BOSVELT BRENGT FEYENOORD IN BEKERFINALE
Feyenoord heeft de finale van de Amstel Cup bereikt. In eigen Kuip werd tegenstander Ajax met 1-0 verslagen. Man van de wedstrijd was Paul Bosvelt. Niet alleen nam hij in de tweede helft hoogstpersoonlijk zijn ploeg bij de hand, ook zorgde hij voor de verlossende goal. Feyenoord ontmoet in de eindstrijd op 1 juni FC Utrecht als tegenstander. Enige smet op de wedstrijd tegen Ajax was de rode kaart die Van Hooijdonk vlak voor tijd ontving.
Toen Feyenoord en Ajax aan de halve finale van het bekertoernooi begonnen, had De Kuip al bijna het kookpunt bereikt. Figuurlijk maar ook letterlijk, want het aangepaste aanvangstijdstip had tot gevolg dat bij het eerste fluitsignaal de zon nog volop scheen in Rotterdam-Zuid. Toch weerhield de hitte de thuisclub er niet van om vanaf de eerste minuut flink gas te geven. Feyenoord hanteerde tegen Ajax met name in het eerste kwartier een moordend tempo.
De Rotterdammers deden dat overigens in een gewijzigde opstelling. Uitgerekend in de meest succesvolle linie van Feyenoord, de aanval, was op het laatste moment een slachtoffer gevallen. Robin van Persie was de nacht voorafgaande aan de Klassieker zo ziek geworden, dat de volgende ochtend de clubarts al vroeg aan z’n bed stond. Zijn conclusie was zo klaar als een klontje: voedselvergiftiging. En dus zat Van Persie balend voor de televisie, toen Feyenoord met Lurling als zijn vervanger aan de wedstrijd begon.
Feyenoord hanteerde in de eerste helft een speelstijl die autoriteit uitstraalde, maar tegelijkertijd ook een risico in zich meedroeg. De ploeg van Van Marwijk legde zichzelf een tijdsdruk op, omdat het ook wist dat het onder de gegeven omstandigheden onmogelijk was om negentig minuten lang een dergelijk offensief vol te houden. Er moest dus gescoord worden door Feyenoord en wel zo snel mogelijk, zodat vanaf de kant het sein kon komen om de handrem aan te trekken.
Die goal kwam er in de eerste helft niet, al was Kalou na negentien minuten tijd dichtbij. Hij loste een hard schot vanuit de tweede lijn, maar zag Lobont gestrekt naar de goede hoek gaan. Na die kans zakte het tempo in de wedstrijd iets en kwamen ook de gasten steeds vaker in balbezit. Feyenoord moet in z’n achterhoofd het angstscenario van de wedstrijd in de ArenA hebben gehad, toen het 45 minuten lang droomvoetbal speelde maar op het eind van het liedje desondanks als verliezer van het veld ging.
Na een half uur spelen was het zelfs aan doelman Lodewijks te danken dat al het Rotterdamse werk van de openingsfase niet voor niets was geweest. Hij reageerde attent op een slimme poging van Litmanen, die probeerde de Feyenoord doelman met een lob te verrassen. Hoewel achteruitlopend om in de baan van het schot te komen, wist hij toch nog met een uiterste krachtsinspanning de bal over de lat te tikken.
Het waren de beste twee kansen van een eerste helft die eerder enerverend dan goed te noemen was. Daarvoor slopen er te veel misverstanden in het spel van Feyenoord en ontbrak het met name aan uitgespeelde kansen. Emerton bijvoorbeeld, raasde dan weliswaar weer constant als een stoomlocomotief door De Kuip, al te veel bruikbare ballen voor de Feyenoord aanvallers leverde dat in de eerste vijfenveertig minuten niet op.
Van Marwijk zal zijn ploeg in de rust hebben voorgehouden dat Feyenoords dilemma maar één oplossing kende: een goal. De tweede helft was geen twee minuten oud, toen Van Hooijdonk al voor verlossing leek te gaan zorgen. Hij kopte een prima voorzet van Bosvelt op goal, leek Lobont al te hebben verslagen maar zag de bal via een krankzinnige carambole tussen paal en doelman weer het veld in springen.
Het bleek de voorbode van een fase waarin Paul Bosvelt zijn ploeg hoogstpersoonlijk bij de hand nam. Meer en meer wierp de aanvoerder zich op als regisseur van het elftal. De beloning daarvoor kwam al snel. Kort na de kans van Van Hooijdonk brak Feyenoord goed door op rechts. Emerton, gegroeid in zijn rol op de flank, leverde een prima voorzet af, van waaruit Bosvelt kon profiteren. Hij liet De Kuip exploderen op een psychologisch sterk moment: 1-0.
De openingsgoal moet Feyenoord vertrouwen hebben gegeven, maar gaf ook tegenstander Ajax een oppepper. De Amsterdammers meldden zich plotseling meer en meer in het strafschopgebied van Lodewijks, die zelfs alle geluk had toen Van der Vaart ongedekt mocht inkoppen maar zijn poging voorlangs zag gaan.
De nieuwe rolverdeling in het veld bracht beide coaches er als snel toe te wisselen. Van Marwijk haalde Kalou - die bij vlagen gevaarlijk was geweest maar ook erg veel balverlies had geleden - naar de kant ten faveure van Song. Kort nadat de Koreaan zijn rentree in het eerste mocht maken, besloot Koeman Passanen te wisselen voor Witschge. Eerder had Zlatan zijn collega Litmanen al afgelost.
Veel invloed op het spelbeeld hadden die wissels niet. Feyenoord-Ajax bleef een wedstrijd vol spanning, waarin Feyenoord meer balbezit had dan de gasten. Gaandeweg de slotfase ontstond er dan ook een feeststemming in De Kuip, die pas luwde toen scheidsrechter Luinge vlak voor tijd een, op het eerste gezicht, onbeduidend incident rond de middenlijn aangreep om Van Hooijdonk van het veld te sturen.
Feyenoord hield in de slotminuten ook met tien man stand, waardoor het zich voor het eerst in acht jaar tijd weer eens plaatste voor de bekerfinale. Toen, in 1995, werd Volendam in eigen Kuip verslagen. Nu zal op hetzelfde terrein FC Utrecht de tegenstander zijn.