DIT ZIJN 'DE HELDEN VAN DEURNE'
We hebben vandaag nogal wat kilometers te maken. Op het programma staat het bezoek aan drie basisspelers van SV Deurne. En die komen niet uit Deurne, maakt het dagprogramma in één oogopslag duidelijk. Panningen, in Limburg, is het eerste reisdoel. In dit dorp is Joep Sijbers werkzaam. 25 jaar is hij, centrumspits van Feyenoords tegenstander en voormalig ploeggenoot van Roy Makaays broer bij De Treffers.
Waar topspits Makaay dagelijks bezig is zijn traptechniek te onderhouden, moet Joep Sijbers dat doen in de spaarzame vrije tijd die hij heeft. Naast het voetbal heeft hij wel wat anders te doen. Joep heeft twaalf klassen met in totaal 350 tweedejaars leerlingen onder zijn hoede. En daar is de tweede gelijkenis met Makaay aangestipt. Want ook Sijbers geniet populariteit. De leerlingen, verdeeld over de niveaus VMBO tot en met gymnasium, hebben nog de leeftijd om blind te adoreren. En dus hangen de meisjes maar wat graag om de economieleraar heen.
Deze docent is de populairste van de school. Met afstand. Dit mag dan PSV-territorium zijn, welke leraar kan nou zeggen dat hij straks een officiële wedstrijd tegen het grote Feyenoord mag spelen. Joep dus wel. ‘Na die wedstrijd kijkt niemand meer naar me om, nu wil iedereen alleen maar toegangskaarten van me hebben’, zegt hij met een glimlach op zijn gezicht.
Deurne-Feyenoord leeft. In deze contreien van Limburg en Brabant welteverstaan, want verder zullen weinigen bezig zijn met het bekerduel. ‘Ik verheug me er ontzettend op, ben benieuwd hoe we ons staande kunnen houden.'
Verheugen is ook wat Ronald Joosten doet. Niet alleen op dinsdag 15 januari, maar meer in het algemeen. Voetballen is wat hij altijd deed, maar al een tijdje niet meer op de manier hoe hij het eerst beleefde. De middenvelder die straks tegen Feyenoord een vrije rol op links of rechts zal hebben is veranderd. Zijn uitgaansleven stond tot voor kort op eenzame hoogte in zijn prioriteitenlijst, maar de liefde voor de bal is de strijd met succes aangegaan. Hij lust nog steeds wel een biertje, maar leeft nu wel voor zijn sport. Met een basisplaats tot gevolg, en in het verlengde daarvan een optreden tegen Feyenoord. ‘Wel een beetje een droom’, verwoordt hij zijn gevoel erbij.
Ronald Joosten treedt dinsdag aan tegen een miljoenenploeg, maar heeft nu even iets anders om zich druk over te maken. Hij is bezig de plafonds te stucen in een nieuwbouwhuis in het dorpje Liessel. Hij is in dienst bij zijn broer en een campagnon. ‘Bevalt me prima en mag wat mij betreft nog lang zo duren. Als ik thuis kom, heb ik geen gezeik meer aan m’n hoofd.’
Ooit moest hij in de A2 gaan keepen, omdat zijn trainer hem te weinig talent toedichtte om het in de A1 te redden. Nu is hij één van die basisspelers die hier een held is, sowieso tot het moment van de aftrap. ‘Daarna zal dat misschien wel snel over zijn’, zegt hij, weer met een lach. ‘Maar wat maakt het uit? We gaan ons best doen, hebben niks te verliezen. De mensen zijn bezig sjaals en petjes te maken. Het gaat nergens anders over. Wat mij betreft kan het niet snel genoeg zo ver zijn. Dat we dit nooit meer meemaken, hebben we allemaal wel door.’
De auto weer in, op naar Eindhoven. Daar ligt Waalre in de buurt. En daar werkt en woont de versmanager van de C1000. En, je zou het bijna vergeten, de man die Roy Makaay straks moet beteugelen. Centrumspits is Wim Verbeek. En dat is niet de meest dankbare positie als de tegenstander in gaten duikt waar je hem niet verwacht en vanuit alle posities snoeihard op doel weet te schieten.
Maar vandaag zijn er andere zaken die de gedachtes bepalen. Alles wat vers is in dit filiaal van de C1000 bijvoorbeeld. Op dat gebied is de 22-jarige Wim Verbeek verantwoordelijk. En dat stemt dan wel weer een beetje hoopvol voor de amateurclub, aangezien hij een actieve leidinggevende is van zijn afdeling. En tegen Feyenoord dus ook van de defensie, zegt hij. ‘Ik zie sowieso wel toekomst in het leidinggeven, ik hoop me daar verder in te ontwikkelen.’
De Rotterdamse aanvalshoede krijgt dus niet met solisten te maken, zoveel is duidelijk.
Wim Verbeek weet wel een heel klein beetje wat hij kan verwachten van een betaald voetbalclub. Hij is immers bekend met betaald voetbal, al zat hij slechts twee jaar bij de selectie van eerstedivisionist FC Eindhoven. Desalniettemin, hij heeft ervaring. En hij weet hoe hij de teamspirit positief moet beïnvloeden.
Hoe hij het veld instapt tegen Feyenoord? ‘Met een glimlach.’ En hoe hij er af stapt. ‘Met een glimlach, er zou toch best een stuntje in kunnen zitten.’ Was getekend, Wim Verbeek. Zijn ploeggenoten hadden al ingefluisterd dat de centrumspits zijn mondje altijd wel bij zich heeft. Zo ook nu, want: ‘laat Feyenoord maar komen.’