FEYENOORD VERLIEST VAN HEERENVEEN
De eerste nederlaag van Feyenoord is een feit. In een werkelijk erbarmelijke wedstrijd was Heerenveen de minst slechte van de beide ploegen (1-0). Het enige doelpunt kwam op naam van Gerald Sibon. Na een ongelukkige actie van doelman Edwin Zoetebier kon hij met het nodige geluk de bal in een leeg doel lobben.
Heerenveen tegen Feyenoord was zo’n wedstrijd waarin heel lang echt helemaal niets gebeurde. Voor een groot deel was dit in het begin te wijten aan de speelwijze van de gastheren. Trainer De Haan had liefst vijf verdedigers opgesteld, met middenvelder Väyrynen daar net voor. Feyenoord miste de zorgvuldigheid in de balcirculatie om deze Friese muur te kraken en Heerenveen kwam simpelweg mensen te kort om voorin gevaar te stichten. Op het eerste gezicht een typische 0-0-wedstrijd dus.
De openingstreffer van Gerald Sibon kwam dan ook volledig uit de lucht vallen. Voor een belangrijk deel was de Heerenveense treffer te wijten aan Feyenoords falen. Een vrije trap van Edman werd door doelman Zoetebier voor de voeten van Sibon getikt. Misschien was het meer geluk dan wijsheid dat de aanvaller een voet tegen de bal kreeg en het leer met een grote boog in het lege doel lobte, maar hij telde wel. Feyenoord was duidelijk geschrokken van de tegentreffer, want het vele balbezit van de eerste twintig minuten was prompt voorbij, al kreeg de ploeg wel de eerste kans via Dirk Kuyt. Zijn van richting veranderde bal ging echter langs de verkeerde kant van de paal.
In het verloop van de eerste helft ging het niveau weer terug naar dat van de beginfase. Het enige verschil was dat de 22 acteurs op het veld steeds meer interesse kregen in elkaars ledematen dan in het proberen te scoren van een doelpunt. Scheidsrechter Haverkort had een aantal malen de gele kaart kunnen trekken, maar de oud-profvoetballer deed dat pas na een onschuldige ‘overtreding’ van Lazovic. De spits ging in de arbiters ogen iets te wild door op doelman Vonk. Zelden zullen de toeschouwers in het Abe Lenstra Stadion zo blij zijn geweest dat het rustsignaal klonk, want dat betekende eindelijk wat leven in de brouwerij. Het muziekkorps lukte namelijk wat de voetballers niet lukte: de handjes op elkaar krijgen.
Bert van Marwijk zal in de rust duidelijk hebben gemaakt wat hij van de prestaties uit de eerste helft vond, want na de pauze was Feyenoord een stuk agressiever, in de positieve zin van het woord. Dit leverde zelfs enkele mogelijkheden op, maar de afwerking bleek opnieuw een probleem (te zachte schoten van Van Wonderen en Buffel). Het grootste gevaar van Feyenoord-kant kwam van de voet van Robin van Persie. Zijn vrije trap, vanaf een ideale positie net buiten de zestien, kon door Vonk goed uit de doelmond worden gestompt. De enige kans van Heerenveen in de eerste twintig minuten na rust kwam op naam van Samaras. De jonge Griek stoomde het halve veld over richting Zoetebier, maar Paauwe was net op tijd bij de invaller om de bal voor zijn voeten weg te tikken. De laatste kansen waren weer voor Feyenoord. In de slotfase was Dirk Kuyt nog tweemaal dicht bij een treffer. Eerst kopte hij uit een hoekschop net over, een minuut later werd zijn inzet van de lijn gehaald.
Hoewel de Feyenoorders hard bleven werken, kwam de beloning er niet. Een doelpunt was ook eigenlijk iets te veel van het goede, net zoals het dat voor Heerenveen in de eerste helft was. Deze editie van Heerenveen – Feyenoord had maar één uitslag verdiend en dat was een doelpuntloos gelijkspel. Neemt niet weg, dat Feyenoord de eerste nederlaag van het seizoen moest incasseren.