FEYENOORD HOUDT HOOFD KOEL: 0-3
In een week waarin onsmakelijke randverschijnselen de boventoon voerden, had Bert van Marwijk de moeilijke taak om zijn ploeg zo goed en zo kwaad als het ging voor te bereiden op de klus tegen FC Utrecht. Er moest, tussen alle commotie na de molestatie van Feyenoord spelers in de beloftenwedstrijd tegen Jong Ajax, tenslotte ook nog gewoon worden gevoetbald.
Afgaande op de eerste helft in Nieuw Galgenwaard, was dat de coach maar gedeeltelijk gelukt. Feyenoord wekte in die periode in elk geval niet de indruk dat het streed voor de kleine kans op Champions League voetbal.
Dat was ook de verdienste van FC Utrecht, dat – zonder zelf briljant te spelen overigens – de Rotterdamse ploeg wel al vroeg in de wedstrijd wist te ontregelen. Het dwong Feyenoord telkens om de opbouw door Mtiliga te laten verzorgen en hoewel de linksback verdedigend goed werk leverde, is het opzetten van aanvallen niet bepaald zijn specialiteit.
Dat Mtiliga tegen FC Utrecht kwam te ‘zwemmen’, was trouwens ook te wijten aan Ono en Ghaly. Als zij hun jonge ploeggenoot eerder te hulp waren geschoten, was het in de beginfase van de wedstrijd wellicht beter verlopen voor Feyenoord. Nu moest het lijdzaam toezien, hoe de aanvallers Kuyt en Buffel steeds meer geïsoleerd kwamen te staan.
Feyenoord dankte het in die fase van de wedstrijd vooral aan Edwin Zoetebier, dat het niet op achterstand kwam. Zoals wel vaker de laatste weken, toonde de Volendammer zich nog steeds een prima keeper. Ditmaal door te redden op inzetten van Dave van den Berg en Zuidam.
Feyenoord kon er in de eerste vijfenveertig minuten geen enkele uitgespeelde aanval tegenover te zetten. Dirk Kuyt wist desondanks in de eerste helft nog wel drie doelpogingen te wagen, maar was daarbij nooit succesvol.
In de slotfase van de eerste helft had Feyenoord kort achter elkaar pech en geluk. Pech omdat Paauwe tegen zijn achtste gele kaart aanliep na een overtreding op Shew-Atjon en zodoende is geschorst voor de wedstrijd tegen FC Volendam. En geluk omdat scheidsrechter Luinge geen overtreding zag in de handsbal van Patrick Mtiliga in het eigen strafschopgebied, nadat Zwaanswijk de bal tegen diens arm had geschoten.
In de tweede helft zat het Feyenoord zelfs nog meer mee: de ploeg wist uit de eerste goed uitgespeelde aanval direct te scoren. Buffel brak door op links, Lurling nam de bal in ontvangst en bood na goed werk de vrijstaande Smolarek een prima kans. De Pool bedacht zich geen moment en schoot van dichtbij raak: 0-1.
Dat was een opsteker voor Feyenoord, dat het tij langzaam zag keren. Zeker nadat Luinge, die eerder in de wedstrijd een terugspeelbal van Van den Berg op Zoetebier onbestraft had gelaten, nu voor een vergelijkbare situatie in het anders strafschopgebied wèl floot. Nadat doelman Terol had gered op een schot van Ono en de daaropvolgende rebound van Lurling, bestrafte hij de terugspeelbal van Broerse met een vrije trap. Feyenoord mocht vanaf vijf meter aanleggen en liet zich dat buitenkansje niet ontgaan. Ono gaf een tikje naar Kuyt, die de bal zonder dralen over de lijn ramde: 0-2.
Zo zat het moeizaam draaiende Feyenoord plotseling op rozen in Utrecht, waar Zwaanswijk uit een corner nog wel op de paal wist te koppen. De mooiste aanval van Feyenoord moest toen nog komen. Dat was een kwartier voor tijd, toen Ono met een prachtige steekpass werd bediend. De Japanner gaf de bal met een mooi hakje aan Lurling, die drong het strafschopgebied verder binnen en legde precies op het juiste moment terug op Smolarek. Van dichtbij kon die zo z’n tweede goal van de wedstrijd scoren: 0-3. De Pool bedankte zijn ploeggenoten vervolgens voor zo veel accuratesse met een diepe buiging.
In de slotfase kwam ook Robin van Persie nog in actie. Hij was de afgelopen dagen een van de hoofdrolspelers van de commotie na Jong Ajax-Jong Feyenoord en moet tot zijn genoegen hebben geconstateerd dat de Feyenoord supporters zijn naam meer dan eens door het stadion lieten klinken.