HISTORISCH DUEL: PSV – FEYENOORD

Het was een tijd die eigenlijk niet meer voor te stellen is. Het immer grote Legioen was tot een uitgedunde groep volhardende supporters geslonken, als gevolg van de dramatische resultaten. Henk Fräser was in 1990 bijna rond met Borussia Dortmund. De onderhandelingen stagneerden abrupt toen Feyenoord zich meldde. Die club was als magie voor Fräser senior, die zijn clubliefde had overgebracht op zoonlief. Hoewel Feyenoord niet meer de topclub van weleer was en er geen Europees voetbal werd gespeeld, twijfelde Fräser geen moment. ´Je wordt voor een groot deel gevormd door je ouders, dat gold ook wat betreft Feyenoord´, zegt hij. ´Ik heb er nooit spijt van gehad, ook toen niet. Al waren er ook frustraties dat eerste seizoen. Een paar weken voor die halve finale tegen PSV in de beker speelden we ook tegen ze in de competitie. We verloren 6-0. Ik deed niet mee door een gebroken hand. Die had ik opgelopen nadat ik in de kleedkamer uit frustratie een klap gaf tegen de muur.´

Feyenoord deed in Eindhoven iets wat niemand vooraf verwachtte: het won dankzij een treffer van de verdediger. Fräser is zich pas later de waarde van zijn treffer gaan beseffen. Hij kwam weliswaar binnen in een moeilijke periode, maar won wel jaarlijks een prijs. Pas sinds hij als trainer actief is en spelers als Lurling en Babos met de druk zag kampen, kwam de bewustwording. ´Er zat zó verschrikkelijk veel druk op de club´, zegt hij. ´Maar weet je wat het vreemde was? Ik had het totaal niet in de gaten. Dat klinkt raar, maar ik was heel naïef. Het ging gewoon langs me heen. Als ik me er toen bewust van was geweest, had ik veel meer stress gevoeld en waarschijnlijk niet gebracht wat ik toen kon brengen. Pas sinds ik trainer ben, merk ik wat druk met mensen kan doen. Ik heb dat nooit zo ervaren, want ik won ook jaarlijks een prijs met Feyenoord. Ik moet er ook bij zeggen dat ik een persoon ben die zich niet zo snel zorgen maakt. Als speler kun je directe invloed hebben als het niet loopt door bijvoorbeeld meer inzet te tonen. Dat alles maakte dat ik zonder druk kon spelen.´

Dat ene doelpunt staat nog steeds symbool voor de ommekeer. Fräser beschouwt het als zijn grootste geluk. ´Want daardoor blijf ik, nog steeds, in de gedachten bij mensen. John de Wolf heeft zijn uitstraling waardoor hij nooit vergeten zal worden. Gaston Taument had zijn wedstrijd tegen Ajax, waardoor hij in de gedachten voorleeft. En ik had dat doelpunt waar mensen zelfs nu nog over praten. Ik zag pas na het winnen van de beker wat het betekende voor de mensen. Ik stond op het bordes en had nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien. Ik wist niet dat het Legioen zo groot was, ik speelde in een periode dat De Kuip zelden vol zat.´
Hij werd het gezicht van de wederopstanding, maar de echte ommekeer kwam niet door Fräser tot stand, vindt hijzelf. ´Die kwam met de komst van Jorien van den Herik. Hij heeft deze club gered, niet ik. Ik vind dat hij daarvoor nog steeds te weinig krediet heeft gehad, ook bij de supporters. Want laten we eerlijk zijn. Het blijft vreemd. Als je nu naar de tribunes kijkt bij een wedstrijd van Feyenoord, is het moeilijk voor te stellen dat we er ooit zo slecht voorstonden. Die wedstrijd luidde de sportieve opgang in.´