JEPPE CURTH KOMT ER WEER AAN

‘Het herstel gaat heel goed, sneller dan in het begin werd verwacht. Toch zal het nog twee tot vijf weken duren voordat ik volledig hersteld ben. Of het moeilijker is om als jonge speler van zo’n zware blessure terug te komen? Fysiek is het voor iemand als ik een stuk makkelijker, maar qua mentaliteit ligt het wat lastiger. Als je jong bent, wil je nu eenmaal heel graag voetballen. Maar dit is pas de eerste keer dat ik in mijn carrière met tegenslag te maken krijg. Ik ben van deze periode wel sterker geworden. Nu pas ben ik gaan beseffen hoeveel plezier het voetbal me brengt. Ik heb tijdens de revalidatie ook nooit gedacht: wat doe ik hier? Ik wilde perse terugkomen, niet alleen voor mezelf, maar ook voor de ploeg. ’ ‘Een blessure op jonge leeftijd is natuurlijk nooit goed, het liefst speel ik altijd. Maar toch heb ik uit deze blessure ook goede dingen kunnen halen. Zaken die in mijn latere carrière van pas kunnen komen. Ik weet nu dat ik altijd naar mijn lichaam moet luisteren. Ramon van Haaren is daarvan een goed voorbeeld. Hij heeft er lang uitgelegen met een zware knieblessure en Ramon heeft zijn herstel heel geleidelijk opgebouwd. Eerst rustig trainen, vervolgens een tijd spelen met Jong Feyenoord en dan pas weer meedoen in het eerste. Alleen maar, omdat hij zijn knie niet meteen volledig wilde belasten. Ook ik wil snel terugkeren, maar ik kan beter wat extra tijd nemen zodat de kwetsuur volledig weg is. Deze benadering vraagt opnieuw veel van mijn mentaliteit. Ik kan misschien best al een wedstrijdje voetballen of eens een extra sprintje trekken. Maar ik doe het niet, omdat ik straks helemaal fit terug wil keren.’ ‘Een deel van mijn revalidatie heb ik in Denemarken gedaan. De dokter en fysiotherapeut van de nationale ploeg zijn, in nauwe samenspraak met de medische staf van Feyenoord, met me bezig geweest. Het was fijn even terug te zijn in mijn geboorteland. Ik kreeg namelijk de shock te verwerken dat ik misschien wel een half jaar niet zou kunnen voetballen. Feyenoord heeft toen gezegd: je mag naar huis. Dat vond ik echt geweldig van de club en het heeft me goed gedaan. Maar het blijft moeilijk om mijn eigen ploeg aan het werk te zien. Maar ik ga altijd kijken. Ook van die wedstrijden leer ik veel en de ploeg heeft me nodig als supporter. Mijn eerste wedstrijd na mijn blessure wordt heel mooi. Het duurt nog een tijd, maar ik verheug me er nu al op.’ ‘Mijn contract loopt na dit seizoen af. Ik heb inmiddels een gesprek met technisch manager Mark Wotte achter de rug, maar ik wil er verder nog niets over zeggen. Het ziet er wel goed uit. Ik voel me thuis in Nederland, al heb ik het eerste jaar best moeilijk gehad. Wanneer ik nu zou vertrekken, zou ik het land best missen. Denemarken lijkt ook voor een groot deel op Nederland. Alleen wat kleine dingen verschillen. Het eten van een patatje en een kroket tijdens de rust van een voetbalwedstrijd bijvoorbeeld. Dat doen wij niet. Ik spreek de taal inmiddels best goed. Ik hoef niet meer na te denken voordat ik iets kan zeggen.’ ‘Via het internet volg ik in Denemarken nog een studie. Ik heb twee jaar wiskunde gehad, dit jaar doe ik Engels en komend jaar biologie. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik van het voetbal kan leven, maar ik wil er graag nog iets naast doen. Ik heb er tenslotte tijd voor en ik ben nog jong, ik wil graag leren. Je moet namelijk nooit vergeten dat het spelen van voetbal een groot privilege is.’