FEYENOORDERS ZORGEN VOOR VROLIJKHEID IN SOPHIA
Om klokslag twee uur betraden de Feyenoorders de centrale hal van het ziekenhuis, een moment waar tientallen kinderen verwachtingsvol naar hadden uitgekeken. Gewapend met een speciale Feyenoord/Sophia vlag verwelkomden de patiëntjes de Feyenoord-selectie. Nadat alle spelers plaats hadden genomen, was het moment om het ambassadeurschap over te dragen gekomen. Nicky Hofs had die erefunctie een jaar mogen bekleden en nu is het de beurt aan Ali Boussaboun. De enthousiaste Marokkaan, die onlangs nog bij een bingo het hele ziekenhuis door rende om de prijzen bij de kinderen te brengen, was er blij mee. ‘Het is me gevraagd en ik heb geen seconde hoeven twijfelen’, zegt hij. ‘Ik vind zo’n dag als vandaag leuk om mee te maken. Met zoiets kleins als een handtekening of een foto kan ik de kinderen blij maken. Het is voor ons zo’n kleine moeite om te doen. Ik geniet als ik reacties zie van kinderen die door een zware tijd gaan. Hopelijk helpt het ze even niet aan de problemen te denken.’
Nadat Erwin Koeman de nieuwe spelers had voorgesteld, kregen de kinderen de gelegenheid hun vragen af te vuren. Of Koeman veel ruzie heeft met zijn broer? ‘Vroeger wel, de laatste jaren niet meer zo. Maar nu hij trainer is van PSV en we binnenkort vijf kilometer bij elkaar vandaan wonen kan de ruzie weer terugkeren.’ Hoe ver Pierre van Hooijdonk een bal kan schieten? ‘Ik schat een meter of zeventig.’ Patrick Lodewijks kon het niet laten om ‘Pi-air’ nog even in de maling te nemen toen hem naar zijn mooiste redding werd gevraagd. ‘Vorig jaar speelden we tegen NAC en daar stond een spits – ik ben zijn naam even kwijt – die al twee keer een vrije trap op doel had proberen te nemen. Wij stonden met 2-0 voor en ik redde zijn derde poging, wat bepalend was voor de wedstrijd.’ Het kortste antwoord kwam van Koeman. Op de vraag of Feyenoord voor het kampioenschap ging, was één woord voor hem afdoende. ‘Ja.’
Nadat enkele spelers de afdelingen op waren gegaan, kregen de kinderen alle tijd om handtekeningen te verzamelen en met de Feyenoorders op de foto te gaan. Stein Huysegems mengde zich net als een aantal ploeggenoten tussen de mensen en was niet te beroerd om aan elk verzoek te voldoen. En dat alles gepaard met een glimlach van oor tot oor. ‘Toch sta ik hier met een dubbel gevoel’, zegt hij. ‘Ik vind het mooi dat onze aanwezigheid zoveel los maakt bij de kinderen en dat ik veel vrolijke gezichten zie. Anderzijds is het confronterend. Wij hebben het zo goed, maar het kan ook anders. Je weet dat het bestaat, maar soms is het ook goed met eigen ogen te zien. Het is een leerzame dag voor ons en hopelijk een fantastische voor de kinderen hier. Dat is wat telt.’