DOMPER IN DE KUIP: 0-2

Niets had Bert van Marwijk aan het toeval overgelaten om goed beslagen ten ijs te komen tegen FK Teplice. Zowel John Metgod als Mario Been hadden na hun spionagetrips naar Tsjechië uitgebreid gerapporteerd over de kracht en de zwakte van Feyenoords tegenstander. Ondertussen had hij zelf al aanvullende informatie ingewonnen bij collega Gerets, die hem uit eerste hand had kunnen vertellen hoe het zat met Teplice, omdat hij kort daarvoor met zijn eigen FC Kaiserslautern door diezelfde tegenstander was uitgeschakeld. En om aan alle twijfels een einde te maken, werd ook een videoband van de wedstrijd Teplice-Ostrava aan een nauwkeurig onderzoek onderworpen. Van Marwijk had dus een heel strijdplan klaarliggen voor de eerste wedstrijd in de tweede ronde van het UEFA Cup-toernooi. Maar Feyenoord-Teplice was nog geen minuut oud, of zijn draaiboek kon de prullenbak in. Een overtreding van Gill Swerts bij de eerste de beste aanval van de Tsjechen, zette in De Kuip alles op z’n kop. De onervaren rechtsback, bezig aan zijn tweede Europese wedstrijd, ging al in de fout voordat de wedstrijd goed en wel begonnen op gang was. Hij vloerde de doorgebroken Rezek, die in één rechte lijn op weg was naar Edwin Zoetebier. Daarmee gaf hij de Griekse arbiter Briakos geen andere keus dan de rode kaart te trekken. Met het shirt over het hoofd van schaamte verliet Swerts het veld, terwijl Bert van Marwijk al druk bezig was met plan B. Feyenoord kende dus een valse start tegen de Tsjechen, maar het werd in korte tijd nog veel erger. De vrije trap die volgde op de overtreding van Swerts, vloog namelijk gelijk binnen. Dolezal krulde de bal achter Zoetebier in de bovenhoek: 0-1. Die tegentreffer was slecht nieuws voor Feyenoord in het algemeen en voor Anthony Lurling in het bijzonder. De Brabander moet de bui al hebben zien hangen toen na korte tijd het wisselbord langs de kant omhoog ging. En inderdaad: nog nauwelijks warmgedraaid mocht Lurling na zes minuten alweer gaan douchen, omdat Van Marwijk na het uitvallen van Swerts geen andere keus had dan Song in te brengen en dus een aanvaller moest slachtofferen. Met de Koreaan in de ploeg hervatte Feyenoord een eerste helft waarin het voor de Rotterdammers steeds stroever ging lopen. De ploeg van Van Marwijk was duidelijk aangeslagen door de gebeurtenissen in de openingsminuten en slaagde er maar niet in z’n ritme te hervinden. Het had een eerste helft tot gevolg waarin de tien Rotterdammers slechts met hangen en wurgen op de been bleven. Dat werd het best geïllustreerd in de 25ste minuut, toen de sluwe Horvath kon doorbreken en een prima voorzet afleverde richting spits Bencik. Feyenoord had het toen te danken aan goed ingrijpen van aanvoerder Paauwe, dat het niet op een nog grotere achterstand kwam te staan. Feyenoord kon daar in aanvallend opzicht weinig tot niets tegenover stellen. De enige (!) uitgespeelde kans kreeg het vlak voor rust, toen Snoyl met een hoge bal Paauwe inspeelde en de captain aanvaller Leonardo wist te bereiken. De kleine Braziliaan, nadrukkelijk aanwezig maar ook regelmatig van de sokken gelopen de reus Rada, loste een schot, maar deed dat te zwak om succes te hebben. Voor Feyenoord stapelden de problemen zich ondertussen op, toen bleek dat Shinji Ono geblesseerd was geraakt. De Japanner haalde de rust nog wel, maar kwam daarna niet meer terug op het veld. In de tweede helft maakte Kees van Wonderen daardoor noodgedwongen en eerder dan gepland z’n rentree. Met Van Wonderen in het team leek het even beter te gaan. Tot de 56ste minuut aanbrak. Toen kon ook hij niet voorkomen dat Rezek bij de eerste paal een voorzet van rechts verzilverde en zo de stand op 0-2 bracht. Daarmee was de wedstrijd in feite gespeeld, want met tien man en een dergelijke achterstand was er in het restant van de wedstrijd geen eer meer te behalen voor Feyenoord. Buffel kreeg nog wel een kansje, net als Kuyt na een vrije trap van Paauwe, maar Feyenoord was te machteloos om iets aan de stand te veranderen.