KIPRICH: ‘IK MOET ME NOG BEWIJZEN ALS TRAINER’

Eerder op de middag. In Nederland komt net het nieuws door dat Jozsef de coach wordt van Gyori, maar de nieuwe trainer feliciteren met zijn nieuwe job wil niet lukken. De Hongaar is in geen velden of wegen te bekennen. Mevrouw Kiprich neemt daarom de telefoon aan: ‘Nee, Joszef is er niet’, zegt ze in vloeiend Nederlands. ‘Hij is altijd laat thuis, negen of tien uur.’ De voormalig international is blijkbaar nog steeds een zeer drukbezet man. Gelukkig heeft de oud-spits ook een mobiele telefoon, maar zijn bereikbaarheid daarop is niet wel beter. Na talloze pogingen is er dan eindelijk succes. De stem die velen bij Feyenoord nog steeds in vervoering kan brengen antwoordt. ‘Ja, ik heb wel even tijd’, zegt hij, terwijl de auto’s op de achtergrond voorbij razen. De Nederlandse taal is hij nog steeds machtig, al gaat het allemaal iets stroever dan vroeger. Op de vraag hoe het met hem gaat, zegt hij eerst niet te weten wat er wordt bedoeld. Maar na wat uitleg komt Jozsef los. ‘Het gaat goed met me. Ik ben de komende twee jaar trainer van Gyori Eto. Dat is een ploeg op de tiende plek in de Hongaarse competitie, maar we moeten zeker bij de eerste zes kunnen komen. Waarom dat nu dan nog even wilde lukken? Ik weet het niet. Ze hebben wel zeker goede spelers.’ Het is dus aan de Tovenaar van Tatabanya om de ploeg weer daar te krijgen waar ze hoort. Rigoureus zal hij daarbij in ieder geval niet te werk gaan. ‘Ik heb natuurlijk veel meegemaakt in mijn eigen carrière. En daarin heb ik vooral geleerd altijd rustig te blijven. Als ik op de bank gek zou worden, dan worden mijn spelers in het veld dat ook. Als coach heb ik veel weg van Willem van Hanegem. Die is ook altijd heel kalm. En ja, ik rook ook, ha ha!’ Dan valt De Naam. Feyenoord, zijn grote liefde waar hij nog steeds dagelijks aan terugdenkt. ‘We spelen in het stadion waar Feyenoord een aantal jaren terug voor de Europacup moest aantreden tegen Dunaferr.’ Een gesprek met Kiprich komt blijkbaar altijd op dat ene onderwerp uit. ‘Ik mis Rotterdam nog altijd’, geeft hij eerlijk toe. ‘In de winter ga ik op vakantie naar Nederland. Dan kom ik ook een wedstrijd van Feyenoord kijken’, belooft Kiprich. Hoewel de Rotterdammers hun wedstrijden aan de andere kant van Europa afwerken, volgt Kiprich het team nog steeds. ‘Via Eurosport. Ze hebben ook dit jaar weer een sterk team. Er zijn wel veel belangrijke spelers vertrokken, maar dat kan toch gebeuren?’ Met zijn overgang naar Gyori Eto lijkt zijn grote droom om ooit trainer te worden bij Feyenoord een stapje dichterbij. Via de derde divisie naar een middenmoter, vervolgens naar een topclub en dan Feyenoord? Hij zou niets liever willen. ‘Op dit moment is een terugkeer bij Feyenoord nog moeilijk. Hongarije zit nog niet bij de EU, pas volgend jaar. Ik moet dus nog even geduld hebben voordat ik overal in Europa zou kunnen werken en wonen. En natuurlijk zou ik graag terugkeren. Feyenoord is Europese top. Maar eerst moet ik me als trainer bewijzen bij Gyori.’