OVERZICHT VAN BERICHTEN IN HET ROTTERDAMS DAGBLAD
PIERRE IS DE KONING VAN DE CUP
'Deze beker is iets tastbaars, dat nemen ze me nooit meer af'
Jon Dahl Tomasson werd door de UEFA uitgeroepen tot de man van de finale. Een prijs voor de 'man van het toernooi' werd niet uitgereikt. Was ook overbodig. Pierre van Hooijdonk kroonde zichzelf woensdagavond op een weergaloze manier tot de koning van de Cup.
Rotterdam - De 32-jarige Brabander had Feyenoord al hoogstpersoonlijk door alle vorige ronden geschoten en verbond zijn naam in de eindstrijd tegen Borussia Dortmund voor eeuwig aan de beker die - volgens hem - misschien wel nooit meer door een Nederlandse club zal worden gewonnen. ,,Geweldig dat ik dit mag meemaken,'' was 'Pi-Air' apetrots. ,,Ik vraag me af of er ooit nog een Nederlandse ploeg überhaupt de finale haalt.''
Geen speler die het unieke en historische karakter van de zojuist geleverde prestatie beter begreep dan Van Hooijdonk. ,,Op Freiburg na hebben we allemaal ploegen verslagen die meer kwaliteit hebben dan wij,'' analyseerde hij. ,,Dat is het verhaal van deze UEFA Cup. Als we met Glasgow Rangers, PSV en Inter in één poule hadden gezeten, waren we misschien wel vierde geworden.''
Feyenoord haalde het beste in zichzelf naar boven in het knock out-systeem van de UEFA Cup, dat de ploeg zo veel beter bleek te liggen. ,,Achteraf ben ik blij dat we in de eerste ronde van de Champions League zo hebben aangeklooid,'' bekende Van Hooijdonk. ,,Anders hadden we hier nooit gestaan. Deze prestatie is moeilijk te evenaren, want ook als we als team nog beter worden, staan we hier volgend jaar niet meer. Dat is het rare. Dan halen we namelijk wél de tweede ronde van de Champions League en zegt iedereen dat we het fantastisch hebben gedaan. Maar ik zeg over tien jaar liever dat ik de UEFA Cup heb gewonnen dan dat ik een paar keer de tweede ronde van de Champions League heb gehaald.''
,,Deze beker is iets tastbaars, dat nemen ze me nooit meer af,'' glunderde Van Hooijdonk. ,,Ik ben heel trots op mezelf. Maar dat ben ik altijd geweest, want ik heb nooit gedacht dat ik profvoetballer zou kunnen worden. Toen ik op mijn negentiende bij RBC speelde, was ik al heel blij dat ik dat had bereikt. Daarna heb ik steeds weer grensjes verlegd. Nee, natuurlijk heb ik nooit het gevoel gehad dat ik zo'n prijs als de UEFA Cup kon winnen.''
Kritiek
Feyenoord en Van Hooijdonk kwamen in Europa langzaam op gang. De Champions League bleek begin dit seizoen nog te hoog gegrepen. Van Hooijdonk voelde zich onbegrepen en scoorde slechts één keer in de poulewedstrijden. Hij kreeg veel kritiek toen hij het afreageren van al zijn frustratie tegen Sparta Praag met rood moest bekopen. 'Pi-Air' miste daardoor het laatste duel met Spartak Moskou, waarin een plaats in de (derde ronde) UEFA Cup werd afgedwongen. Destijds een schrale troost, want niemand kon op dat moment voorzien dat Feyenoord de finale in de eigen Kuip zou halen.
In de UEFA Cup groeiden Van Hooijdonk en zijn ploeggenoten steeds meer naar elkaar toe. In de slechts met 1-0 gewonnen thuiswedstrijd tegen het bescheiden SC Freiburg ontbrak hij nog wegens zijn schorsing. In de return begon zijn triomftocht. De specialist toonde in Duitsland zijn meerwaarde door Feyenoord bij een 2-0 achterstand met een onmogelijke vrije trap naar de vierde ronde te schieten. Daarin herhaalde hij zijn kunstje tegen Rangers. Met twee identieke vrije trappen boog hij in de thuiswedstrijd een 0-1 achterstand om in een 2-1 voorsprong.
PSV was in de kwartfinale het volgende slachtoffer van Van Hooij donks geldingsdrang. Hij scoorde in Eindhoven en liet de Kuip een week later exploderen toen hij in blessuretijd de niet meer verwachte gelijkmaker binnenkopte. Feyenoord haalde de halve finale na een zenuwslopende strafschoppenserie, waarin wie anders dan Van Hooijdonk het laatste woord had. Ook tegen Inter Milaan was de spits van cruciaal belang. Uit zijn voorzet schoot Ivan Cordoba in San Siro in eigen doel (0-1) en in Rotterdam brak hij met een kopbal de wedstrijd open.
Collectief
,,Je hoeft de feiten er maar op na te slaan om te zien dat ik heel belangrijk ben geweest,'' besefte Van Hooijdonk na zijn twee goals in de finale. ,,Maar laten we niet overdrijven. Dit is vooral een overwinning van het collectief. Na de winterstop is het elftal meer naar mijn behoeftes gaan spelen. Ik bèn geen individualist. Het is daarom krom als ik nu ga zeggen dat dit mijn beker is.''
Van Hooijdonk dacht niet aan zichzelf toen hij Feyenoord in de finale na een half uur spelen uit een strafschop op 1-0 zette. De spits rende als een speer naar de bank om assistent-trainer Mario Been - een week geleden getroffen door droeve privé-omstandigheden - om de nek te vliegen. Een actie die veel vertelde over de hechte groep die Feyenoord dit seizoen is geworden.
Van Hooijdonks bescheidenheid had misschien ook te maken met het feit dat hij zichzelf tegen Dortmund helemaal niet zo goed vond spelen. ,,Toen ik die eerste vrije trap op de paal schoot, had ik nog geen bal goed geraakt. Maar dat hoeft in zo'n geval ook niet. Ik heb zo veel vertrouwen in bepaalde aspecten van mijn spel.''
Zijn traptechniek liet hem ook tegen Dortmund niet in de steek. Hetgeen bleek toen hij bij zijn tweede poging doelman Jens Lehman volmaakt kansloos liet. Nog één keer mocht het fenomeen, die dit seizoen elf keer (!) scoorde uit een vrije trap, uitleggen hoe hij dat gefikt had. ,,De bal kreeg op het juiste moment hoogte. De keeper kon er niet veel aan doen. Als hij de bal niet ziet, moet hij gokken. En gokt hij niet, dan loopt hij de kans dat hij te laat is.''
Wens
Met zijn ploeggenoten vierde hij tot diep in de nacht feest. De moord op Pim Fortuyn, die een dag eerder nog een schaduw over de finale had geworpen, was weer even naar de achtergrond verdwenen. ,,Ik heb er vandaag geen moment aan gedacht,'' bekende Van Hooijdonk. ,,Maar als ik een wens mocht doen, dan zou ik willen dat het allemaal niet was gebeurd. Dan zouden alle Feyenoord-fans morgen nóg een mooie dag hebben kunnen beleven.''
'HIJ VERDIENT EEN STANDBEELD IN GOUD'
Rotterdam - Henk Timmer kwam superlatieven te kort om de klasse van zijn ploeggenoot Pierre van Hooijdonk te beschrijven. De reservedoelman en sfeermaker van Feyenoord was na de finale een en al bewondering. ,,Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die zijn ploeg zó op sleeptouw neemt,'' sprak Timmer. ,,Pierre verdient een standbeeld in goud.''
Timmer kent de verwoestende traptechniek van Van Hooijdonk als geen ander. Dagelijks mag de doelman op de training als schietschijf fungeren als de specialist zijn kunsten perfectioneert. ,,Fenomenaal hoe hij ze op de training neemt,'' zegt de keeper, die op het bijveld naast de Kuip al zo vaak kansloos is gelaten. ,,Ik weet ongeveer hoe Pierre ze neemt, maar dat helpt weinig. Hij heeft het vermogen om ze in de korte of de lange hoek te leggen. Als je gaat gokken, ben je de lul.''
Borussia Dortmund-collega Jens Lehmann viel in de ogen van Timmer bij de 2-0 dan ook weinig te verwijten. ,,Hij deed niets verkeerd, maar Pierre raakt de bal zo hard en goed. Daar verkijkt iedereen zich op.''
,,De vrije trappen van Pierre zijn van een unieke klasse,'' vindt ook Edwin Zoetebier. ,,Als keeper vind ik het wel zo prettig dat ik hem in mijn ploeg heb. Lehmann maakte geen fout, maar Pierre zette spelers in de muur waardoor hij niets kon zien. Keepers maken namelijk niet uit wat er gaat gebeuren, Pierre maakt dat uit.''
Van Hooijdonk heeft het deze voetbaljaargang al zo vaak bewezen. In de uitwedstrijd tegen Fortuna bijvoorbeeld, waar hij voor de tiende keer dit seizoen uit een vrije trap scoorde. Henk Timmer: ,,Voor die wedstrijd zegt hij in de catacomben: 'ik denk dat ik hem vandaag maar eens in de lange hoek schiet.' Jaagt hij die bal inderdaad in de kruising. Die schoot hij bewust zo binnen. Fantastisch gewoon.''
Timmer zal zijn maatje nog gaan missen. Na één jaar moet de gehuurde doelman terug naar zijn werkgever AZ. Met tegenzin. Ook zijn collega's zien hem niet graag vertrekken. ,,Met Carlo l'Ami en Pim Doesburg zijn we dit seizoen een vier-eenheid geweest,'' aldus Zoetebier, die de belangrijke rol van de tweede doelman onderstreepte door Timmer als eerste op het podium te trekken voor de huldiging. ,,Ik zocht ook naar Carlo, maar omdat hij geen clubkostuum had mocht hij niet op het veld komen.''
,,Ik wilde eigenlijk op de achtergrond blijven,'' aldus Timmer, ,,maar Edwin zei gelijk: 'we gaan met zijn tweeën.' We kunnen perfect met elkaar opschieten. Jammer dat ik hier niet verder kan gaan. Een band zoals wij die met zijn vieren hebben, heb je niet gauw. Die is echt uniek. En of je nou op de bank zit of speelt, ik heb toch het gevoel dat ik mijn steentje heb bijgedragen.''
En liep Timmer in het feest na afloop voorop. ,,Dit is harstikke mooi. Ik denk niet dat ik ooit nog eens meemaak.''
AAN HET LIJF VAN VAN MARWIJK GEEN POLONAISE
Met de toekomst van de trainer van Feyenoord zit het wel snor
Rotterdam - Met de toekomst van Bert van Marwijk zit het wel snor. Een trainer die een Europese hoofdprijs pakt, weet dat hij zijn naam heeft gevestigd in het internationale voetbal en dat hij morgen of over twee jaar bij heel wat clubs onderdak zal kunnen vinden.
Wie Van Marwijk in de afgelopen twee jaar bij Feyenoord heeft leren kennen, weet dat hij geen man is die aan carrièreplanning doet of die hunkert naar de schijnwerpers van het Europese clubvoetbal. Na de champagne en het bier, dat in overvloed stroomde, kwam het onvermijdelijke pakje shag tevoorschijn. Hij rolde er een, stak hem op, keek in de brasserie naar het feest van zijn spelers en wist dat het goed zat. Aan zijn lijf geen polonaise, uit zijn mond ook geen brallerige teksten.
De Bert van Marwijk van nu is nog dezelfde als de man die bijna twee seizoenen geleden het roer van Leo Beenhakker (en interim- coach Henk van Stee) overnam. Hier en daar door schade en schande wijzer geworden, bekender ook met de wetten van het topvoetbal. Gesteund door zijn assistenten Mario Been en John Metgod, alsmede door keeperstrainer Pim Doesburg. Samen vormen ze een hecht kwartet.
Doesburg durfde als enige van hen de laatste twintig minuten van de wedstrijd nauwelijks nog naar het veld te kijken. De Rotterdammer is tijdens de wedstrijden van Feyenoord één brok spanning omdat hij intenser dan wie ook meeleeft. Toch is ook Van Marwijk zich langs de lijn fanatieker gaan gedragen. In de finale was dat nodig omdat het moeilijk was zijn spelers in de heksenketel te sturen.
Manier van coachen
,,Maar het is ook mijn manier van coachen,'' zei Van Marwijk, die zich 'ongelooflijk blij' met het resultaat toonde. ,,Aan de kant van het veld waar ik stond, kon ik de spelers nog wel bereiken. De jongens die na rust aan de overzijde liepen, waren niet coachbaar meer.''
Het verloop van de wedstrijd bracht veel hectische momenten, spanning en de roep om tactische wissels met zich mee. Halverwege zag het er allemaal goed uit voor Feyenoord. De 2-0 voorsprong, verkregen door de penalty en de vrije trap van Pierre van Hooijdonk, tegen de tien man van Borussia leek comfortabel.
Totdat in de allereerste minuut van het tweede bedrijf Patrick Paauwe een strafschop veroorzaakte door op Amoroso te duiken. De vlam sloeg in de pan, maar die leek weer gedoofd toen Jon Dahl Tomasson nog geen drie minuten later de 3-1 binnenschoot. Met nog meer dan een half uur te gaan deed Jan Koller de adem bij 46.000 fans weer stokken toen hij de bal met de kracht van een mortiergranaat in de bovenhoek achter Zoetebier vuurde.
,,Er waren twee momenten dat ik echt dat dat we de overwinning binnen hadden,'' blikte Van Marwijk terug op de fases kort voor en na rust. ,,Uiteindelijk bleef het tot de laatste minuut verschrikkelijk spannend. Maar we stonden ook tegenover een uitstekende ploeg. We wilden met een man meer naar voren spelen en druk zetten, maar na de penalty die we tegen kregen lukte dat niet meer.''
Achilleshiel
Een van de achilleshielen in het elftal van Feyenoord was de rechterkant, waar de Braziliaan Dede als een stoomtrein over Bonaventure Kalou heen denderde. ,,Ik zag dat Kalou er doorheen zat. Ik kon hem ook niet bereiken of coachen, daardoor moest ik hem wisselen.''
Van Marwijk wilde geen van zijn spelers tekort doen, maar zei wel grote waardering te hebben voor het werk dat Jon Dahl Tomasson had verricht. ,,Iedereen weet hoe ik over hem denk. Ik ben erg gecharmeerd van hem. Hij heeft onder mij ook altijd gespeeld en hij wordt niet voor niks tot man van de wedstrijd gekozen. Jon vertrekt en dat vind ik jammer. Maar hij heeft hier mooie jaren gehad. Dit afscheid gun ik hem. Iedereen weet dat hij een prachtige transfer naar AC Milan op zak heeft en toch ging hij tegen Borussia met gevaar voor eigen ledematen elke keer weer in de strijd.''
Geen enkele trainer of ploeg vaart wel zonder geluk. In het Europa Cup-seizoen heeft Feyenoord niet te klagen gehad over een portie fortuin, ook al lijkt dat woord ongelukkig gekozen in deze week van de UEFA Cup-finale. Maar feit is dat Feyenoord tegen de op papier sterker geachte Duitse kampioen na een half uur andermaal een forse meevaller had, toen de Portugese scheidsrechter Manuel Pereira Jurgen Kohler met rood naar de kleedkamer zond.
Tegelijkertijd dwong Feyenoord zijn geluk zelf af. Kohler wist dat hij Tomasson naar de grond had gehaald. En de vrije trap waarmee Van Hooijdonk later scoorde, was eveneens zonder discussie toegekend. Dat 'Pi-air' hem er voor de zoveelste keer snoeihard inkrulde, vond ook Van Marwijk fantastisch. ,,Pierre is iemand aan wie het hele elftal zich in dit seizoen en vooral in grote wedstrijden heeft kunnen optrekken. Hij kan de spanning aan, hij weet hoe je mentaal in elkaar moet zitten en daar hebben de spelers veel steun aan.''
,,En wat is geluk bij beslissingen van de scheidsrechter,'' vulde de trainer aan. ,,Ik zag voor de dug- out een ingooi die echt voor Feyenoord was, maar die Borussia kreeg. Uit diezelfde inworp scoorden zij wel...''
CHRIS GYAN VERDIENT APPLAUS EN 'N NEGEN
Rotterdam - Het spel van Feyenoord was in de finale niet altijd oogstrelend. De spanning na de 3- 2 had een groot psychologisch effect op de spelers. Toch waren de rapportcijfers voor de roodwitten niet verkeerd. Gyan en Van Hooijdonk waren de besten.
Edwin Zoetebier 7,5
Kansloos natuurlijk bij de strafschop van Amoroso en de granaat van Koller. Maar in de fase dat Feyenoord met de rug tegen de muur stond en de twee meter lange Tsjech in 'de zestien' op jacht was naar de gelijkmaker voor Borussia was Zoetebier de meest koelbloedige van alle Feyenoorders. Een Volendammer met stalen zenuwen, die met zijn heerlijke nuchterheid past bij deze ploeg.
Chris Gyan 9
Waar hij springen heeft geleerd, weet niemand. Waarschijnlijk heeft God hem ook die kracht gegeven. Feit was dat de Ghanees met zijn onverschrokkenheid, zijn fenomenale kopkracht en zijn vlijmscherpe tackles zelfs Jan Koller de wenkbrauwen deed fronsen. 'Wat is dit voor kamikaze-piloot, die net voorbij kwam?' zag je de Tsjech bij een bizar luchtduel in de tweede helft denken. Gyan had de zware taak om Brett Emerton te vervangen, maar de manier waarop hij zijn rol vervulde verdiende een warm applaus.
Kees van Wonderen 7
De meest constante van alle Feyenoorders in het totale Europa Cup-seizoen. Eeuwig organiserend en coachend, de rechterhand van de coach in het veld. Droomde van een plaats op het middenveld, offerde zich halverwege het seizoen op als verdediger en vormde samen met Patrick Paauwe weer een sterk duo. En ja, de fysieke strijd tussen Kees en Lange Jan was natuurlijk voor de finale al beslist. Maar met één reus, weten ze in Dortmund, win je nog geen UEFA Cup.
Patrick Paauwe 7
Ook hij sleurde aan het bonkige en reusachtige lichaam van Koller, maar daarnaast was hij zoals zo vaak dit seizoen het rustpunt in de Rotterdamse defensie. Had na zo'n prestatie wel een uitverkiezing voor Oranje verdiend voor de trip naar Amerika. Misschien kunnen de Amerikanen hem na zijn striptease van woensdagavond nog als Chippendale contracteren voor een goede show in Las Vegas.
Tomasz Rzasa 8
Als één man met zelfvertrouwen naar het WK in Japan en Zuid-Korea zal gaan, is dat Tomasz Rzasa. In zijn eerste seizoenen vaak bekritiseerd, ooit als linksbuiten van De Graafschap de Kuip binnengeloodst en daarom van nature geen echte verdediger. Maar zijn snelheid is zijn belangrijkste wapen geworden in de defensie van Feyenoord. Dat moest zelfs de watervlugge Amoroso erkennen.
Paul Bosvelt 8
'Mister' Feyenoord begreep waar het in de strijd op het hoogste niveau om draaide. De beuk ging er 90 minuten lang in en er was geen Duitser, Tsjech of Braziliaan die ontsnapte aan de tackles van 'Super Paultje'. Op het moment dat de druk het grootst was, hield hij bovendien het hoofd koel en bracht hij nog net even rust in het spel.
Shinji Ono 6
Misschien heeft het seizoen voor de jonge Japanner net iets te lang geduurd. Op zijn tandvlees speelde hij de finale. De techniek was er wel, de fysieke kracht ontbrak na de rust. Het lichaam en de benen van de Aziatische balkunstenaar sputterden tegen. Alles bij elkaar heeft hij dit seizoen laten zien de investering waard te zijn geweest. De vraag is of hij nog kracht heeft om op het WK te schitteren.
Robin van Persie 6
Ook Van Persie heeft na de pieken de eerste dalen gezien. In de finale wilde hij wel, maar niet alles lukte. Na een uur was hij de eerste speler, die Van Marwijk naar de kant haalde ten faveure van Leonardo. De spirit en de lef van Van Persie hebben Feyenoord echter dit seizoen óók een extra kwaliteit gegeven. En was hij niet de jongste Feyenoorder die ooit in een Europese finale stond?
Bonaventure Kalou 6
Hij blijft een man van extremen. Vleugelspitsen blijven spelers van momenten en Kalou demonstreerde dat ook in de finale. De Kuip hoopte op zijn slangenbewegingen, wilde dat hij danste langs de Duitse verdedigers, maar na rust moest ook Kalou uit zijn lijden worden verlost. De enige die danste was de Braziliaan Dede, zijn directe tegenstander.
Pierre van Hooijdonk 9
De Kuip was met stomheid geslagen dat 'Pi-air' niet tot man van de wedstrijd werd gekozen door de UEFA-jury, waarin ook Michel Platini zat. Die had toch moeten weten wat een gave het is om zo de vrije trappen langs of over een muur te krullen? Maar Van Hooijdonk kreeg zijn erkenning toch wel. De handen gingen bij het publiek niet op elkaar maar omhoog en dat zegt voor Pierre genoeg.
Jon Dahl Tomasson 8
Voor elke meter die hij in de Kuip heeft afgelegd, kreeg hij gisteravond in elk geval een euro. Tienduizend in totaal, behorend bij de prijs die hij van de UEFA ontving. Hij heeft ze wel eens gemist, mogen we eufemistisch stellen, maar op het 'moment suprème' deed hij waarvoor hij vier jaar geleden naar Rotterdam-Zuid is gehaald. Ciao Johnny!
Leonardo 6
Aan invallen heeft hij een broertje dood en bij zijn eerste actie werd het ergste gevreesd. Maar het herstel was redelijk en de Braziliaan kon na afloop zijn vreugdetranen weer tonen. Hij blijft een bijzonder nummer in het Feyenoord-gezelschap.
Ferry de Haan 6
Had kennelijk maar één opdracht in zijn hoofd: de totale uitschakeling van Jan Koller. Nou, daar had hij precies elf seconden voor nodig. Alleen bleek Koller nog niet geveld.
Johan Elmander 6
Waar het Kalou niet lukte Dede af te stoppen, sloeg ook Elmander vergeefs op hol. De Zweed wacht nog op het vervolg van zijn voorzichtige doorbraak destijds in München, waar hij liet zien meer in zijn mars te hebben dan het grote publiek steeds ziet.
VAN PERSIE: DIT SHIRT IS VOOR MIJN VADER
Rotterdam - Waar andere spelers in hun lange loopbaan misschien wel nooit aan toe komen, is voor Robin van Persie al na een half jaar in de hoofdmacht werkelijkheid geworden. Het 18-jarige talent danste na afloop dolgelukkig over het veld met de UEFA Cup in zijn handen. In het eigen Feyenoord-shirt met nummer 32. ,,Een Duitse speler wilde het shirt met me ruilen, maar ik heb nee gezegd,'' jubelde Van Persie. ,,Dit shirt is voor mijn vader.''
De linkerspits trof in Evanilson niet de eenvoudigste tegenstander van BVB. Na ruim een uur - en op de valreep nog met een gele kaart op zak voor tijdrekken - werd hij ingeruild voor Leonardo. ,,Ik was niet op, maar de trainer koos voor een wissel. Dat neem ik hem echt niet kwalijk. Ik ben de trainer erg dankbaar dat ik weer in de basis mocht beginnen. Er is natuurlijk het een en ander gebeurd en toch blijft hij vertrouwen in me houden.''
Schop
De zenuwen waren bij de jonge Rotterdammer snel verdwenen. ,,Ik kreeg al gauw een schop en toen waren de zenuwen weg. Dan maakt het me ook niet meer uit tegen wie ik speel.''
Tomas Rosicky, de andere jongeling (21) op het veld, stak de hand in eigen boezem. ,,We hebben de treffers door fouten weggegeven,'' aldus de kleine Tsjech van Borussia. ,,In de rust hebben we gezegd: we gooien alles op alles. Of het nou 4-0 of 2-0 wordt, het maakt niet uit. De 2-1 bracht de hoop terug, maar toen Tomasson scoorde kregen we weer een dreun. We hebben verloren, maar dat is nou eenmaal voetbal. Zondag werden we kampioen en waren wij gelukkig.''
Ferry de Haan mocht zes minuten voor tijd uit het trainingspak om de krappe voorsprong over de streep te trekken. ,,En dan ook nog tegen Jan Koller, de moeilijkst bespeelbare tegenstander. Binnen vijftien seconden had ik een gele kaart te pakken. Ik dacht 'ik kom even voor hem', maar zo'n schoenmaat vijftig, daar ben je niet zomaar langs. Ik schrok van die kaart, maar was wel meteen wakker.''
Kees van Wonderen had begrip voor de beslissing van burgemeester Opstelten om geen huldiging te houden in de binnenstad. ,,De affaire overschaduwt de finale,'' aldus Van Wonderen. ,,Maar we wilden graag spelen.'' De UEFA Cup is voor de 33-jarige verdediger een absoluut hoogtepunt. ,,Kampioen worden we de komende jaren echt nog wel een keer, maar een Europese finale speel je vaak maar éénmaal. Het was heerlijk om op dat podium te staan. Toen ik er stond, dacht ik bij mezelf: 'dit is het podium dat ik normaal alleen maar van televisie ken en nu sta ik er zelf op'. In de slotfase heb ik hem wel geknepen. Zeker in blessuretijd is het tegen een Duitse tegenstander een kwestie van overleven.''
De volgende tegenstander in een Europese wedstrijd is komende woensdag bekend als Real Madrid en Bayer Leverkusen elkaar treffen in de finale van Champions League. ,,Dat zal de eerste finale worden in de geschiedenis van het voetbal dat beide ploegen niet willen winnen, omdat de winnaar tegen ons speelt om de Super Cup,'' schaterde Van Wonderen het uit.
EUROPESE KROON ZET FEYENOORD WEER OP DE KAART
DE EUROPESE KROON die Feyenoord zichzelf heeft geschonken is er een die past op een glorieus Europa Cup-seizoen, dat door een aaneenschakeling van spektakelstukken misschien wel het mooiste internationale jaar uit de geschiedenis van de Rotterdamse club mag worden genoemd. De overwinning op de kampioen van Duitsland vulde na Glasgow, Eindhoven en Milaan de Kuip voor de vierde keer in 2002 met tranen van ongekende vreugde en emoties.
Aan de prestaties van 1970 (Europa Cup 1) en 1974 (UEFA Cup) zal nooit iemand iets afdoen. Maar de grote namen waarmee in deze Europese zegetocht is afgerekend, geven de spelers, de coaches en het legioen met recht het gevoel dat Feyenoord tussen de internationale elite van nu het ongelooflijke heeft bereikt. Wie daar ook nog eens de hectiek en tragiek in de aanloop naar de finale bij betrekt, weet dat Feyenoord onder extreme omstandigheden 'goud' heeft gepakt.
Ongeloof
Kees van Wonderen zei na de halve finale in San Siro dat hij zes jaar bij Feyenoord speelde en nog nooit de eindstrijd van een Nederlands bekertoernooi had meegemaakt. Hij had, voegde hij er ietwat komisch aan toe, buiten de kampioensschaal met Leo Beenhakker, nog geen 'denne-appel' gewonnen. In de twee decennia vóór hem was dat andere Feyenoorders ook niet gelukt. ,,En dan sta je nu opeens met die kolossale UEFA Cup in je handen,'' sprak hij in de nacht van woensdag op donderdag nog vol ongeloof op het feest van de spelers.
In de loop van het Europese seizoen bekroop meer Feyenoorders het gevoel dat er toch 'iets geweldigs' ging gebeuren. Maar waar die hoop en dat gevoel vandaan kwamen, wist eigenlijk niemand. Het Nederlandse voetbal zat internationaal vreselijk in de misère. Het Nederlands elftal zette zichzelf voor schut door de eindronden van het WK te missen, Ajax' Europese avontuur was snel voorbij en zowel Feyenoord als PSV werd in de eerste ronde van de Champions League al uitgeschakeld.
Tegen de stroom in werkte Bert van Marwijk, die het in de competitie ook nog eens zwaar had met zijn ploeg en in een bepaalde fase zelfs onder flinke druk kwam te staan, aan een succesteam dat weinig individuele sterren kende maar als collectief op de juiste momenten durfde te exploderen.
Waar de spelers woensdagavond hun naam Europees hebben gevestigd, heeft ook Van Marwijk zijn definitieve erkenning gekregen. De coach verdient respect en credits voor het feit dat hij onder de moeilijkste omstandigheden zichzelf is gebleven en Feyenoord uiteindelijk naar een magnifieke hoofdprijs heeft geleid.
Het is een publiek geheim dat in de eerste helft van dit seizoen de trainer botste met zijn 'superspits' Pierre van Hooijdonk, die regelmatig de confrontatie zocht en zelden een blad voor de mond nam. De Oranje-international en de coach groeiden, al dan niet door de Europese successen, in de tweede helft van dit seizoen steeds dichter naar elkaar toe. Die twee-eenheid was cruciaal voor het groepsproces van Feyenoord, omdat de hele selectie vanaf de eerste dag met argusogen de situatie tussen Van Hooijdonk en Van Marwijk had gevolgd.
Uitzonderlijke klasse
Zonder Van Hooijdonks formidabele vrije trappen en de daaruit voortvloeiende overwinningen zou de Stadionclub nooit de UEFA Cup hebben binnengehaald. Feyenoords sleutel voor het huidige succes zat hem in het collectief plus Van Hooijdonk. Elke grote ploeg heeft een sterspeler nodig die het team kan voorzien van extra klasse. De rechtervoet van Van Hooijdonk, zo weten ze nu in Freiburg, Glasgow, Milaan en Dortmund, is er zelfs een met uitzonderlijke klasse.
Dat Feyenoord met die specifieke kwaliteit niet in staat is gebleken ook nationaal een hoofdprijs te grijpen, zal niemand de club nu meer kwalijk nemen. Van de vier halve finalisten in de Champions League - Manchester United, Bayer Leverkusen, Barcelona en Real Madrid - heeft er niet één in eigen land het kampioenschap veroverd.
Armslag
De winst in de finale heeft Feyenoord financieel natuurlijk geen windeieren gelegd. Bovenop de 12 miljoen euro die al was binnengehaald, komt nu de winstpremie van 3,5 miljoen euro. Dat geeft de club armslag op de transfermarkt, die nodig zal zijn om het elftal kwalitatief op hetzelfde niveau te houden.
Alleen dat zal al een hele klus zijn, omdat met het bijna zekere vertrek van Brett Emerton en het verlies van Jon Dahl Tomasson het elftal aderlatingen zal ondergaat. Het is niet uitgesloten dat ook Bonaventure Kalou zich nog bij de Deen en de Australiër voegt. Verder staat Johan Elmander in de belangstelling van Heerenveen en de Zweed lijkt geen bezwaar te hebben tegen een ruil (met bijbetaling van Feyenoord- kant) met Anthony Lurling.
Vakantie
De Feyenoord-spelers reizen vanaf nu af naar het WK of gaan na de laatste oefenpartijtjes in het land op vakantie. Na de zomer begint het Europese circus weer met kwalificatie voor de Champions League en een optreden om de Europese Super Cup in Monaco tegen de winnaar van Real Madrid-Bayer Leverkusen. Feyenoord mag en zal intens genieten van de UEFA Cup, maar de opbouw van een nieuwe succesformatie is vandaag al weer begonnen.
HET ENE AFSCHEID IS HET ANDERE NIET...
Rotterdam - Na een half uur nam arbiter Vitor Manuel Melo Pereira uit Portugal een beslissing die van het afscheid van Jürgen Kohler een persoonlijk drama maakte. Daar stond tegenover dat de rode kaart voor de 105-voudig Duits international het begin was van het droomafscheid van Jon Dahl Tomasson.
De naar AC Milaan vertrekkende Deen loerde als een hyena op jacht naar de zwakste tegenstander. De Deen rook na een trage bal van Lars Ricken op Kohler zijn ultieme kans. ,,Iedereen weet dat Kohler een speler is met heel veel ervaring. Maar hij heeft natuurlijk niet meer de snelheid die hij vijf jaar geleden had. Hij wilde de bal terugspelen op zijn keeper, maar was te laat.''
De 29-jarige Tomasson worstelde zich langs Kohler, die vervolgens de Notbremse moest gebruiken. ,,En toen dacht ik Scheisse,'' baalde de Duitser nog lang na. Dat woord kwam weer over zijn lippen, toen Melo Pereira de rode kaart uit zijn borstzakje toverde. De 36-jarige mandekker, die in de pauze zijn excuses aanbood aan zijn ploeggenoten, gaf na afloop eerlijk toe dat de strafschop terecht was. ,,Ik had me uiteraard een heel ander afscheid van mijn carrière voorgesteld,'' voegde hij er aan toe. ,,Maar zoiets heb je niet altijd in eigen hand.''
Uniek
De verwijdering van de routinier, luidkeels door het legioen begeleid en bejubeld, was het startsein van de unieke afscheidsavond van Tomasson. De Deen gaf alles wat hij had om nog eenmaal te schitteren in de Kuip. ,,Of ik me realiseer dat ik het afscheid van Kohler verziekt heb?'' lachte Tomasson na een verkwikkende douche. ,,Hij is een unlucky son. Maar het was een zuivere strafschop. Ik kon doorlopen en hij schopte me neer.''
Over zijn eigen prestatie was de Deen meer dan tevreden. ,,Dit was de mooiste manier om afscheid te nemen van Feyenoord. Ik heb het geweldig naar mijn zin gehad in Rotterdam. Hier wonen mijn vrienden. Ik wilde vandaag ontzettend graag scoren en afscheid nemen met een trofee. En dat is gelukt. Of ik trots ben? Ja. Het was een mooie avond.''
Buitenspelpositie
Nadat Marcio Amoroso de Duitsers na rust nieuwe hoop had gegeven, sloeg Tomasson wederom toe. Shinji Ono stuurde de Deen moederziel alleen richting doelman Jens Lehmann. Op weg naar het doelgebied passeerde hij collega Pierre van Hooijdonk, die zich in buitenspelpositie bevond. ,,Maar Pierre deed niet mee aan het spel,'' vond Tomasson. ,,Het was een uitstekende beslissing van de scheidsrechter om door te laten spelen.''
Het derde doelpunt maakte de Deen in de ogen van een jury van internationale journalisten tot de opvallendste speler van de avond. Zij kozen de Scandinaviër tot man van de wedstrijd. Het leverde Tomasson een cheque van tienduizend euro op. De kersverse Milanees mag zelf uitzoeken naar welke liefdadigheidsinstelling de centen gaan.
Op 1 juni staat de schaduwspits tegenover de spijkerharde defensie van Uruguay op het WK. ,,Dit weekeinde ga ik met de Deense ploeg in trainingskamp. En vervolgens naar AC Milan. Maar de vier seizoenen bij Feyenoord en vooral deze avond zal ik nooit meer vergeten.''
PATRICK PAAUWE WACHT NA FINALE UREN OP EEN PLASJE
Brett Emerton werd net als alle andere Feyenoorders, die in pak de finale vanaf de tribune aanschouwden, door zijn ploeggenoten na afloop nauw bij de feestelijkheden op het veld en in de kleedkamer betrokken. Emerton, vonden de spelers, had natuurlijk dit seizoen een grote bijdrage geleverd. En dus moest hij mee het bad in, dreef hij in de champagne en stond hij 's nachts om twaalf uur opeens met een drijfnat kostuum buiten de Kuip. Toen moest het feest in de brasserie, waar alle voetballers met hun familie en vrienden een exclusieve party hadden, nog beginnen.
,,I am absolutely freezing,'' grijnsde Emerton. ,,Ik heb niks anders bij me en ik kan toch niet als enige in een trainingspak op zo'n feest gaan rondlopen. Er zit niks anders op dan even naar huis te gaan.'' Met een taxi sjeesde hij naar het Zuidplein - ,,I don't think Jan de Visser (Hoorn) would have gone home to change... - waarna hij een uur later weer goed gesoigneerd en in gezelschap van zijn verloofde Sara op het feest verscheen.
Daar zag Emerton net als de andere gasten hoe Henk Timmer zichzelf tot volkszanger nummer één van de Rotterdamse club had gebombardeerd. De reservedoelman hield de microfoon net zo klem als menige bal die op hem wordt afgevuurd. Met een uitgebreid karaoke-repetoire vermaakte Timmer de massa.
Emerton, ver na middernacht: ,,Fantastisch om het allemaal mee te maken. Je wil niet weten hoe ziek ik ben geweest van het feit dat ik deze finale niet kon spelen. Het is de grootste dreun in mijn hele Feyenoord-periode en in mijn carrière geweest. Vanaf maandag merkte ik door alle belangstelling, de duizenden supporters op de trainingen en de aandacht van de pers hoe deze Europa Cup-finale leeft. In Australië kan geen mens zich daar een voorstelling van maken.''
Niet alle spelers van Feyenoord lieten zich langdurig zien op het feest van de club. Ulrich van Gobbel, voor wie het seizoen al halverwege voorbij was, liet de drukte net als Igor Kornejev en Jan de Visser aan zich voorbijgaan. Voor dat trio was het eind van het voetbaljaar 2002-2002 minder leuk dan voor bijvoorbeeld Jon Dahl Tomasson, die in stijl afscheid nam.
Patrick Paaauwe verscheen pas tegen half twee. Dat was bijna drie uur na afloop van de wedstrijd. Waar hij al die tijd gebleven was? In de kamer van de dopingcontrole. Paauwe moest een miniscuul plasje afleveren, maar kreeg er urenlang geen druppel uit. In de wedstrijd en in de vrolijke chaos na de huldiging was elke druppel vocht al via de poriën het lichaam uitgegaan. ,,Wat een ramp,'' lachte Paauwe. ,,Shinji en ik waren allebei uitgeloot. Die kleine Japanner produceerde binnen de kortste keren een straal en ik zat daar maar.''
Tegen drie uur 's nachts had Paauwe de schade al aardig ingehaald en had hij net als zijn ploeggenoten het bier van UEFA-sponsor Carlsberg goed laten smaken. De hitte in de zaal en de baldadigheid bij de spelers leidde tot een nieuwe, zij het nette strip-act van het Feyenoord-gezelschap.
Overhemden werden opengescheurd, mouwen werden afgerukt en t-shirts van gasten werden kapotgereten. Kees van Wonderen kreeg met een zwarte vilstift een spontane tatoo op zijn bovenlijf getekend en vond het allemaal goed. Zijn broers liepen voorop in de polonaise. De centrale verdediger van Feyenoord is altijd een 'family-man' geweest en zorgde ervoor dat iedereen meedeelde in zijn succes. Eerder dit seizoen had hij de hele familie, ouders en broers, al op een vlucht gezet naar Milaan en had hij ook de hotels verzorgd.
Voor Paul Bosvelt was op het veld geen medaille bij de huldiging. De verklaring was simpel: ze waren op. De UEFA had geen rekening gehouden met het feit dat Feyenoord 28 spelers had ingezet en zo'n grote selectie op het podium zou brengen. Bosvelt zou de medaille later alsnog ontvangen.
'Dit is spannender dan mijn huwelijk'
DE KUIP ONTPLOFT, DE CUP IS VAN HET LEGIOEN!
¨Woensdag 8 mei, kwart voor negen. Het eerste fluitsignaal voor een historische wedstrijd. Het is één groot feest in de Kuip, vooral omdat iedere Feyenoord-supporter maar van één ding overtuigd is: die Cup blijft in Rotterdam. Het wordt 1-0, 2-0, 2-1, 3-1, 3-2. De spanning giert door de kelen. Dan om half 11: het laatste fluitsingaal. De Kuip ontploft, Feyenoord heeft de Cup in handen. Een geweldig feest barst los.
DE AANLOOP
Na een laatste blik op de bloemenzee voor het stadhuis, stappen de gelukkige supporters mét kaartje in de namiddag en vroege avond op tramlijn 23. Nog even klinkt het 'We love you Fortuyn, we do', maar eenmaal over de Erasmusbrug groeit de wens om van de eerste Europese finale in 28 jaar een voetbalfeest te maken. In het stadion hopen de fans na de vreemde week het ware wedstrijdgevoel te vinden. Al is 'Pimmie' nooit helemaal uit hun gedachten, het lijkt of de fans het grootste verdriet hebben achtergelaten op Noord. ,,Laten we winnen. Dan hebben we tenminste nog wat,'' zegt de ene fan. Een ander geeft acht, hét zo eigene gebaar van de Rotterdamse politicus. ,,At you service. This one is for you,'' klinkt het voor aanvang in de catacomben van de Kuip.
Zes minuten over acht, de tribunes zijn inmiddels volgelopen, de spelers komen het veld op voor hun warming-up. Het feest barst los in de beslotenheid van de Kuip, afgeschermd van de buitenwereld. Onder de klanken van 'You never walk alone' wiegen de Borussia- én Feyenoord-fans eensgezind heen en weer, de sjaals in de lucht.
Bij hun opkomst zien de elf Feyenoorders, op wie alle hoop is gevestigd, een zee van vuur. Het bengaals rood weerspiegelt in de glanzende cup, die lonkend op de middenlijn staat. De één minuut stilte voor Fortuyn gaat de mist in: een regiefoutje. De speaker vraagt uit naam van de UEFA om een minuut stilte uit respect. Wanneer de eerste mensen aanstalten maken op te staan geeft, tot ieders verbazing, scheidsrechter Melo Pereira het beginsignaal. De wedstrijd begint, zonder eerbetoon aan Fortuyn.
DE EERSTE HELFT
De stilte in het stadion tekent de spanning die ook is af te lezen op de gezichten. Spanning die verandert in ongeloof als Van Hooijdonk de opmerking 'te ver weg voor Pierre' in de achttiende minuut afstraft. De vrije trap van de Feyenoord-spits ketst af op de paal.
De Borussia-fans zingen 'Jürgen Kohler, Fussballgott'. Maar het afscheidsfeestje van hun held kent een ongenadig slot. De international haalt Tomasson onderuit in het strafschopgebied, krijgt rood op de koop toe en verlaat het veld met gebogen hoofd. Geen Feyenoord-fan die het ziet. Alle ogen zijn gericht op Van Hooijdonk, die voor de verlossing zorgt. Als de bal het doelnet raakt, kolkt de Kuip zoals het hoort. Opnieuw golven de tribunes op de klanken van 'Put your hands up for Pi-Air' als de bal klaar ligt voor een vrije trap. En in de veertigste minuut is het wél raak. Met een wonderschoon schot zet Van Hooijdonk het stadion opnieuw in lichterlaaie. De ingetogenheid wordt afgeworpen. De elf van Feyenoord worden bij het verlaten van het veld na 45 minuten hartstochtelijk toegejuicht.
DE RUST
In de rust vraagt vak U zich af of de 2-0 voldoende is. ,,Nog eentje erbij,'' meent Serge. ,,Want met Duitsers weet het je nooit, je hebt pas van ze gewonnen als ze in de bus zitten,'' vult Jan aan. De échte Feyenoord-fan is nog niet gerustgesteld. ,,Straks gaat het toch nog mis,'' klinkt de eeuwige twijfel. Want iedereen weet: ,,Het blijven Duitsers hè.''
DE TWEEDE HELFT
Het is ver in de tweede helft. Feyenoord leidt in de UEFA Cup-finale met 3-2 tegen Borussia Dortmund, maar de Duitsers blijven, zelfs met tien man, gevaarlijk aandringen. Het Legioen zucht en steunt. Ook Jan uit Barendrecht zit onrustig op zijn stoeltje. ,,Dit is spannender dan mijn huwelijk,'' stamelt hij vanaf de hoogste rij op vak U. Zijn vrienden lachen, maar voelen de haast ondraaglijke spanning met hem mee.
Het is al vaker voorgekomen in dit historische UEFA Cup-jaar. Slotfases waarin nog van alles kon gebeuren én ook gebeurde. Tegen SC Freiburg, Glasgow Rangers, PSV en ook Inter Milaan. Een rustige finale is de Feyenoord-fans niet gegund. Iedere keer weer op die klok kijken hoe lang het nog is.
Na de 3-1 van Tomasson lijkt de buit binnen. De wave wordt ingezet, maar stokt als Dortmund dankzij Koller fraai terugslaat, 3- 2. Een bloedstollende slotfase volgt, waarin de supporters het niet meer hebben en ademloos snakken naar een goed einde.
DE ONTLADING
De ontlading is groot na het laatste fluitsignaal. Supporters die zenuwachtig de laatste seconden aftelden, huilen bijna van geluk en schreeuwen de longen uit hun lijf. Het is gelukt: Feyenoord heeft de Cup. ,,We hebben 'm,'' klinkt het uit alle hoeken van het stadion. ,,Dat we dit nog mogen meemaken.'' De altijd meereizende Feyenoord-fans hebben al direct nieuwe plannen. Monaco is de volgende bestemming, zo wordt afgesproken. Aan de Franse zuidkust wacht op vrijdag 30 augustus de Champions League-winnaar (Real Madrid of Bayer Leverkusen) voor de Europese Super Cup.
Het Legioen is opgelucht, eindelijk weer een Europees succes voor Feyenoord. ,,Het is stil op het Leidseplein,'' schreeuwt de meute. ,,Steek die schaal maar in je reet.'' Het zijn verwijzingen naar het kampioenschap van Ajax dat nu volgens de fans door de UEFA Cup van Feyenoord ruim wordt overtroffen.
Als Paul Bosvelt de enorme beker in de lucht steekt, balt de liefde voor Feyenoord zich samen in één grote oerkreet. De Cup is van Het Legioen! De fans schreeuwen het uit. Als een hernieuwde belofte van eeuwige trouw aan hún club klinkt het 'You never walk alone'. In de hoop dat het volgende Europese succes niet opnieuw 28 jaar op zich laat wachten.
FEEST IN DE KUIP
In het vak van de verliezers, Borussia Dortmund, verschijnen na het fluitsignaal plotsklaps rood-witte shirts. Negentig minuten lang hielden deze Feyenoord- fans zich in het hol van de leeuw gedeisd, maar nu vieren ze feest. De truien gaan uit, de supporters bekennen kleur. Met de 20.000 andere rood-witten én de spelers op het veld gaan ze uit hun dak. De kledingstukken van de Feyenoorders vliegen door de lucht, hand in hand rennen de 'kameraden' van vak naar vak. Patrick Paauwe zelfs slechts gekleed in zijn onderbroek. Schoenen, sokken, shirtjes én broekjes vliegen de tribunes in. Het applaus rolt naar beneden.
Het zijn overigens niet alleen de Rotterdamse fans die een half uur na afloop van de wedstrijd blijven applaudiseren voor de nieuwe UEFA Cup-houder. De Borussia- fans laten zich van hun beste kant zien. Ondanks het verlies van hun team, zijn ze zo sportief dat ze klappen voor de Rotterdammers. Ze protesteren zelfs niet als er bengaals vuur naar hun vak wordt gegooid door Feyenoord-supporters uit aangrenzende vakken. De Nederlandse fans in het vak worden met geen haar gekrenkt.
Pierre van Hooijdonk steelt de harten van de Dortmund-aanhangers wanneer hij zijn sjaaltje gooit naar het inmiddels leegstromende tribunevak met Duitse supporters. De handen gaan nog harder op elkaar bij de Duitsers. Een zeer sportief gebaar, niet alleen van de Feyenoord-speler maar ook van de Dortmund-fans.
Een half uur na de ereronde staart Chiel de Ridder tussen de rotzooi op de tribunes stil naar het lege veld. De beelden van de wedstrijd trekken aan de Emmeloorder voorbij. ,,Voor deze club zou ik sterven. Dit pakken ze ons niet meer af! De spelers hebben zo énorm geknokt. Prachtig! Maar ik was continue bang. Dat het toch mis zou gaan. En toen het laatste fluitsignaal klonk, pinkte ik een traantje weg. Écht waar!''
HET VERTREK
De terugreis van de Kuip naar de Coolsingel is een groot feest. Supporters in de propvolle trams, maar ook fietsers, worden toegejuicht vanaf de balkons op de Laan op Zuid en de Schiedamsedijk. Toeterende auto's en taxi's zorgen voor Zuid-Europese taferelen. Bij het Luxor Theater gaat net de voorstelling 'Titanic' uit. Het verbaasde publiek kan op KPN-toren bij de Erasmusbrug lezen dat Feyenoord heeft gewonnen. Het schip van Zuid is niet gezonken. De fans hebben echter maar een doel voor ogen: zo snel mogelijk naar de Coolsingel.