REAL MADRID MAATJE TE GROOT: 3-1

Feyenoord stond in Monaco tegenover de beste aanvallers ter wereld, maar de ironie van het lot bepaalde dat het uitgerekend een Feyenoorder was die de eerste goal achter Zoetebier schoot. In het enthousiasme van de Rotterdamse defensie om een voorzet van Roberto Carlos weg te werken, belandde de bal uit eindelijk via de voet van Patrick Paauwe in het doel. De wedstrijd was amper een kwartier oud, toen Feyenoord daardoor al tegen een 0-1 achterstand aankeek. Zo kende Feyenoord de slechtst denkbare start. Anthony Lurling had een paar uur eerder in het Meredien hotel nog voorspeld hoe belangrijk de openingsfase zou zijn. ‘We zullen er in het begin kort op moeten zitten. Als we Madrid vroeg weten vast te zetten en geen ruimte geven, hebben we misschien een kans’. Het was een nobel streven, maar het kwam er in Monaco geen moment van. Daarvoor was de individuele klasse van de Spanjaarden te groot, draaide de witte motor uit Madrid veel te veel toeren. Feyenoord werd in de openingsfase overlopen. De ploeg kwam telkens net een stap te kort. Na 21 minuten kon Madrid daar voor de tweede maal van profiteren. Zidane zette de aanval op aan de linkerflank, Guti bediende Roberto Carlos met een subtiel hakje, waarna de Braziliaan zijn specialiteit mocht tonen. Met een onhoudbare knal in de bovenhoek versloeg hij Zoetebier, de doelman die in de openingsminuten nog tot drie keer toe knap had weten te redden. Tegen de kanonskogel van Roberto Carlos had de Volendammer echter geen verweer: 0-2. Even dreigde de Super Cup finale te ontaarden in een Madrileense gala voorstelling. Het ontzag van de Rotterdammers voor de sterren van Del Bosque leek op dat moment groter dan noodzakelijk. Het zorgde er voor dat het spel van Feyenoord doodsloeg. Maar gelukkig had Feyenoord in Monaco de steun van het Legioen, dat met minstens 5000 man ter land, ter zee en in lucht achter de ploeg was aangereisd. De fans hielpen Feyenoord met hun aanmoedigingen precies op het goede moment over het dode punt heen. De eerste indicatie van het voorzichtige Rotterdamse herstel, kwam in de 38ste minuut. Lurling wurmde zich over de as van het veld langs een aantal Madrileense verdedigers en wist een schot te produceren. Zijn poging ging net naast. Even later was het Bosvelt die voor de tweede speldenprik wist te zorgen. Feyenoords aanvoerder schoot van afstand, maar zag zijn knal net over de lat gaan. Real Madrid bleef onveranderd de dienst uitmaken op het veld, maar Feyenoord gaf nu wel meer tegengas dan voorheen. Toen het eenmaal duidelijk was dat Real Madrid in z’n sterkste opstelling een paar maten te groot was voor de UEFA Cup-winnaar, besloten de Nederlandse supporters hun avond niet te laten verpesten door de Spaanse sterren. Hun enthousiasme groeide met de minuut. Wie alleen zou afgaan op de stemming in het stadion, zou zweren dat Feyenoord een riante voorsprong had tegen Madrid. De realiteit was anders en bleef ook in de tweede helft gehandhaafd. Al toonde Feyenoord wel meer en meer z’n tanden. Lurling zette daarvoor de toon door een afstandsschot in de openingsfase van deel twee. Zijn poging werd gestopt, maar bracht wel even wat vuur in het Rotterdamse spel. De kans dat Feyenoord zou scoren, leek echter nog heel ver weg. Redding kwam echter van de man van wie dat, gezien zijn reputatie, mocht worden verwacht. Zijn eerste poging was in de eerste helft nog in de muur beland, maar toen Pierre van Hooijdonk na 55 minuten voor de tweede maal de kans kreeg om vanuit een vrije trap te scoren, was het wèl raak. De doelman die een passend antwoord heeft op de specialiteit van Pi-Air moet nog geboren worden, dus had ook Casillas het nakijken: 1-2. De goal van Van Hooijdonk leek een nieuwe fase van de wedstrijd in te luiden, een waarin de roodwitte vechtmachine wellicht nog voor een stunt kon zorgen. Die hoop vervloog echter al snel. Madrid had nog geen vijf minuten nodig om de zaak recht te trekken. Een voorzet vanaf de rechterflank werd door Figo panklaar gelegd bij de tweede paal, waar Guti ongehinderd kon inkoppen: 3-1. Het bracht Bert van Marwijk er toe om Thomas Buffel in te brengen, de jonge Belg die een paar dagen eerder in Istanbul nog de aandacht op zich had gevestigd met een uitstekende invalbeurt. Hij viel in voor Gyan, maar ook de hardwerkende Buffel kon niets meer aan de stand veranderen. Voor aanvang van de wedstrijd was het Feyenoords grootste vrees dat het zou worden vernederd door de sterren uit Madrid. Daar kwam het in Monaco niet van. Maar twee keer een topprestatie leveren in één week, bleek wel te veel gevraagd voor de Rotterdammers. Zeker met Real Madrid als tegenstander. Het Legioen realiseerde zich dat ook. Het begeleidde de aftocht van de Rotterdammers met een applaus en het spreekkoor ‘Feyenoord bedankt’.