KUIPKOORTS GEEN VAT MEER OP LURLING
Feyenoord had om meer dan één reden een overwinning op Willem II nodig en voldeed op hartverwarmende wijze aan die eis. De dreigende onrust rond het team werd met een klinkende 5-1 overwinning de kop ingedrukt. Grote man in De Kuip was Anthony Lurling. Vol hernieuwd zelfvertrouwen schoot hij tweemaal raak. Ook Song scoorde zijn eerste treffer in het roodwit, waardoor Feyenoord nu weer de derde plek op de ranglijst inneemt.
Bert van Marwijk gebruikte de dagen tussen het debacle in Kiev en de competitiewedstrijd tegen Willem II om zijn ploeg op scherp te zetten. De coach had zich gestoord aan de stuurloze manier waarop Feyenoord zonder z’n routiniers Bosvelt en Van Hooijdonk in de Oekraïne ten onder was gegaan en eiste dat de overgebleven spelers dit keer wel hun verantwoordelijkheid zouden pakken. Daarnaast benadrukte de coach voorafgaande aan de wedstrijd nog maar eens dat er slechts één remedie bestond tegen de dreigende onrust rond de club: winnen van Willem II.
Had Van Marwijk zich in aanloop naar het treffen nog gekscherend afgevraagd of hij tegen de Tilburgers wel een representatief elftal op de been kon brengen, toen scheidsrechter Van Egmond in een uitverkochte Kuip voor het beginsignaal floot bleek de schade eigenlijk wel mee te vallen. Feyenoord moest het weliswaar nog steeds doen zonder de geblesseerde Van Hooijdonk en Van Haaren, maar voor de rest leek het elftal toch sterk op de favoriete formatie van Van Marwijk.
Op de linkerflank was zijn voorkeur uitgegaan naar Lurling boven Van Persie. Dat was geen verrassing, gezien de vroege wissel en de daaropvolgende kritiek die Van Persie in Kiev had moeten ondergaan. De andere twee kandidaten voor die positie, Leonardo en Pardo, waren respectievelijk geblesseerd en ziek. Lurling voelde dus aan z’n water dat hij nu z’n kans moest pakken en deed dat ook.
Waar het optreden van de nieuweling in De Kuip tot nu toe was omgeven door een constante waas van onzekerheid, bleek Lurling deze zaterdagavond de schroom eindelijk van zich te hebben afgegooid. Van de Kuipkoorts die hem in voorgaande wedstrijd nog knikkende knieën had bezorgd, was in zijn optreden geen spoor meer te ontdekken. Lurling toonde zich plotseling brutaal, zocht waar mogelijk zo veel mogelijk zijn directe tegenstander Jaliens op en zorgde met name in het eerste half uur van de wedstrijd voor het meeste gevaar aan Feyenoord zijde.
Op het moment dat het tot nu toe sceptische Legioen ook Lurling met applaus begon te belonen, stond Feyenoord al met 1-0 voor. Kalou, die zich ook overduidelijk de kritiek van zijn trainer had aangetrokken, was na veertien minuten in het strafschopgebied langs z’n tegenstander gegleden, om vervolgens Emerton te bedienen. De mogelijkheid die de Australiër kreeg leek niet te missen, maar Emerton bewees het tegendeel. Gelukkig voor Feyenoord was Bosvelt ter plekke om toch de score te open. Hij schoot uit de rebound raak: 1-0.
Feyenoord kreeg dus precies het begin dat het nodig had. Maar minstens zo belangrijk was het feit dat de thuisploeg gewoon gas bleef geven. Lurling schiep een aantal aardige mogelijkheden, maar scoorde niet. Willem II deed dat, geheel tegen de verhouding in, wel. Hoewel er een overtreding op Rzasa aan vooraf ging mocht Ceesay voorzetten, waarna het voor Van der Gun een koud kunstje was om gelijk te maken.
Het bleek een speldenprikje, want Feyenoord pakte de draad direct weer op. Eerst scoorde Kalou vlak voor de rust 2-1. En ook in de tweede helft, bleef het Feyenoord dat de klok sloeg. Lurling kreeg de goal die hij verdiende en vierde die bevrijdende eerste treffer met het hele elftal.
Daarna was het de beurt aan die andere nieuweling die nog droog stond. Na een heerlijke pass van Lurling liet Chong-gug Song zien wat hij in huis heeft. Met de rust van een monnik nam hij de bal aan, kapte z’n tegenstander uit en prikte de bal vervolgens met dodelijke precisie in de kruising. Het was de mooiste goal van de avond. Ook de Koreaan vierde zijn treffer op geheel eigen wijze. De diep gelovige Song viel in De Kuip uit dankbaarheid op z’n knieën.
Er was nog geen uur gespeeld, toen Feyenoord al op een 4-1 voorsprong stond. En het werd de Rotterdammers nog gemakkelijker gemaakt, toen Ceesay na een charge op Rzasa met rood van het veld werd gestuurd. Daarna brak voor Feyenoord het moment aan waarop een keuze moest worden gemaakt: doordrukken om het zelfvertrouwen een extra kick te geven, of inhouden met het oog op de nakende wedstrijd tegen Juve.
De Rotterdammers kozen uiteindelijk voor de eerste optie. Feyenoord bleef op jacht naar doelpunten en werd daar al snel voor beloond. Lurling gaf zijn beste wedstrijd als Feyenoord nog meer glans en scoorde zijn tweede- en Feyenoords vijfde treffer. Dat uitgerekend hij werd verkozen tot ‘man of the match’ was dan ook geen verrassing.