GERARD MEIJER HERDENKT STERFDAG ERNST HAPPEL
Donderdag was het precies tien jaar geleden dat Ernst Happel overleed aan de gevolgen van kanker. De Oostenrijker staat voor altijd in het geheugen gegrift van alle Feyenoordfans, omdat hij de trainer was van het team dat in 1970 de Europacup I naar Rotterdam wist te brengen. Verzorger Gerard Meijer kijkt nog steeds met veel genoegen terug op de samenwerking met de coach. ‘Happel was gewoon Happel, hij was uniek.’
In 1966 had Happel zich in een interview nog verwonderd afgevraagd waarom Feyenoord niet aan de Europese top stond. De lijfspreuk van Feyenoord (Geen woorden, maar daden) was de Oostenrijker blijkbaar op het lijf geschreven, want in 1969 maakte hij de overstap van het Haagse ADO naar de Kuip om dan zelf maar voor die aansluiting met de topteams te zorgen. Gerard Meijer, toen al in dienst van de Rotterdamse club, kan zich die eerste dag nog goed herinneren: ‘Hij kwam meteen na me toe en wilde een afspraak bij me thuis maken. Die avond heeft hij alles over de spelers doorgenomen, karakters, kwaliteiten, alles. Ik heb de daaropvolgende jaren uitstekend met hem samengewerkt. Hij zei: ‘Ik bemoei me niet met jouw werk als je het goed doet, dan hoop ik dat jij je niet met mijn werk bemoeit. Ach, Happel was een fantastische man. Hij verstond zijn vak ook goed, met slechts één blik kon hij het veld overzien en wist dan meteen wat er moest gebeuren. Met zijn verschijning en kwaliteiten dwong hij respect af.’
BENZINESTATION
De Oostenrijker had bovendien een zeer goede band met iedereen binnen de club. ‘Op het ene moment zat hij met de spelers te kaarten om geld en dan was hij een van hun. Maar zodra hij opstond, werd hij weer de trainer Happel. Er was niemand die het in zijn hoofd haalde om een brutale mond tegen hem op te zetten. Natuurlijk, er waren wel eens problemen, die zijn er overal. Zo werd Van Hanegem eens van de training gestuurd met de mededeling ’s avonds terug te komen. Stond Van Hanegem daar te trainen, maar geen Happel. De volgende dag vroeg Van Hanegem waar hij was en toen zei Happel: ‘Ik stond bij het benzinestation, ik heb alles gezien wat je deed.’ En dan wist hij ook alles te vertellen. Mooi hoor’, vertelt Meijer.
‘KEIN GELOEL’
Happel is naast zijn grootse resultaten als trainer natuurlijk ook bekend geworden door zijn soms opmerkelijke uitspraken. ‘Hij sprak gewoon zijn eigen taaltje, Oostenrijks gemengd met Hollands.’ Meijer begint te lachen wanneer hij een bijna perfecte imitatie geeft van de toenmalig trainer. ‘Kein geloel’, roept Meijer met wijde armgebaren, ‘Waarom bist du hier? Om Fussball zu spielen!, haha. De wedstrijdbesprekingen duurden ook nooit lang. Happel hield altijd een voorbespreking met mannen als Wim Jansen, Rinus Israël en Willem van Hanegem. Nam hij alles mee door. En als het in de wedstrijd dan niet liep, floot hij op zijn vingers en gebaarde hij vervolgens naar Israël dat het anders moest. Nou, die zorgde daar dan voor. Happel was een man van weinig woorden.’
SCHWUNG
Aan alles komt een einde, dus ook aan het dienstverband van Happel bij de Rotterdamse club. In 1973 vertrok hij naar het Belgische Club Brugge. ‘De Schwung was er bij Feyenoord uit. Logisch, want bij de meeste trainers is ‘het’ uitgewerkt na drie of vier jaar. Nee, naderhand heb ik niet veel contact meer met hem gehad. Alleen als hij in Nederland was, dan belde hij op om af te spreken. Ik heb met de meeste trainers een goede band, maar als je een lijstje zou samenstellen met beste trainers om mee te werken, dan zou hij heel hoog eindigen. Al ben ik niet iemand die Happel verheerlijkt. Ook hij had zijn fouten. Of ik nog wel eens aan hem denk? Toevallig had ik het pas geleden met kennissen nog over hem. En we zien zijn zoon elk jaar bij het openingsduel in De Kuip. Sprekend zijn vader trouwens, ook bijzonder aardig.’
INVLOED
‘Happel is tot zijn laatste dag met voetbal bezig geweest. Hij was gek van het vak en hij hield van de voetballers. Het is triest hoe hij aan zijn einde is gekomen. Ik ben zelf niet op zijn begrafenis geweest, maar ik hoorde van anderen dat het daar heel druk was. Dit bewijst dat Happel door iedereen erg gewaardeerd werd. Door zijn inbreng heeft hij met en bij Feyenoord voor successen gezorgd. Daarmee is hij van grote betekenis geweest voor het hele Nederlandse voetbal’, zegt Meijer.
Ernst Happel stierf 14 november 1992 op 67-jarige leeftijd in het harnas: tijdens een wedstrijd van de nationale ploeg van Oostenrijk. Hij was op dat moment bondscoach en trainer van FC Tirol. Happel is tot op heden de enige trainer die het is gelukt om de Europacup I en de Wereldbeker naar Rotterdam te halen.