FEYENOORD NEEMT AFSCHEID VAN TWEEDE PLAATS

James Quinn werd door Willem II afgelopen zomer gehaald als opvolger van Mariano Bombarda, maar bleek ondanks zijn Britse afkomst veel meer een aanspeelpunt dan een afmaker. Dat leidde er al snel toe dat Quinn naar de bank verdween, 'om te wennen'. Vorige week scoorde de spits tijdens een invalbeurt tegen Excelsior echter in de laatste minuut de winnende goal en daarmee dwong hij een basisplaats af tegen Feyenoord. De Noord-Ier bleek na aanvang van Willem II-Feyenoord samen met Tarik Sektioui al snel een plaag voor Feyenoords verdedigingscentrum, dat bij ontstentenis van de geschorste Gérard de Nooijer bestond uit Kees van Wonderen en Patrick Paauwe. Quinn was steeds aanspeelbaar, liet slimme acties zijn en draaide tamelijk eenvoudig weg bij zijn directe tegenstander Paauwe die tijd nodig had om de juiste aanpak te vinden. En, belangrijker nog voor de Tilburgers, al na zes minuten wist de spits te scoren toen hij een een voorzet van Denny Landzaat van dichtbij in mocht koppen. Feyenoord begon dus niet al te best aan het duel in Tilburg, waar toch de aansluiting in de race om een Champions League-ticket op het spel stond. Voor de goal van Quinn hadden de Rotterdammers wel een tweetal kleine kansjes gehad, maar bij die gelegenheden bleken de inzetten van de Feyenoorders telkens te slap. Dat kwam misschien ook wel omdat Pierre van Hooijdonk, met Kike Acuña een van de weinige Feyenoorders die voor rust een voldoende haalde, in alle gevallen niet de afmaker maar de aangever was. Alleen in de twintigste minuut sprong de als linkshalf opererende Sebastián Pardo goed om met een voorzet van de veelvuldig naar de rechterzijde uitgeweken Van Hooijdonk om. De Chileen nam een voorzet van Van Hooijdonk ineens uit de lucht. Het schot was uitstekend, passeerde keeper De Vlieger, maar op de lijn bracht Joris Mathijsen met meer geluk dan wijsheid redding. Zo bleef Feyenoord dat verder vooral achterin rammelde, opkijken tegen een achterstand en dat kwam de rust in het spel van de Rotterdammers allerminst ten goede. Het zou zelfs tot de 41e minuut van het niet bijster goede duel duren voordat Feyenoord een echt mooie aanval liet zien. De weggestuurde Buffel bediende toen de inlopende Bosvelt, maar diens schuiver belandde naast het doel. Omdat Patrick Lodewijks even later een passend antwoord had op een door Landzaat van wel heel dichtbij ingekopte bal ging Feyenoord de kleedkamer in met een 1-0 achterstand en het gegeven dat naaste concurrent Ajax in Enschede ook nog niet had weten te scoren. Dat feit moest voor het elftal van Bert van Marwijk op zich al motivatie genoeg zijn om Willem II na rust eens flink onder druk te zetten. Het omgekeerde was echter het geval. Via Quinn en Ceesay kregen de Brabanders binnen twee minuten levensgrote kansen op een verdubbeling van de marge, voor Bert van Marwijk het sein om oud-Willem II’er Mariano Bombarda en Chong-Gug Song warm te laten lopen. Laatstgenoemde kwam er acht minuten na rust al in voor Kike Acuña. Song nam de rechtsbackpositie over van Brett Emerton, die op zijn beurt doorschoof naar het middenveld in de hoop wat meer druk naar voren te kunnen creëren. Amper zeven minuten later kwam ook Bombarda in het veld. De Argentijn verving Sebastián Pardo en meldde zich direct aan het front naast Pierre van Hooijdonk. Misschien wel omdat bij de Feyenoorders de irritatie over de gang van zaken groeide, kwam er meer vuur in het spel. Veel beter werd het aanvankelijk echter niet, al deed Bombarda na 25 minuten zijn oude ploeg bijna de das om toen hij in het zestienmetergebied aan mocht leggen. De Vlieger pareerde, maar het bleek gelukkig uitstel van executie. Want amper zestig tellen later stond de gelijkmaker tóch op het bord. Bonaventure Kalou, tot dat niet al te best in de wedstrijd kreeg ter hoogte van de penaltystip een klutsbal voor zijn rechtervoet, aarzelde geen moment en schoot hem in de kruising. Weer een minuutje later was het zelfs bijna al 1-2. De door zijn doelpunt gesterkte Kalou passeerde Mathijsen en slingerde een voorzet richting het doelgebied waar hij de zwaar gehinderde Van Hooijdonk vond. Die trof vervolgens de lat. Geen doelpunt dus, maar wel het startsein voor een Rotterdams offensief. Bonaventure Kalou kreeg in die belegering één van de beste kansen, toen Buffel de bal bij hem bezorgde na een door De Vlieger matig verwerkte vrije trap van Van Hooijdonk. De Ivoriaan bestond het echter om voor een leeg doel hopeloos te missen. Ondertussen bleef het in de competitie feitelijk uitgespeelde Willem II gevaarlijk. De Tilburgers kregen daar ook goede kansen op en doken verschillende keren voor het Rotterdamse doel op. De ene kans was nog groter dan de andere, maar steeds toonde een fantastische Patrick Lodewijks zich onpasseerbaar. Er ontspon zich een hectische slotfase, waarin Feyenoord tot overmaat van ramp Kees van Wonderen verloor met een blessure. Diens vervanger Glenn Loovens werd meteen naar voren gedirigeerd, maar dat bood helaas geen soelaas in de zin van een winnende goal. Zo bleef het 1-1 in Tilburg, kwam er een einde aan Feyenoords zegereeks en zeer waarschijnlijk ook aan de kans op Champions League-voetbal. En dat hadden de Rotterdammers helaas vooral aan zichzelf te danken. Want het offensief kwam in Tilburg veel te laat op gang, zodat nu alleen nog de finale om de Amstel Cup rest.