FEYENOORD BLIJFT STEKEN OP 1-1

De opdracht waarmee Bert van Marwijk zijn mannen in Teplice het veld instuurde was tweeledig. Op de eerste plaats moest er natuurlijk gescoord worden en het liefst een beetje snel ook. ‘Als wij er in slagen in de eerste helft een 1-0 voorsprong te nemen, zou het best kunnen dat onze tegenstander toch wat minder zeker van z’n zaak wordt. Mocht dat het geval zijn, dan kunnen we daar na de rust misschien van profiteren’, dacht Bert van Marwijk in aanloop naar de wedstrijd hardop. ‘Maar’, voegde de coach daar in één adem aan toe, ‘dat betekent niet dat we vanaf het eerste fluitsignaal als een dolle moeten gaan aanvallen. Daarmee zouden we een counterploeg als Teplice alleen maar in de kaart spelen. De kunst zal dus zijn om de juiste momenten af te wachten om toe te slaan’. Geduld bewaren maar toch drie keer scoren, het bleek in Teplice gemakkelijker gezegd dan gedaan. Feyenoord trof in de Tsjechen tenslotte een ploeg die geen enkel belang had bij al te veel aanvallende acties, waardoor het voor de Rotterdamse aanvallers constant zoeken was naar een gaatje in de overbezette Tsjechische defensie. Feyenoord wist het hoofd koel te houden in Teplice en had, zoals verwacht, het meeste balbezit. De Rotterdammers wisten ook een aantal aardige aanvallen op te zetten. Dat het desondanks tot de 20ste minuut duurde voordat de eerste serieuze doelpoging werd gedaan (schot van Ono met rechts dat over de lat vloog), had alles te maken met het gebrek aan nauwkeurigheid bij het geven van de eindpass. Lurling bijvoorbeeld, gleed op rechts een aantal malen goed langs z’n tegenstander, maar wist dan vaak niet het juiste vervolg aan z’n acties te geven. Ook Thomas Buffel, spelend in de rug van Dirk Kuyt, nam geregeld in de eindfase van het spel de verkeerde beslissingen. Achterin hield Feyenoord het in die openingsfase droog. De ploeg dankte dat met name aan de routine van het duo Van Wonderen en Paauwe, want de backs Snoyl en met name Song maakten een vrij onzekere indruk. Toch zou uitgerekend dat tweetal uitgroeien tot de blikvangers van de eerste helft. Snoyl deed dat door in de 33ste minuut de score te openen. Een aanval die op rechts begon eindigde uiteindelijk via het tussenstation Kuyt op links, waar de mee opgekomen Snoyl de bal plotseling voor z’n voeten kreeg en uithaalde. Wellicht ook tot z’n eigen verbazing, vloog deze vanaf een meter of 18 in de verre bovenhoek. Zo kreeg Bert van Marwijk wat hij wilde: een goal in de eerste helft. Lang kon hij daar echter niet van genieten, want nog geen tien minuten later was het weer gelijk. Ditmaal was het de andere back, Chong Gug Song, die een hoofdrol speelde in het verloop van de wedstrijd. In een situatie waarin Feyenoord de bal maar niet uit het eigen strafschopgebied weg kreeg, maakte hij uiteindelijk de sliding waar de Franse scheidsrechter een strafschop in zag. Horvath mocht zo vanaf elf meter de stand gelijk trekken: 1-1. Voor de opdracht van Feyenoord maakte dat overigens niet eens zo heel veel uit. Er moest tenslotte nog steeds tweemaal worden gescoord wilde de volgende ronde worden bereikt, zij het dat Feyenoord nu niet meer op een verlenging hoefde te rekenen. Het moest dus in de resterende 50 minuten gebeuren voor Feyenoord, dat ook in de tweede helft tevergeefs bleef zoeken naar een opening in de geelblauwe muur. Meer dan eens was Feyenoord op de goede weg, maar even zo vaak strandde de doelpogingen op het laatste moment door gebrek aan precisie. Gaandeweg de wedstrijd kreeg Feyenoord steeds meer moeite kansen te scheppen. Ono deed twee pogingen met schoten van afstand, veel verder kwamen de Rotterdammers niet. Tot Snoyl in de 69e minuut een goede voorzet losliet vanaf links. Buffel kreeg toen een prima kans maar schoot bij de tweede paal van dichtbij over. Toch moesten de beste mogelijkheden toen nog komen. Eerst schoot Buffel op aangeven van Kuyt op de lat. Niet veel later leek Lurling dat goed te maken, maar hij zag zijn inzet op de paal belanden. Met iets meer geluk had Feyenoord in die fase dus de volgende ronde bereikt, maar nu moest het over de teleurstelling zien heen te komen en verder vechten voor z’n kansen. Bert van Marwijk besloot vervolgens Mariano Bombarda in te brengen voor Lurling. Later kwam ook Smolarek nog in het veld voor Van Persie. Het hielp uiteindelijk niets meer. Feyenoord bleef in Tsjechië steken op 1-1.