FEYENOORD PLAATST ZICH VOOR CHAMPIONS LEAGUE
Feyenoord heeft zich geplaatst voor het Champions League-toernooi, door Fenerbahçe voor de tweede maal te verslaan. Ono en Buffel deden wat weinigen is gegeven. Zij kregen met hun doelpunten het fanatieke Turkse publiek stil: 0-2. Feyenoord werd de hel voorspeld in Instanbul en daar bleek geen woord van gelogen.
Op het moment dat de Rotterdamse ploeg zich in het luxueuze Conrad-hotel nog voorbereidde op het treffen van die avond met de Turken, werd aan de andere kant van de Bosporus door tienduizenden fanatiekelingen al een warm welkom voorbereid. Uren voor aanvang van de wedstrijd waren de Fenerbahçe fans al samengekomen op de tribunes achter het nog lege doel, om elkaar zo veel mogelijk op te zwepen voor het cruciale duel van die avond. En tegen de tijd dat de Rotterdammers op de plaats van bestemming waren aangekomen, zo’n anderhalf uur voor de aftrap, kookte het Sükrü Saraçoglu stadion al bijna over van emoties.
De hectiek op de tribunes bleek de voorbode van een vurig begin van de wedstrijd, waarin Feyenoord bijna van de sokken werd gelopen door de Turken. Zo behoudend als Fenerbahçe twee weken eerder in Rotterdam was gestart, zo fanatiek zocht het nu in de openingsfase de aanval. Feyenoord moest direct alle zeilen bijzetten om de schade beperkt te houden. Op de flanken was dat een klus die vaak slechts met kunst- en vliegwerk kon worden geklaard. Met name Christian Gyan had moeite z’n draai te vinden in de heksenketel van Istanbul, al trok hij later in de wedstrijd aardig bij.
Het schot waarmee Revivo de Turkse fans al na vier minuten deed opveren, zette de trend voor de eerste twintig minuten. Het spel speelde zich toen grotendeels op Feyenoord helft af, maar voor echt reëel gevaar wisten de Turken toch niet te zorgen. Revivo loste een aardig schot na een vloeiende combinatie rond het strafschopgebied, maar Zoetebier stond toen op z’n post. Ook Ortega probeerde het nog een keer van afstand, maar zijn poging vloog over.
Feyenoord, dat moeite had met het droge en hobbelige veld, kon daar lange tijd weinig tegenover stellen. Pas na dik 25 minuten kon de ploeg iets tonen van de aanvallende aspiraties die Bert van Marwijk in aanloop naar het treffen had voorspeld. Het was wel gelijk de beste aanval van de eerste helft. Een vloeiende combinatie, diagonaal over het veld, bracht de bal uiteindelijk bij Emerton. De Australiër leek de beslissing al vroeg in de wedstrijd op z’n schoen te hebben, maar Emerton stuitte op Rüstü. De rebound kwam via Van Hooijdonk voor de voeten van Kalou, maar voor hem was de hoek te moeilijk om te kunnen profiteren. Zijn schot werd door Mirkovic geblokt.
Het Rotterdamse speldenprikje leverde geen direct resultaat op, maar had indirect toch z’n waarde. Feyenoord kroop hierna immers plotseling uit z’n schulp en werd daar al snel voor beloond met een aantal puike mogelijkheden. Kalou speelde daarin vaak de hoofdrol. Met een heerlijke solo in het zestienmetergebied en een knappe uitbraak die niet meer dan een hoekschop opleverde, bezorgde hij de fijnproevers een paar unieke momenten. Maar de Afrikaan toonde in Istanbul gelijktijdig ook z’n grillige karakter. Met knullig balverlies maakte hij z’n trainer bij tijd en wijle wanhopig.
De verlossing voor Bert van Marwijk kwam echter al snel in de tweede helft. Weer was het Ono die Feyenoord op een cruciaal moment te hulp schoot. De tweede helft was amper vijf minuten oud, toen hij de eerste de beste mogelijkheid van Feyenoord verzilverde. Zijn treffer was een kopie van de goal in de eerste wedstrijd in Rotterdam. Het enige verschil was dat het ditmaal de rechtervoet was, waarmee Ono het vonnis op een bekeken manier velde.
De goal van Ono bracht Feyenoord niet alleen op een onverwacht moment in een riante uitgangspositie voor de resterende minuten, het liet het Fenerbahçe stadion ook bijna exploderen van frustratie.
Edwin Zoetebier was daar als eerste het slachtoffer van. De fanatieke Turkse fans gooiden alles wat los en vast zat richting het hoofd van de Volendammer. Zoetebier zelf bleef betrekkelijk koel onder het bombardement, maar op de bank kookte Bert van Marwijk van woede. Toen hij zich beklaagde bij de Duitse arbiter, had de Feyenoord coach het gedaan. Van Marwijk werd naar de tribune gestuurd door de scheidsrechter. Merk ging plotseling op z’n strepen staan, maar greep niet in toen Kalou een stuk plastic naar z’n hoofd kreeg geslingerd.
In de catacomben vernam Van Marwijk dat zijn assistenten Metgod en Been de Belg Thomas Buffel inbrachten. Het bleek een gouden greep, want Buffel scoorde in de slotfase de 0-2. Van Marwijk moet het allemaal vol trots hebben aanschouwd. Feyenoord flikte in de tweede helft immers waar maar weinig ploegen tot nu toe in zijn geslaagd: het kreeg het gevreesde Sükrü Saraçoglu-stadion geleidelijk aan doodstil.