KLEINE PARDO GROTE MAN IN NEWCASTLE

Bert van Marwijk had het zijn team vlak voor vertrek naar St. James’ Park nog maar eens voorgehouden: Feyenoord moest op de een of andere manier zien het eerste kwartier van de wedstrijd te overleven. Zouden de Rotterdammers die openingsfase ongeschonden doorkomen, dan was een substantieel deel van de missie in Noord-Engeland al geslaagd. In de beschermende omgeving van het Marriot hotel waarschuwde de coach voor de stormloop die zijn elftal later op de avond zou kunnen verwachten en drukte zijn spelers op het hart vooral die periode het hoofd koel te houden. Op het sfeervolle St. James’ Park ontrolde zich echter een heel ander scenario. De ploeg van Bobby Robson probeerde de gasten uit Holland dan wel te overrompelen, verder dan een paar plaagstootjes kwamen de Engelsen in die openingsminuten niet. Bellamy schoot voorlangs, Zoetebier moest een keer in actie komen bij een schot van Dyer en ook Robert kreeg een mogelijkheid, maar van de gevreesde belegering van het Rotterdamse doel was in die eerste minuten nog geen sprake. Daar kwam het ook niet van, omdat Pardo de wedstrijd al na vier minuten spelen een heel ander gezicht gaf. Een hoge bal richting Buffel werd slecht weggewerkt door O’Brein, waarna de bal met enig geluk voor de voeten van Pardo viel. De Chileen kon ongehinderd aanleggen voor een schot, twijfelde geen moment of hij dat wel moest doen en ramde de bal met een indrukwekkende curve achter Given. Daarmee kreeg Feyenoord de droomstart waarvan het niet eens had durven dromen. De 0-1 voorsprong gaf Feyenoord de rust en het zelfvertrouwen om de regie van de wedstrijd in handen te nemen. Met Bosvelt en Ono als regisseurs op het middenveld en Van Wonderen en Paauwe als de geroutineerde opbouwers achterin, zette Feyenoord de Engelsen meer en meer klem. Nog geen vijf minuten na de openingsgoal kreeg Feyenoord zelfs kans op een tweede doelpunt. Bosvelt kopte door op Buffel. De razendsnelle Belg sprintte in één lijn richting goal van Given, maar werd daarbij zo opgejaagd dat zijn schot naast ging. Daarmee verzuimde hij Feyenoord de kans te geven om de wedstrijd nog meer te controleren. Newcastle kreeg zo ook de mogelijkheid om zich enigszins te herstellen en kreeg zelfs een grote mogelijkheid op 1-1. Bellamy leek te gaan profiteren van een slim opgezet ééntweetje, maar vlak voordat de bal de doellijn zou passeren greep Emerton in. Uitgerekend de door Newcastle zo begeerde Australiër maakte de inzet met een indrukwekkende glijpartij onschadelijk. Feyenoord raakte niet van slag door het aanzwellende offensiefje van Newcastle en herstelde zich al snel. Het combinatiespel van de Rotterdammers lijkt met de week beter te worden en bleek ook in Engeland een wapen van formaat te zijn. Dat werd het best geïllustreerd door de kans die Emerton na een krap half uur spelen kreeg. Zijn schot werd weggetikt door Given, maar de aanval die eraan vooraf ging was van een indrukwekkende vernuftigheid. Met een serie van korte combinaties verplaatste Feyenoord ogenschijnlijk moeiteloos het spel van de rechter- naar de linkerkant van het veld, zonder dat de Engelsen er ook maar een voet tussen konden krijgen. Het antwoord van de thuisploeg was voorspelbaar. Meer en meer werd door de mannen van Robson de lange bal gehanteerd. Toen eenmaal duidelijk was dat zowel Van Wonderen als Paauwe betrekkelijk weinig moeite hadden met het wegwerken van dergelijke aanvallen, leek Feyenoord de Engelsen juist te willen dwingen tot die speelwijze. Met Thomas Buffel die als een mug zijn storende werk in de zwart-witte defensie deed, werd Newcastle belet om van achteruit op te bouwen. Die aanpak werkte goed, al werd gaandeweg de wedstrijd wel duidelijk dat Feyenoord daarbij ook veel te danken had aan zijn doelman. Zo pareerde Zoetebier onder andere een schot van Shearer met een indrukwekkende reflex en tikte hij in de slotfase van de eerste helft ook een inzet van Bellamy attent over de lat. In de tweede helft groeide Zoetebier verder in zijn rol. Binnen het kwartier zette hij zijn vuisten achter een vlammend schot van Shearer en werkte hij een listige kopbal van Solano over de lat. Later had de Volendammer wel hulp nodig van zijn ploeggenoot Ono, toen die een inzet van Shearer van de lijn kopte. Feyenoord kwam in die eerste vijftien minuten van de tweede helft even in zwaar weer terecht, maar herstelde zich gaandeweg goed. Sterker nog, de Rotterdammers kregen zelfs de eerste grote kans van de tweede helft. Buffel gleed aan de rechterkant op indrukwekkende wijze tussen twee man door en gaf Ono de mogelijkheid om van dichtbij in te tikken. Het leek een mogelijkheid die de Japanner op het lijf geschreven was, maar zijn schot was niet alleen onzuiver maar ook veel te zacht. Het antwoord van Newcastle kwam snel. Bellamy schampte met zijn schot de lat, vlak voordat hij werd vervangen door Lua Lua. De invaller verpeste het Rotterdamse feestje bijna in de slotfase, maar tot opluchting van alles en iedereen bij Feyenoord ging zijn schot naast.