BUFFEL BRENGT BEVRIJDING

Feyenoord begon tegen Willem II in een aangepaste opstelling en dat had alles te maken met het blessureleed dat nog heerst in het kamp van Van Marwijk. Zowel Kees van Wonderen (hamstring), Gérard de Nooijer (knie) als Robin van Persie (enkel) bleken nog niet in staat als basisspeler te fungeren en dat was goed nieuws voor hun vervangers Snoyl, Acuña en Lurling. Een ander opvallend gezicht was dat van Leonardo. De jonge linkerspits is op de weg terug en kreeg van Bert van Marwijk een plek in de dug-out. Feyenoord-Willem II was een half uur onderweg, toen bleek dat het eigenlijk niet eens zo veel uitmaakte wie er allemaal speelden, want de tegenstand die Willem II bood was minimaal. De ploeg van Mark Wotte leek op de een of andere manier lamgeslagen door het ontzag voor Feyenoord en De Kuip, anders is het niet te verklaren dat de Tilburgers speelden alsof de wedstrijd al bij voorbaat verloren was. Het zegt aan de andere kant ook veel over Feyenoord, dat het lange tijd niet in staat bleek te profiteren van die situatie. Sterker nog, het duurde tot de 25ste minuut voordat er enige beroering ontstond in de verder opvallend stille Kuip. Dat was toen Feyenoord eindelijk een aanval wist op te zetten over meer dan twee schijven. Ono, die in de openingsfase opvallend frivool te werk ging, gleed op rechts sierlijk langs zijn man en wist Lurling in te spelen. De Brabander legde vanuit een lastige positie blind terug op Schreuder, die vervolgens zijn schot geblokt zag door de Tilburgse defensie. Kort daarop leek Feyenoord een zetje in de goede richting te krijgen, toen Joris Mathijsen hands maakte in het strafschopgebied. Na overleg met zijn assistent zag Haverkort het toch anders en legde de bal voor een vrije trap buiten het strafschopgebied. Hij vergat daarbij overigens een gele kaart te trekken en dat was een groot geluk voor Mathijsen, want het zou zijn tweede van de wedstrijd hebben betekend. Lang hoefde Feyenoord niet te kniezen over het verloop die situatie, want binnen een paar minuten was het alsnog raak. De hardwerkende Kuyt zette voor vanaf rechts, zag hoe Buffel de bal niet wist te raken, waardoor plotseling de geheel vrijstaande Lurling een buitenkansje kreeg. Hij hoefde de bal slechts in het lege doel te schuiven en deed dat ook, waarmee de vervanger van Van Persie alweer een belangrijk doelpunt scoorde: 1-0. Het zegt veel over de rest van de eerste helft, dat na de openingsgoal de meeste beroering in De Kuip ontstond toen Chris Gyan zich ging warmlopen. De Ghanees, die door een blessure extreem lange tijd buitenspel stond, is nog altijd zeer populair bij de fans en nam de steunbetuigingen vanaf de tribunes met een stralende glimlach in ontvangt. Tot een invalbeurt kwam het echter niet voor Gyan, die ook in de tweede helft Feyenoord in ongewijzigde opstelling het veld zag betreden. Die verliep vervolgens volgens hetzelfde saaie patroon als deel één. De enige opwinding na de rust ontstond toen Leonardo na een lange absentie zijn rentree mocht maken in het eerste van Feyenoord. Als vervanger van de geblesseerde Acuña mocht hij het laatste kwartier meedoen. De Braziliaan kreeg zelfs nog twee kansjes, zoals ook Kuyt nog een keer in de buurt van een treffer was, maar gescoord werd er desondanks niet meer. Ook niet toen Van Persie, overigens onder een licht fluitconcert, zeven minuten voor tijd in het veld kwam voor Lurling. Zo leek Feyenoord af te stevenen op de gemakkelijkste overwinning van dit seizoen, tot de 88ste minuut aanbrak. Een afgrijselijk misverstand tussen Peter van den Berg en doelman Zoetebier, waarbij de verdediger zijn tegenstander volledig uit het oog verloor, zorgde voor de onverdiende Tilburgse tegentreffer. Quinn bepaalde zo de stand op 1-1. De Kuip maakte zich op voor een triest vervolg van de zondagmiddag, tot Thomas Buffel van zich deed spreken. Op aangeven van Leonardo scoorde hij in de slotfase alsnog de winnende treffer en bracht Feyenoord daarmee waar het recht op had: drie punten.