bedenkingen geuit, maar toen hij 's middags in het trainingskamp vroeg wie van zijn spelers niet wilde voetballen, zweeg iedereen. Oké, had Van Marwijk gezegd, maar dan maken we nu de afspraak dat we alleen nog met de wedstrijd bezig zijn. In De Kuip herinnerde niet veel aan de moord op Fortuyn. Even werd de naam van de politicus gescandeerd, de Feyenoorders speelden met een rouwband en er hing één spandoek: WIN VOOR PIM. De minuut stilte mislukte op genante wijze. Toen de spelers in een kring klaarstonden, bleef het Duitse legioen zingen. Nadat vervolgens het eerbetoon officieel in drie talen was aangekondigd, floot scheidsrechter Melo Pereira meteen voor het begin. Géén eerbetoon. Daarna werd het een echte finale zonder de ingetogen sfeer die voorheen alom werd voorspeld. ,,Misschien had de stad dat juist wel nodig'', zei een supporter, Willem, gistermiddag op de Coolsingel. ,,Om ook de mooie kanten van het leven te benadrukken. Misschien heeft Feyenoord Pim Fortuyn wel het mooiste eerbewijs achtergelaten.'' Geen Feyenoorder weersprak de wijsheid van de beslissing om de huldiging niet te laten doorgaan. ,,Het is doodzonde dat we niet op de Coolsingel konden staan'', sprak Bert van Marwijk. ,,Dat heeft iets extra's. Bij de finale zaten maar 15.000 van onze supporters. We hadden de UEFA Cup dolgraag aan al die anderen laten zien. Maar het zou absoluut niet gepast zijn geweest.'' Kees van Wonderen: ,,Want hoe je 't wendt of keert, deze finale heeft iets van zijn glans verloren. We zijn ongelooflijk blij, maar in ons achterhoofd blijft altijd die moord zitten.'' Zoals de UEFA Cup-finale van 1974 tussen Feyenoord en Tottenham Hotspur altijd in één adem zal worden genoemd met de supportersrellen, de eerste ooit. De emotionele huldiging was nu samengebald in die twee ereronden die de Feyenoorders liepen met hun glimmende vaas van 15 kilo zilver. Zelden zal de helft van het stadion waar de Rotterdamse aanhang zat, zo'n deinende mensenmassa zijn geweest. Lee Towers begeleidde het met You'll never walk alone. In vele grote-mannenogen stonden tranen. Toen Pierre van Hooijdonk, nu écht de nieuwe Ove Kindvall, met de beker langs de tribunes liep, gingen al die duizenden handen ritmisch de lucht in: Put your hands up for Pi-Air. Buiten het stadion lag een supporter op de grond met ontblote bast. Het leek wel of hij naar De Kuip, zijn Mekka, bad. Over zijn wang biggelden de tranen. Hij slaakte een vloek, maar het was een vloek van blijdschap. ,,We hebben 'm, we hebben die Cup. We hebben er zo lang op gewacht, zo veel ellende aan ons voorbij zien trekken. Maar het is het allemaal waard geweest.'' Hij was, zei hij, een dag eerder op de Coolsingel geweest om het condoleanceregister te tekenen. Want Pim Fortuyn was zijn held geweest, zijn spreekbuis vooral. Intense vreugde en tegelijk het lege gevoel van rouw, dat alles in één lichaam. ,,Daarom zal ik deze dagen zolang ik leef nóóit vergeten.'' TOMASSON NEEMT AFSCHEID MET HOOFDROL Rotterdam - Zijn laatste duel in het rood en wit van Feyenoord zou een bijzondere worden. Daags voor de zege op Borussia Dortmund kondigde Jon Dahl Tomasson het UEFA Cup-succes al aan. Zijn afscheid moest feestelijk zijn, oordeelde de 25-jarige Deen. Het werd een knalfuif, waarin Tomasson zelf de hoofdrol speelde samen met zijn kompaan Pierre van Hooijdonk. De aanvallende middenvelder werd door een vakjury gekozen tot man of the match. Hij maakte Feyenoords derde doelpunt en was verantwoordelijk voor de strafschop waaruit Pierre van Hooijdonk 1-0 maakte. In zijn laatste optreden voor de Rotterdammers toonde hij nog één keer zijn grote waarde. Zoals enkele vrouwelijke fans op een spandoek bij de training de afgelopen week al lieten weten: Feyenoord zal hem missen. ,,Dit is het afscheid waarvan je droomt'', aldus Tomasson, met een biertje losjes in de hand. ,,Ik ben onwaarschijnlijk trots op wat wij vandaag hebben gepresteerd. Dit is het hoogtepunt uit mijn carrière. Zeker weten. Hier ga ik eerst een paar dagen intens van genieten voordat ik me ga voorbereiden op het WK.'' Het feest verdreef de pijn van het vaarwel. Tomasson vertrekt met bloedend hart. Hij wilde niet. Echt niet. Feyenoord had zijn hart gestolen. Rotterdam was zijn thuis. Hij wachtte lang op een nieuwe poging van Feyenoord om de breuk die in november vorig jaar was ontstaan te lijmen. Maar die kwam niet. De clubleiding was het zat. De gedane aanbieding - lager dan zijn huidige contract volgens de speler, hoger volgens Feyenoord - was een definitieve. Daar viel niets meer aan te doen. De Rotterdammers benoemden de Belg Thomas Buffel (nu nog Excelsior) zelfs officieel tot de opvolger voor Tomasson. Uiteindelijk zag de Deen in dat zijn carrière in Rotterdam ten einde was. Hij zocht en vond een nieuwe werkgever in Italië. AC Milan legde hem voor vier jaar vast. Een week voor de finale was hij vrij van toekomstzorgen en kon hij zich woensdagavond nog een keer helemaal geven voor Feyenoord. Hij sleurde van links naar recht en van voor naar achter. Kilometers liep hij in het belang van Feyenoord. ,,De uitverkiezing tot man of the match is verdiend'', zei trainer Bert van Marwijk tegen Tomasson bij de overhandiging van het bijbehorende plateau. ,,Ik heb altijd vertrouwen in je gehad, ook als anderen dat niet meer hadden. Nooit heb je mijn vertrouwen beschaamd. Ook nu weer niet.'' Het geld dat bij de prijs hoorde - 10.000 euro - schonk Tomasson aan het Sophia Kinderziekenhuis. Het was niet de eerste donatie van de speler aan het hospitaal. Eerder maakte hij ook het geld over dat Feyenoord hem had betaald bij wijze van schikking in de arbitragezaak die hij samen met Jurek Dudek aanspande. Dat ging toen over bruto-netto-betalingen. Ondanks de conflicten die hij met de clubleiding had, was Tomasson altijd mild voor de bestuurders van Feyenoord. ,,Ik heb nooit de behoefte gehad terug te slaan, terwijl ik toch geregeld ben zwart gemaakt'', aldus Tomasson. ,,Ik denk dat de supporters wel weten hoe het zit. Zij zien dat ik echt op deze club gesteld ben geraakt. Ik heb hier vier fantastische jaren gehad. Heb me hier echt thuis gevoeld. Feyenoord zal altijd een speciaal plaatsje in mijn hart houden.'' PAAUWE ALS `CHIPPENDALE' Rotterdam - Patrick Paauwe heeft na de UEFA Cup-finale tegen Borussia Dortmund een privé-huldiging ondergaan. Terwijl zijn medespelers in de kleedkamer feestvierden, keerde de bijna geheel ontklede Feyenoord-verdediger - slechts gehuld in een witte onderbroek, met zijn winnaarsmedaille om de nek en een biertje in de hand - terug in het stadion. Paauwe kon maar geen genoeg krijgen van de sfeer in het stadion. Met een grote vlag zwaaide hij naar de vrijwel lege tribunes. De tientallen toeschouwers die daar nog stonden na te praten, gaven hem een ovationeel applaus. Later bleek dat Paauwe halfnaakt buiten liep, omdat hij niet kon plassen voor de dopingcontrole. ,,Hij hoopte dat hij het koud zou krijgen en moest wat bewegen, zodat hij kon plassen'', vertelde Paul Bosvelt naderhand. EXSUSES VAN UEFA AAN BUEREMEESTER Rotterdam - De UEFA heeft de Rotterdamse burgemeester Ivo Opstelten excuses aangeboden voor het mislukken van de minuut stilte ter nagedachtenis van Pim Fortuyn tijdens de UEFA Cup-finale. De plechtigheid werd verstoord door zingende Dortmund-supporters. De UEFA greep te laat in. ,,Ik weet dat de bedoeling goed was. Daar gaat het om. Dan moet je er niet meer over zeuren'', aldus Opstelten. De burgemeester noemde woensdagavond bij het verlaten van de Kuip het winnen van de UEFA Cup `goed voor de stad, goed voor Feyenoord. Het was een echte finale'. Opstelten zei geen spijt te hebben gehad van zijn besluit ondanks de moord op Fortuyn de wedstrijd door te laten gaan. ,,Ik heb wel enkele emails gehad van mensen die het graag anders hadden gezien. Daar heb ik begrip voor. Maar ik heb er een nacht over geslapen en vol overtuiging mijn beslissing genomen.'' FEYENOORDERS BELEVEN SUCCES IN EEN ROES In een roes ondergingen zij de emotionele huldiging in de kolkende Kuip zonder écht te beseffen dat de Rotterdamse volksclub opnieuw geschiedenis had geschreven. ,,Op de televisie heb ik heel wat Europese finales gezien'', stamelde Van Marwijk met schorre stem. ,,Ik genoot daarbij altijd van de ongekende vreugde-explosies, de blijdschap op het podium bij de prijsuitreiking en de dolle taferelen rond de ereronde met de beker. Ik kan me nog niet goed voorstellen dat miljoenen voetballiefhebbers nu naar óns hebben gekeken. Zo nu en dan moet ik even in m'n arm knijpen om zeker te weten dat ik dit niet droom.'' Dát gevoel hadden ook de helden van Feyenoord. Routinier Kees van Wonderen: ,,Dit valt niet te beschrijven. Een nieuw hoogtepunt. Kampioen worden was mooi, mijn eerste wedstrijd voor het Nederlands elftal was geweldig, maar dit overtreft alles. Ik kan het nog niet geloven. Met Feyenoord de UEFA Cup winnen, zeg me nog één keer dat het écht waar is.'' Dat vroeg ook Edwin Zoetebier, Feyenoords doelman, bij Vitesse weggeplukt nadat Dudek uiteindelijk tóch naar Engeland was gegaan. ,,Ik heb twee kanjers van dochters. Hun geboorte was het hoogtepunt van m'n leven, maar dit komt dicht in de buurt. Als iemand me negen maanden geleden had gezegd dat ik naar Feyenoord zou gaan en met die club de UEFA Cup zou winnen, dan had ik snel als kalmeringsmiddel een drankje voor hem besteld en ondertussen een psychiater gebeld om hulp te vragen.'' Hulp van een psychiater had Christian Gyan niet nodig. De diepgelovige verdediger, die de geschorste Brett Emerton op voorbeeldige wijze verving, vertrouwde zoals altijd op God. ,,Daarom ben ik nooit zenuwachtig geweest. Als je in Hem gelooft komt alles goed. Daarom wist ik al toen we ons via Spartak Moskou voor de UEFA Cup plaatsten, dat we die beker zouden winnen.'' Desondanks liep Feyenoord spitsroeden tegen Borussia Dortmund. Nadat Pierre van Hooijdonk met twee doelpunten de Kuip in vuur en vlam had gezet, kwamen de onverzettelijke Duitsers met tien man toch nog terug. ,,Het is een cliché dat Duitse ploegen pas bij het laatste fluitsignaal hebben verloren'', zei aanvoerder Paul Bosvelt. ,,Maar dat klopt ook echt. Knap wat ze deden. Hoewel dat ook wel een beetje aan ons lag, want we vergaten na rust te voetballen. We maakten het onszelf onnodig moeilijk.'' Dat vond ook Van Marwijk. De trainer van Feyenoord schreeuwde zich aan de zijlijn de longen uit het lijf om zijn ploeg te coachen. ,,Bij 2-0 dacht ik dat het niet meer kon misgaan. Duitsers blijven echter Duitsers. Toch maakte ik bij die 3-1 van Tomasson dezelfde fout. Ook daarna kwamen we nog in de problemen. We speelden niet zakelijk genoeg. In de slotfase heb ik De Haan ingebracht om Borussia te stoppen. Ono was helemaal leeg. Net zoals eerder Kalou en Van Persie. Deze finale heeft enorm veel kracht gekost. Daarom ben ik zo trots op dit team. Het seizoen was slopend met al die Europese wedstrijden. Als je dan toch overeind blijft, geeft dat ontzettend veel voldoening. Een kroon op een heel bijzonder jaar, waarin niet alleen ik als trainer veel heb geleerd, maar waarin ook de spelers enorm zijn gegroeid.'' Dat groeiproces is allerminst pijnlijk verlopen. Feyenoord ging afgelopen maanden mentaal en sportief door diepe dalen. Patrick Paauwe: ,,De Champions League was geen succes. Daar waren we stuk van.'' Paul Bosvelt: ,,Maar we hadden toen wel iets van `verdomme, in de UEFA Cup maken we er wat moois van'. Ook voor ons was het natuurlijk in eerste instantie een troosttoernooi. Als je uiteindelijk via Freiburg, Glasgow Rangers, PSV, Internazionale en Borussia Dortmund die beker wint, dan gaat het wel degelijk om een hoofdprijs.'' Hoewel de impact van het veroveren van de UEFA Cup bij de Feyenoorders nog niet helemaal was doorgedrongen, voelden spelers en trainer feilloos aan dat de Rotterdamse club woensdagavond historie schreef. En dat veel frustratie is weggenomen ,,Niet alleen voor Feyenoord, voor het hele Nederlandse voetbal is dit ongekend'', jubelde Van Marwijk. ,,Het wordt ongetwijfeld nog een moeilijke zomer. Een WK zonder ons land. Ik moet er niet aan denken, maar dit neemt niemand Nederland meer af. Een Europese beker winnen, wie had dat ooit kunnen bedenken?''