FEYENOORD MOET GENOEGEN NEMEN MET PUNT

Het elftal dat Bert van Marwijk in Kerkrade het veld in stuurde kende één verrassend gezicht en het was niet die van Anthony Lurling. Waar velen hadden verwacht dat de Brabander, na zijn prima invalbeurten van de afgelopen weken, een kans zou krijgen in de basis, hield Van Marwijk toch vast aan Robin van Persie. ‘Robin heeft tegen Kärnten in de eerste helft zeer behoorlijk gespeeld. In de tweede helft viel hij terug, maar ik vond dat geen reden om hem vandaag buiten de ploeg te laten’. Ook de ophef rond Van Persies contractbesprekingen veranderde daar niets aan. ‘Nee’, zei Van Marwijk, ‘ik heb het idee dat de hele zaak wat wordt opgeblazen en ik wilde het niet erger maken dan het is. Ik heb voor de wedstrijd kort met Robin gesproken en gevraagd hoe hij zich voelde. Hij gaf aan dat hij er klaar voor was. Daarmee was voor mij de kous af en heb ik hem het veld ingestuurd’. De enige verrassing in de basisopstelling was dus niet Lurling, maar Ferne Snoyl. Hij verving als linksback Gérard de Nooijer, die met zware griep in bed lag op het moment dat Feyenoord in Kerkrade aan de klus begon. Kijkend naar Canal+ zal De Nooijer een opkikker hebben gehad van de openingsfase, want er waren nog geen drie minuten gespeeld, of Feyenoord stond al op 0-1. Eerst kreeg Kuyt de bal via een gelukkige kluts bij Buffel, die in een één tegen één duel met doelman Kujovic de score leek te gaan openen. Buffel stuitte toen nog op de doelman, maar uit de hoekschop die daaruit voortkwam was het alsnog raak voor de Rotterdamers. Van Persie legde de bal bij de tweede paal panklaar voor Kuyt, die met een volley de openingstreffer binnenschoot. Er waren toen drie minuten gespeeld. Feyenoord voelde zich gesterkt door die vroege goal en nam al snel het initiatief van de wedstrijd in handen. Dat leverde gaandeweg het eerste half uur ook een aantal mogelijkheden op. Shinji Ono was daarbij vaak de initiatiefnemer en dat moet met name Van Marwijk goed hebben gedaan. Wat hij tot ongenoegen van de coach tegen FC Kärnten nog naliet, deed de Japanner nu wel: hij gaf een aantal slimme steekpasses, waarvan met name Buffel en Kuyt geregeld wisten te profiteren. Dat er desondanks niet door Feyenoord werd gescoord, leek niet al te rampzalig, want de Rotterdammers controleerden de wedstrijd en gaven achterin weinig kansen weg. De eerste Limburgse kans (schot van Kone dat voorlangs ging) voltrok zich op het moment dat de stadionklok 31 minuten aangaf. Feyenoord leek zich dus in eerste instantie weinig zorgen te hoeven maken over de minimale voorsprong. Tot invaller Sergio drie minuten later mocht aanleggen voor een schot. Zijn doelpoging vanaf een meter of twintig was dermate geplaatst dat Zoetebier kansloos was. Zo stond het, tegen de verhoudingen in, 1-1. Die gelijkmaker betekende het begin van Feyenoords moeilijkste periode in de eerste helft. De ploeg was minder dominant dan voorheen en moest bovendien accepteren dat Van Persie met een enkelblessure naar de kleedkamer moest. Lurling was zijn vervanger. De Brabander ging gretig op zoek naar zijn kans, maar toch was de grootste mogelijkheid van de eerste helft niet voor hem maar voor Ono. Nadat Kuyt in de blessuretijd van de eerste helft een prima voorzet vanaf rechts had losgelaten, leek Ono de bal voor het intikken te hebben. Maar uitgerekend de man met de meeste techniek liet zich verrassen door de stuit van de bal. Het rustsignaal kwam als een verlossing voor Feyenoord, dat de hoop had in deel twee gewoon weer het heft in handen te nemen. Toch kwam het daar niet van. De Rotterdammers hadden het na de rust moeilijker en wisten nog maar weinig kansen te scheppen. Datzelfde gold voor Roda, al was Sonko na een dik uur spelen nog wel een keer gevaarlijk. Zoetebier redde zijn ploeg toen door attent uit te komen. Ono was vervolgens nog een keer gevaarlijk in de 75ste minuut, maar zijn schot was te gehaast om succes te hebben. In die fase was ook Lazovic al in het veld gekomen als vervanger voor Buffel. Lazovic speelde vervolgens in de slotfase een van de hoofdrollen in de beste kans van de wedstrijd, toen hij samen met Kuyt en Lurling uitbrak en slechts één Limburgse verdediger trof. De drie tegen één situatie verliep wat knullig omdat Lazovic een bal onderschepte die eigenlijk direct voor Lurling was bedoeld, maar toen de bal alsnog voor de voeten van de Brabander kwam leken de drie punten binnen. Lurling, die zijn nominatie voor de basis nog eens extra kracht had kunnen bijzetten, verzuimde dat en schoot van dichtbij in het zijnet. Ono kreeg in de blessure tijd ook nog een grote mogelijkheid, maar ook hij wist van dichtbij niet te scoren. Zo bleef het in Limburg 1-1.