GELREDOME BLIJFT SPOOKHUIS VOOR FEYENOORD

Bert van Marwijk had in Arnhem een legpuzzel op te lossen, maar kreeg pas vlak voor tijd te horen over welke stukjes hij kon beschikken. Dat hij het tegen Vitesse zonder Van Hooijdonk en Paauwe moest doen, wist de coach al voor vertrek naar Gelderland. Van Hooijdonk is vanwege een haarscheur in het kuitbeen voor vier weken uitgeschakeld en ook Paauwe bleek al op de zaterdagtraining niet fit genoeg voor de partij tegen Vitesse. Of Van Marwijk dan wel kon beschikken over Van Wonderen en Bosvelt, bleef tot aan de warming up een vraagteken. Beiden mochten de beslissing zelf nemen. Zowel Van Wonderen, die op vrijdag ziek was geworden, als aanvoerder Bosvelt gaven na het opwarmen aan fit genoeg te zijn voor een basisplek. Dat was een meevaller voor Van Marwijk, zoals ook het feit dat hij eindelijk zijn favoriete linksback Ramon van Haaren vanaf het begin kon inzetten hem tevreden moet hebben gestemd. Van Haaren was niet de enige Feyenoorder die na lange tijd weer in de basis opdook. Dat gold ook voor Glenn Loovens. De verdediger was lange tijd geblesseerd en miste dus behoorlijk wat spelritme toen hij de grasmat van het Gelredome betrad, al had hij dat gemis eerder in de week als basisspeler van Jong Oranje tegen Jong Oostenrijk wel enigszins goedgemaakt. Een andere opvallende naam in de opstelling van Feyenoord, was die van Robin van Persie. Uitgerekend in het stadion waar hij zich een jaar eerder voor het eerst aan het grote publiek presenteerde, maakte hij nu z’n rentree als basisspeler. Zijn aanwezigheid ging ten koste van Pardo, die ditmaal moest toekijken vanaf de bank. Van Persie ontpopte zich in de eerste helft, net als de eveneens teruggekeerde Kalou en Buffel, als een van de gevaarlijkste Feyenoordspelers, maar daar was dan ook niet al te veel voor nodig. Het liep tenslotte niet bepaald soepel bij de Rotterdammers. Te veel onnodig balverlies, te veel slordigheden en te weinig daadkracht bij tegenaanvallen, braken Feyenoord al snel op. Toch was de eerste kans van de wedstrijd wel voor Feyenoord. Kalou werd op avontuur gestuurd door Emerton, kapte doelman Jevric uit en besloot de vrij staande Buffel te negeren. Kalou schoot liever op doel. Het leverde geen resultaat op. En dat was jammer, omdat Feyenoord daarna eigenlijk geen uitgespeelde kans meer zou krijgen. Waar Feyenoord steeds minder sterk ging spelen - het best geïllustreerd door de storende slordigheden van Song, Ono en Emerton - rook Vitesse juist z’n kans. Janssen had al een waarschuwingsschot gelost dat knap door Zoetebier was gekeerd, toen het na een half uur spelen alsnog fout ging bij Feyenoord. Emerton gaf met balverlies het startschot voor een Arnhemse aanval, die uiteindelijk door Claessens werd verzilverd: 1-0. Feyenoord, dat het moest doen met de steun van het beperkte aantal supporters dat de boycot van bestuur, management en overige fans hadden genegeerd, begon met die stand ook aan deel twee van de wedstrijd. Het begin van de tweede helft, gaf weinig reden tot hoop bij de Rotterdamse fans op de tribune. Tot Vitesse ging wisselen. Feyenoord profiteerde toen slim van gebrek aan concentratie bij de thuisploeg. Kalou kopte de bal voor de voeten van Buffel, die een lange run op doelman Jevric besloot met de gelijkmaker: 1-1. De goal van Buffel zorgde even voor nieuw elan bij Feyenoord. Toch werd gaandeweg deel twee duidelijk dat Van Marwijk moest ingrijpen om Feyenoord echt aan het voetballen te krijgen. Dat ingrijpen gebeurde uiteindelijk een kwartier voor tijd. Kort nadat Van Persie een goede mogelijkheid onbenut had gelaten, moest Emerton het veld verlaten. Hij werd vervangen door Lurling. Later kwam ook Pardo nog in het veld voor Van Persie. De Chileen gaf z’n visitekaartje af door in blessuretijd Buffel vrij voor de keeper te zetten. De Belg gleed voor de tweede maal langs Jevric en leek de winnende treffer te gaan scoren, maar Buffel had z’n zenuwen niet onder controle en schoot over. Zo bleef het in Arnhem alsnog 1-1 en leed Feyenoord andermaal kostbaar puntverlies.