FEYENOORD ONTSNAPT OPNIEUW

De wedstrijd tegen de Roosendalers stond voor een groot deel in het teken van revanche. De smadelijke nederlaag die Feyenoord in de heenwedstrijd opliep, moest gewroken worden. Bovendien is elk verliespunt in de competitie nog steeds dodelijk met het oog op de zo begeerde tweede plek. Maar helemaal vlekkeloos verliep de voorbereiding op het duel met de promovendus nou ook weer niet. Vanwege de blessure van Shinji Ono en de schorsing van Paul Bosvelt moest trainer Bert van Marwijk een beroep doen op een nieuw centraal duo op het middenveld. Maar, vond hij, Emerton en Acuña zouden die taak ook moeiteloos kunnen vervullen. Helaas voor de trainer kwam die gedachte niet bepaald uit. Na een stormachtig begin, waarin Van Hooijdonk via een vrije trap dicht bij de openingstreffer was, zakte het spelpeil tot een zeer bedenkelijk niveau. RBC Roosendaal was duidelijk niet naar Rotterdam gekomen om er een leuke wedstrijd van te maken en Feyenoord verviel iets te veel in schoonheidsfoutjes. Want zowel Van Persie als Buffel waren dicht bij de 1-0, maar beiden maaiden in kansrijke positie over de bal. Het Legioen had geluk dat het zonnetje voorzichtig doorbrak, want zo bleven de fans tenminste nog een beetje warm. Van de wedstrijd werden ze dat zeker niet. Op het veld gebeurde na de kansen van Feyenoord namelijk niets spectaculairs. De manschappen van Robert Maaskant hadden zich ingegraven rond de eigen zestien en met een handbalverdediging werd Feyenoord opgewacht. De balcirculatie van de Rotterdammers was zo traag, dat RBC eigenlijk nooit in gevaar kwam. Sterker, door fouten van Feyenoord kwamen de bezoekers er gedurende de eerste helft steeds vaker zelf gevaarlijk uit. De Rotterdammers hadden daarbij nog geluk dat Lodewijks een aantal malen wel attent reageerde, want met name spits Daelemans had een doelpunt moeten maken. En, eerlijk is eerlijk, onverdiend was die voorsprong ook niet geweest. Het zal lang geleden zijn dat het rustsignaal van de wedstrijd tegen RBC als een bevrijding kwam voor Feyenoord. Het is niet verwonderlijk dat Bert van Marwijk in de pauze ingreep. De onzichtbare Kalou was daarbij het slachtoffer, hij werd vervangen door Anthony Lurling. Veel effect op het spel van de Rotterdammers had die wissel niet. Feyenoord verviel opnieuw in een langzame opbouw en RBC bleef wachten op dat ene kansje. Op het moment dat iedereen weer was ingedut, sloeg de vlam toch in de pan. Wooter raakte aan de zijlijn geblesseerd aan zijn hoofd en de Feyenoorders wilden de bal niet uit het spel brengen. Uiteindelijk moest Jol het spel zelf stil leggen. Kees van Wonderen was het hier niet mee eens, omdat in zijn ogen de oud-Ajacied ook buiten de lijnen had kunnen stappen. Daardoor ontstond er een opstootje dat door de scheidsrechter met gele kaarten voor Van Wonderen en Sillah werd ‘beloond’. De tumult zorgde er wel voor dat het vuurtje bij Feyenoord werd aangewakkerd. De Rotterdammers werden agressiever en er kwamen zelfs weer kansen. Thomas Buffel had zijn ploeg over het dode punt kunnen schieten, maar de Belg kon de voorzet van Van Persie slechts over het doel werken. Invaller Lurling was twintig minuten voor tijd helemaal dicht bij de eerste treffer van de middag, maar zijn stift eindigde op de lat. Maar ook RBC kreeg een grote kans op de 1-0. Oud-Feyenoorder Tininho vuurde een pegel af op het doel van zijn voormalig ploeggenoten, maar Lodewijks kon de bal nog net uit de goal stompen. Zo bleef het tot ruim in de blessuretijd 0-0 en leek de Champions League plotseling heel ver weg. Maar zoals zo vaak, wonder boven wonder, won Feyenoord toch. Een afstandsschot van Paauwe knalde hard achter Wim de Ron. RBC teleurgesteld achterlatend, toonde Feyenoord zich opnieuw ontsnappingskunstenaar.