HISTORISCH DUEL: HEERENVEEN – FEYENOORD

Feyenoord had nog geen bal geraakt in Heerenveen, of de Rotterdammers kregen op 11 september 1998 al een striemend fluitconcert over zich heen. Onder het motto ‘we kennen maar één volkslied en dat is het Wilhelmus’, zette Feyenoord zonder blikken of blozen de warming-up voort, terwijl de spelers van Heerenveen en hun aanhang in het gelid stonden en het Friese volkslied zongen. Feyenoord zou vervolgens negentig minuten lang verre van indrukwekkend spelen, maar wel met drie punten naar huis gaan.

Jean-Paul van Gastel stond in eerdere edities wel in het gelid tijdens het Friese volkslied. Feyenoords middenvelder zag het altijd al als ‘onzin’ en vond in 1998 een medestander in trainer Leo Beenhakker. ‘Jaren later vind ik het nog steeds onzin, want we hebben het niet over het volkslied maar over een provinciaal lied. Dat zij in het gelid staan vind ik prima, maar het is niet aan ons om daar bij te staan. Dat leverde veel fluitconcerten op. Ik ben overigens wel blij dat we daar wonnen anders krijg je later weer de verhalen dat we Heerenveen in het zadel geholpen hadden. Zij waren er natuurlijk extra op gebrand om van ons te winnen.’

Toch staat het duel Van Gastel vooral bij om andere redenen, twee om precies te zijn. Het doelpunt van Tininho door een blunder van doelman van Hans Vonk is daar één van. ‘Die blunder herinner ik me, maar het ging vooral om het schot. Tininho schoot met rechts, iets wat ik hem eigenlijk nooit heb zien doen. En het bleek nog wel de winnende ook.’
De tweede reden waarom het duel hem bijstaat, betreft de schorsing die Van Gastel kreeg voor de elleboogstoot tegen Ronald Hamming van Fortuna Sittard. De openbare aanklager van de KNVB had eerder die week een schorsing van vijf wedstrijden voorgesteld. Van Gastel wees dat schikkingsvoorstel af en stelde een mondelinge behandeling voor. Tijdens die behandeling achtte de tuchtcommissie opzet niet volledig bewezen en sprak Van Gastel vrij, op de dag van het duel met Heerenveen. ‘Dus ik kon weer spelen, geweldig, dacht ik’, zegt Van Gastel. ‘Maar die schorsing zou toch nog komen, alleen waren het geen vijf maar zes wedstrijden…’

Heerenveen – Feyenoord was in het seizoen ‘98/’99 geen editie om van te watertanden. De Rotterdammers speelden niet goed, kregen wel wat kansjes en lieten verder de onstuimige Friezen aanvallen. Het was wachten op het moment waarop Beenhakkers formatie de genadeklap zou uitdelen. Die kwam uiteindelijk in de 63ste minuut. Tininho waagde op goed geluk een schot op doel, die tot verrassing van alles en iedereen in het Abe Lenstra-stadion onhoudbaar bleek voor de blunderende doelman Vonk. De thuisploeg zette nog aan voor de gelijkmaker, maar Feyenoord zou zoals zo vaak het geval was in het kampioensseizoen, de buit niet meer uit handen geven.

Deel dit bericht