HISTORISCH DUEL: DE GRAAFSCHAP – FEYENOORD
In een bizarre wedstrijd tegen De Graafschap speelde Feyenoord in april 2003 met negen man beter dan met elf man. Nadat Buffel en De Nooijer van het veld waren gestuurd, ontbrandde er een strijdlust in de Rotterdamse ploeg die pas doofde toen de 3-2 achterstand was omgezet in een 3-4 zege. Jean-Paul van Gastel, die namens De Graafschap 2-2 maakte, maakte dat al niet meer mee. De ex-Feyenoorder werd gewisseld, wat volgens velen het breekpunt was.
Jean-Paul van Gastel was die vijfde april met een lichte spierblessure aan de wedstrijd begonnen. Voor de zoveelste keer, zegt hij, begeleid met een cynisch lachje. De situatie noopte hem daartoe, aangezien De Graafschap in serieuze degradatiezorgen verkeerde. Hij was hard nodig, want Feyenoord was die bewuste avond de tegenstander. De Rotterdammers waren aan een knappe inhaalrace bezig en wisten duel na duel winnend af te sluiten. Op het eerste gezicht leek Feyenoord een niet al te zware avond te wachten te staan tegen de latere degradant. Maar niets bleek minder waar.
Van Gastel had na 74 minuten nog geblesseerd, maar voldaan het veld verlaten. De middenvelder had tegen zijn oude werkgever met zijn specialiteit, de befaamde vrije trap, de 2-2 op het scorebord gezet. Een mooi moment voor Van Gastel, die er echter geen bijzondere waarde aan hechtte. ´Voor mij speelden sentimenten niet in die wedstrijd´, zegt hij. ´Ik stond onder contract bij De Graafschap en dat was toen de ploeg waar ik me vol voor inzette. Wie de tegenstander was, maakte me niet uit. Een doelpunt scoren blijft altijd fantastisch.´
Zijn doelpunt was de beloning voor een knappe inhaalrace. De Doetinchemmers stonden bij rust met 0-2 achter door treffers van Robin van Persie en Thomas Buffel. Maar Ilja van Leerdam en Van Gastel brachten de Superboeren terug in de wedstrijd. Twee minuten later zou het nog mooier worden voor De Graafschap dat via Hans van de Haar op 3-2 kwam. Van Gastel had zich moe gestreden, de voorsprong was er en hij kon eraf. Zittend in de kleedkamer kreeg hij pas later mee hoe Feyenoord op bijna onverklaarbare wijze alsnog drie punten had veroverd. ´Een aantal Feyenoorders kwam na afloop naar me toe en zei dat mijn wissel het breekpunt was geweest. Zo voelde ik dat zelf ook, want toen ik gewisseld werd, leek er nog niks aan de hand.´
Buffel en De Nooijer haalden het einde niet. De twee zaten al in de kleedkamer toen De Graafschap eerst gelijk maakte en later zelfs op voorsprong kwam. Maar juist in die slotfase ontbrandde er een strijdlust in het elftal die met name Bert van Marwijk een warm gevoel had gegeven. ´In die periode is bewezen dat er niets mis is met de instelling van dit team´, stelde de coach na afloop tevreden vast. Die conclusie was een rechtvaardige. Toen de noeste werkers wegvielen, meldden ook de raspaardjes zich meteen aan het front. De taken van kilometervreter Buffel en verdediger-pur-sang De Nooijer werden deels overgenomen door de lichtvoetige artiest Ono. Daarnaast raasde ook Emerton als een locomotief over het veld. Het resultaat was er naar, want in de slotminuten kreeg Feyenoord de beloning voor zo veel teamgeest. Eerst maakte Kalou op knappe wijze gelijk, voor dat Van Hooijdonk vanaf elf meter alsnog de zege kon binnenslepen.